Al meer dan twee decennia worden oppositieleiders, activisten, en anderen die het niet eens zijn met het regime van Oeganda vastgezet zonder duidelijke en eerlijke aanklacht. In plaats van door de civiele rechtbank worden zij, terwijl zij gewoon burgers zijn, berecht door de militaire rechtbank. Het is al jaren duidelijk dat zij daar geen eerlijk proces krijgen, met soms de doodstraf als gevolg.
Op 31 januari van dit jaar heeft de Hoge Raad van Oeganda in een grote rechtszaak aangegeven dat dit niet legaal is, en dat burgers moeten worden berecht door de civiele rechtbank. Ondanks deze uitspraak zitten er nog tientallen mensen vast op basis van verzonnen aanklachten, in afwachting van een oneerlijke berechting bij de militaire rechtbank.
Een groep jonge Oegandezen, waaronder enkele ex-politieke gevangenen, hebben zich verenigd in de actiegroep We The People, waarmee zij aandacht vragen voor, en strijden tegen, het inzetten van de militaire rechtbank voor de berechting van burgers. Omdat demonstreren tegen het regime vaak fysiek gevaarlijk is voor demonstranten heeft de actiegroep met behulp van financiering van Het Actiefonds een menigte gemaakt van paspoppen in de straat naar de rechtbank toe.
Op elke paspop stond de naam van een politiek gevangene die onterecht vast wordt gehouden. Hiermee hoopten ze aandacht te vragen voor de gevangenen, en de druk op het regime op te voeren om ze vrij te laten. Ondertussen zijn de gevangenen nog niet vrijgelaten, maar is er wel meer aandacht voor de situatie, en is de bereidheid om op deze manier te demonstreren hoger geworden. Ze strijden door!
In Augustus 2025 werd een trans vrouw aangevallen op straat in Den Haag nadat zij twee personen betrapte op het bekladden van een straatpaal met racistische teksten en hakenkruizen. Het protest van Geen Haat op Straat trok een maand later door Ypenburg om te benadrukken dat veiligheid op straat een gezamenlijke verantwoordelijkheid is.
In Augustus 2025 werd Emily, een trans vrouw, aangevallen op straat in de Haagse wijk Ypenburg, nadat zij twee personen betrapte op het bekladden van een straatpaal met racistische teksten en hakenkruizen. Deze mishandeling was geen geïsoleerde uiting van geweld. De haat tegen transgender personen groeit, in Nederland maar ook internationaal, en leidt tot verontrustende complottheoriën die trans mensen ontmenselijken en hen als dreiging buiten de samenleving plaatsten. Als gevolg, rapporteren LHBTQIA+ personen hoge onveiligheidsgevoelens op straat en zijn transgender mensen in Nederland zeven keer zo vaak slachtoffer van fysiek geweld en bedreigingen.
Deze toename in transfobie kan niet los worden gezien van de parlementaire onwil om de levens van trans mensen te beschermen en de algehele verrechtsing van de Nederlandse politiek. Zo is groepsbelediging tegen transgender mensen niet strafbaar in Nederland en besloot de Tweede Kamer in juli toch nog de nieuwe transgender wet in te trekken. De deskundigenverklaring die nu nog nodig is om de geslachtsaanduiding in iemands paspoort aan te passen en zorgt voor lange wachtrijen in de transzorg is als gevolg niet overbodig verklaard, waarmee het zelfbeschikkingsrecht van trans mensen wordt ondermijnd. Daarnaast positioneert de zondebok retoriek van (extreem-)rechtse politici minderheidsgroepen in bredere zin als de oorzaak van maatschappelijke problemen en classificeert een meerderheid van de Kamer solidaire anti-fascistische bewegingen als terroristisch. Dit terwijl rechts-extremistisch geweld in dezelfde periode niet een dergelijk label ontving.
Om zich te verzetten tegen de toenemende haat en het geweld tegenover trans mensen en andere minderheidsgroepen, organiseerden onze partners van Geen Haat Op Straat in september 2025 een demonstratie in het winkelcentrum waar het slachtoffer een maand eerder was belaagd.
