Ook mannen van Libanese vrouwen hebben recht op naturalisatie!

Seksistische nationaliteitswet

Sinds 1925 is de Libanese nationaliteitswet ongewijzigd gebleven. De wet stipuleert dat niet-Libanese vrouwen die met Libanese mannen trouwen de Libanese nationaliteit mogen aanvragen, maar mannen die met Libanese vrouwen trouwen niet. Dit gaat in tegen het zevende artikel van de Libanese grondwet, waarin staat dat alle Libanese voor de wet gelijk zijn en evenveel rechten genieten.

Masir, een Libanese organisatie die zich inzetten voor individuele mensenrechten, vindt dat het klaar moet zijn met deze seksistische wetgeving. Zij staat hierin niet alleen: meerder politieke partijen hebben al wetsvoorstellen op tafel gelegd om vrouwen ook het recht te geven hun man te naturaliseren. Toch heeft de voorzitter van het parlement tot nu toe geweigerd deze wetsvoorstellen te behandelen. Masir organiseert daarom met steun van het Actiefonds een demonstratie om druk te zetten op het de voorzitter en hem de wetsvoorstellen te laten bespreken.

Vluchtelingencrisis

Libanon kampt met het hoogste aantal vluchtelingen per capita ter wereld. 1 op de 5 inwoners van Libanon is vluchteling, voornamelijk Syriërs en Palestijnen. Daarnaast lijdt het land aan een enorme economische en politieke crisis sinds de ontploffing in de haven van Beiroet in augustus 2020. De economische gevolgen van deze crisis raken vluchtelingen des te harder, omdat zij geen burgerschap bezitten, geen of nauwelijks hulp ontvangen van de Libanese regering, en ook geen uitzicht hebben op naturalisatie.

Dit komt door de confessionele staatsvorm van Libanon, waarin christenen, soennieten en shi’ieten in de regering vertegenwoordigd zijn op basis van hoeveel er van iedere groep in het land leeft. Een plotselinge vluchtelingenstroom van soennieten kan de politieke balans doen omslaan in het voordeel van Libanese soennieten, wat andere groepen niet zullen accepteren. Eerder leidde de Palestijnse vluchtelingencrisis in de nasleep van de Zesdaagse Oorlog (1967) al op een gelijkaardige manier tot de Libanese Burgeroorlog (1975-1990), die naar schatting 120 duizend mensen het leven kostte.

Beiroet staat dus niet te springen om vluchtelingen te naturaliseren en maakt dit proces zo moeilijk mogelijk. Een uitwas hiervan is dat de regering vasthoudt aan een duidelijk seksistische wet die ingaat tegen de grondwet. De laatste jaren zijn er veel massale protesten geweest in Libanon, voor vele uiteenlopende redenen, maar een terugkerend motief is altijd het aanpassen van de grondwet geweest. Dit koloniale fossiel werd ontwikkeld onder het Franse protectoraat en was onderdeel van een koloniale ‘verdeel en heers’-strategie. De gevolgen van deze grondwet hebben tot talloze doden geleid en houdt tot op de dag van vandaag een systeem van ongelijkheid in stand – al helemaal wat Syrische en Palestijnse vluchtelingen betreft. Zij blijven stateloos tot ze kunnen terugkeren naar hun thuisland.

Beeld: Nadim Kobeissi via Flickr.