Zo’n 80 mensen trokken met spandoeken door de straten van Ypenburg om bewoners te herinneren aan het transfobe geweld dat plaatsvond in de wijk en te benadrukken dat veiligheid op straat een gezamenlijke verantwoordelijkheid is. De verschillende gastsprekers problematiseerden de normalisering van transfobie en andere soorten uitsluiting en dehumanisering van minderheidsgroepen. Samen toonden de demonstranten hun verlangen naar een vrije en rechtvaardige samenleving en vormden een sterk tegengeluid tegen de rechtse politieke wind die burgers tegen elkaar op zet.
Het Actiefonds is er trots op deze actie te hebben gesteund en blijft solidair met alle groepen die geweld tegenover minderheidsgroepen en de ontmenselijking van trans mensen aan de kaak stellen!
In Venezuela, in de staat Anzoátegui, komen de inheemse Cumanagoto-bevolking op voor hun land, hun water en hun toekomst. Ze worden geconfronteerd met de groeiende aanwezigheid van de olie-industrie op hun voorouderlijk grondgebied, en kwamen in juni 2025 bijeen om klimaatrechtvaardigheid te eisen – niet alleen voor zichzelf, maar voor alle gemeenschappen die getroffen worden door extractivisme!
Grupo Indigena Cacique Cayaurima
Grupo Indigena Cacique Cayaurima werd opgericht in 2016, in een tijd van crisis en verzet. Toen een oliemaatschappij activiteiten begon op hun beschermde land, werd de gemeenschap geconfronteerd met gedwongen verplaatsing – weer een geval van extractivisme dat mensen en hun hele manier van leven ontwortelde. Als reactie hierop kwamen de Cumanagoto samen om hun identiteit te versterken, hun grondgebied en de diepe spirituele band die hun verzet en veerkracht blijft vormen te verdedigen, en een toekomst op te bouwen die geworteld is in rechtvaardigheid. Ze organiseren acties voor sociale en klimaatrechtvaardigheid, richten water- en milieucommissies op om hun land te beschermen en organiseren activiteiten om de identiteit, taal en cultuur van de Cumanagoto te behouden. Ze werken samen met maatschappelijke organisaties en netwerken en bouwen aan een brede beweging die hun eigen doel overstijgt.
Sit-in voor het ministerie
Hun campagne voor 2025, ondersteund door Het Actiefonds, combineerde lokale mobilisatie met digitale mobilisatie, waarbij traditioneel verzet werd gekoppeld aan hedendaagse instrumenten voor verandering. Tijdens een sit-in voor het ministerie van Ecosocialisme en Water in de staat Anzoátegui eisten ze snelle maatregelen van de regering. Daarnaast lanceerden ze ook een campagne op sociale media om hun situatie onder de aandacht te brengen van een nationaal en internationaal publiek. Ongeveer 60 mensen namen deel aan de actie. Naast de leden van de inheemse groep Cacique Cayaurima hebben ook mensen van het Comité van Inheemse Ouderen en Wijzen, het Watercomité en andere mensenrechtenorganisaties en activisten hun krachten gebundeld in deze gezamenlijke inspanning.
Vernieuwde energie
Binnen de Cumanagoto gemeenschap zorgde deze campagne voor hernieuwde betrokkenheid en bewustwording, met name onder jongeren die voorheen aarzelden om zich uit te spreken. Door lokale mobilisaties en digitale campagnes vonden ze nieuwe energie, nieuwe stemmen en een gevoel van eenheid rond een gezamenlijk doel. De campagne bracht de gemeenschap van Cumanagoto in contact met inheemse groepen in Mexico en Guatemala, waardoor de regionale netwerken van solidariteit tegen extractivisme en de milieuschade die dit met zich meebrengt, werden versterkt!
Het Actiefonds is er trots op deze groeiende en verbonden beweging te ondersteunen! Door middel van dit soort campagnes verbindt de Grupo Indigena Cacique Cayaurima de wijsheid van hun voorouders met de kracht van digitale mobilisatie!
Al decennialang wordt de natuur in Indonesië, en specifiek op de Molukken, steeds meer uitgebuit door (vaak buitenlandse) grote bedrijven. Ze vissen, hakken en graven het land leeg en laten daarbij niets meer achter voor de oorspronkelijke bewoners.
Al decennialang wordt de natuur in Indonesië, en specifiek op de Molukken, steeds meer uitgebuit door (vaak buitenlandse) grote bedrijven. Ze vissen, hakken en graven het land leeg en laten daarbij niets meer achter voor de oorspronkelijke bewoners. In het dorpje Haya op de Molukken was het laatst weer raak: een groot internationaal mijnbouwbedrijf begon een grote zandafgraving dichtbij het dorp, waarbij de kustlijn en de natuur daar werden vernietigd. Dit heeft grote gevolgen voor de plaatselijke bevolking. Om de vernietiging te stoppen kwamen mensen in opstand, daarbij werden twee jongeren opgepakt voor brandstichting.
Zij zitten nu in de gevangenis, en wachten op hun rechtszaak. De actiegroep Kora Maluku strijdt voor hun vrijlating, en tegen de verdere uitputting van de natuur op de Molukken. Dit doen zij onder andere door een bijdrage van Het Actiefonds.
Vanuit de gevangenis stuurde de jongeren ons een brief over hoe het met ze gaat. Die delen we graag. Hun stemmen zijn gevuld met meer dan alleen pijn; ze zijn gevuld met hoop, moed en een diepe liefde voor hun land. Het lezen van deze brief is niet alleen naast hen staan, maar ook hun strijd levend houden en ervoor zorgen dat hun stemmen niet het zwijgen worden opgelegd.
Ik, het land van de gewoontes en de natuur
Waarom zeg ik dit? Omdat ik inheems ben, geboren op een plek die me altijd heeft geleerd respect te tonen, met waarden en tradities die zowel mens als natuur verbinden en beschermen in mijn land, Haya Village. Een land gezegend met overvloedige natuurlijke rijkdommen, zowel op het land als in de zee, een land dat het sociale leven koestert, een land waarvan de mensen gehoorzaam blijven aan het gewoonterecht dat altijd ons milieu beschermt.
Maar helaas zijn wij, Haya-mensen, slechts gewone mensen die simpelweg onze natuur willen beschermen tegen de handen van de slechteriken, degenen die het willen vernietigen voor het plezier van de hebzuchtigen en egoïsten.
Assalamualaikum Wr. Wb.
Op 18 februari 2025 werd ik beschuldigd en tot verdachte verklaard in de brand in een van de bedrijven die rood zand verwerken langs de kust van mijn thuisland. Ik wilde alleen maar onze natuur beschermen tegen de dreiging van ernstige kusterosie. Deze strijd eindigt hier niet. Sterker nog, ik ben ontzettend trots op mijn kameraden die tot op de dag van vandaag blijven strijden voor mijn bevrijding van mijn onrechtvaardige opsluiting, en die voor de sluiting van dat bedrijf strijden. Eerlijk gezegd was ik tot tranen toe geroerd toen ik de inspanningen zag van degenen die nooit hebben opgegeven. Ik wil alleen maar zeggen: jullie zijn de strijders die de Haya-bevolking altijd zal herinneren.
Ook in Roemenië moeten natuur en groen steeds vaker plaatsmaken voor bebouwing en industrie. De vrije toegang tot natuur komt hierdoor in het geding. Daarnaast is in Roemenië de toegang tot gezondheidszorg lastig, en vaak niet betaalbaar en wordt de kennis van traditionele, natuurlijke, gezondheidszorg steeds meer vergeten.
Radicale natuurnetwerken
Ook in Roemenië moeten natuur en groen steeds vaker plaatsmaken voor bebouwing en industrie. De vrije toegang tot natuur komt hierdoor in het geding. Daarnaast is in Roemenië de toegang tot gezondheidszorg lastig, en vaak niet betaalbaar en wordt de kennis van traditionele, natuurlijke, gezondheidszorg steeds meer vergeten. De biodiversiteit wordt steeds kleiner en traditionele gewassen maken plaats voor door de agro-industrie gepatenteerde plantensoorten.
Natuurlijke kennis
Een netwerk van radicale kruiden- en paddenstoelenkenners organiseerde samen met Cultivă Orașul een vierdaagse samenkomst van mensen van over de hele wereld in Cluj, Roemenië. Tijdens workshops, kruidenwandelingen, skillshares over de medicin werking van kruiden en discussies werd er verder gewerkt aan een netwerk dat voor en samen met de natuur wil werken. Hoogtepunt van de samenkomst was een anti-gentrificatie demonstratie waarbij zaden werden uitgewisseld en seed bombs werden verspreid in twee parken die recent van alle biodiversiteit waren ontdaan.
De bijeenkomst was, mede door de steun van het Actiefonds, een groot succes. De strijd voor een toegankelijke natuur, biodiversiteit en traditionele kennis gaat ook volgend jaar weer door.
In Oost-Afrika wordt momenteel een groot nieuw infrastructuurproject voor fossiele brandstoffen gebouwd, gefinancierd en in eigendom van buitenlandse bedrijven. De Stop EACOP-coalitie verzet zich tegen het kolonialisme van grote bedrijven en de verwoesting van dagelijkse levens en ecosystemen!
Ontheemding en ecologische vernietiging
De hele wereld is getuige van de vernietiging die de fossiele brandstofindustrie aanricht voor het klimaat en in het degelijks leven van mensen, en overal proberen organisaties en groepen uit te zoeken hoe ze het anders kunnen aanpakken. Maar grote bedrijven houden geen rekening met de impact die ze hebben op lokaal en mondiaal niveau. Sinds 2017 wordt in Oeganda en Tanzania gewerkt aan de East African Crude Oil Pipeline (EACOP), een nieuw infrastructuurproject met een lengte van 1443 kilometer. De voltooiing ervan zal meer dan 100.000 mensen van hun land verdrijven en natuurgebieden vernietigen. Zodra het project is voltooid en in gebruik wordt genomen, zal het ernstige zowel drinkwatervoorzieningen zoals het Victoriameer als de kustwateren van Tanzania vervuilen.
Het project is grotendeels in handen van het Franse TotalEnergies. De Oegandese National Oil Company, Tanzania Petroleum Development Corporation en de China National Offshore Oil Corporation hebben de resterende aandelen in handen. Dit toont eens te meer aan dat koloniale praktijken van grote bedrijven een hedendaagse affaire zijn.
In 2025 is de bouw van het project nog steeds aan de gang. Stanbic Bank Uganda en KCB Bank Uganda hebben in maart een memorandum van overeenstemming ondertekend, waarin zij hun voornemen uitspreken om de voltooiing van de pijpleiding te financieren.
Een coalitie tegen bedrijfskolonialisme
In augustus 2025 organiseerden onze partners van Weka Afri Sustainable Biodiversity and Food Security Foundation een demonstratie voor het hoofdkantoor van deze banken. De actie bracht veel activisten van verschillende groepen samen onder de paraplu van Stop EACOP Coalition. Ze voerden de druk op deze financiële instellingen op om hun plannen voor de financiering van het EACOP-project te laten varen en maakten het publiek bewust van de gevaren voor het milieu en de samenleving.
Tijdens de demonstratie werden 12 activisten gearresteerd en in voorlopige hechtenis genomen, wat bevestigt dat de Oegandese overheid kapitaal boven mensen stelt. De actie en de arrestaties werden door de lokale media gecoverd, die de ernstige bezorgdheid over het milieu, de mensenrechten en ecosystemen in verband met het EACOP-project benadrukten.
Andere financiële instellingen hebben zich al teruggetrokken uit het EACOP-project, en Weka Afri zal samen met de coalitie haar werk voortzetten totdat ook deze banken dat doen. Het Actiefonds is er trots op deze acties te hebben ondersteund en blijft solidair met alle groepen die strijden tegen de fossiele brandstofindustrie en de koloniale praktijken van grote bedrijven!
Een groep autonome activisten heeft de militaire aanwezigheid op Duitslands grootste scheepsbeurs aan de kaak gesteld en de militaire show verstoord.
Militaire aanwezigheid tijdens de Kieler Woche
Elk jaar liggen er in de zeebaai van de Noord-Duitse stad Kiel meer dan 2000 schepen, van traditionele zeilschepen tot jachten. Het evenement is feestelijk: er worden zeilwedstrijden gehouden, er zijn muziekoptredens in de hele stad en het evenement trekt jaarlijks meer dan 3 miljoen bezoekers uit Duitsland en de buurlanden.
Kiel is ook een van de belangrijkste marinebases van de Duitse marine en een toonaangevend centrum van de Duitse hightech militaire en civiele scheepsbouw. De Kieler Woche is dus niet alleen een belangrijk evenement voor de Noord-Duitse cultuur, maar ook een jaarlijkse gelegenheid voor het Duitse leger om zichzelf te promoten.
Tijdens de Kieler Woche is de militaire haven open voor bezoekers en op de Open Ship Days worden duizenden mensen ontvangen op de Duitse oorlogsvloot. Er worden job-beurzen georganiseerd door de Duitse federale strijdkrachten (Bundeswehr), waar jongeren een heroïsch beeld van het militaire maritieme leven wordt voorgeschoteld. In de week voorafgaand aan de Kieler Woche vindt de jaarlijkse BALTOPS-training van de Amerikaanse marine in Europa plaats, waarbij de Amerikaanse vloot in Europa haar expeditie in Kiel afsluit. Kortom, de militaire marine, zowel de Duitse als de Amerikaanse, is een zeer aanwezig en geaccepteerd onderdeel van het populaire evenement.
De show verstoren
In 2025 verstoorde een groep autonome activisten de militaire show en hekelden ze de normalisering van militaire deelname aan populaire evenementen. Ze zorgden ervoor dat de Duitse federale strijdkrachten hun marketing- en rekruteringsactiviteiten niet zonder protest konden uitvoeren.
Tijdens de militaire show bespoten ze een van de oorlogsschepen met verf door er met een boot naartoe te varen. Ze hingen spandoeken op boven de wachtrij voor de Open Schip-dag en deelden flyers uit aan alle bezoekers van het schip.
Ze herinnerden mensen eraan dat de marine en de Duitse federale strijdmacht deel uitmaken van oorlog, vernietiging, trauma, armoede en het verlies van woningen, kinderen en geliefden, en dat hun aanwezigheid bij civiele evenementen niet normaal is en dat ook niet zou moeten zijn.
Met de steun van Het Actiefonds kreeg de vrolijke show die de Duitse federale strijdkrachten wilden presenteren een wrange nasmaak. Het Actiefonds is er trots op deze actie te hebben gesteund en blijft solidair met activisten die de kapitalistische oorlogsmachine en de heroïsering en normalisering van het leger aan de kaak stellen en verstoren!
Op 18 juni 2024 lanceerde Gender Dialogues het Protest Monitor Project 254, met als doel het vastleggen van politiegeweld tijdens de Gen Z-protesten, het Saba Saba-protest (7 juli 2024) en de Nane Nane-demonstraties (8 augustus 2024). Hoewel de president de Financiële Wet 2024 introk na de eerste protesten, bleven demonstraties doorgaan in 47 provincies, waar burgers hun strijd voor rechtvaardig en verantwoordelijk bestuur krachtig voortzetten.
De protesten tussen juni en augustus 2024 begonnen nadat de Financiële Wet 2024 op 18 juni in het parlement werd ingediend. Het wetsvoorstel bevatte aanzienlijke belastingverhogingen op essentiële goederen en diensten, wat leidde tot grote onvrede onder de bevolking. Na enkele dagen van protest kondigde president William Ruto op 26 juni aan dat hij het wetsvoorstel niet zou ondertekenen. Desondanks gingen de demonstraties door, waarbij burgers bleven oproepen tot meer overheidsverantwoording en het aftreden van de president.
Gender Dialogues voerde het project uit gedurende de vier weken van de protesten tegen de Financiële Wet 2024.
Week 1:
De eerste week verliep grotendeels vreedzaam. De dood van Rex Kanyike Masai, een 29-jarige man die tijdens de demonstraties dodelijk werd neergeschoten, werd echter een keerpunt. Beelden waarop te zien was dat de politie op vreedzame betogers schoot, veroorzaakten brede publieke verontwaardiging.
Week 2 en 3:
De vreedzame protesten gingen door, met aanhoudende oproepen tot intrekking van de Financiële Wet 2024 en gerechtigheid voor Rex Kanyike. Tegelijkertijd namen de meldingen van buitensporig politiegeweld aanzienlijk toe. Tegen het einde van de derde week was het dodental gestegen tot 39 en waren er minstens 17 door de staat gesponsorde ontvoeringen gemeld.
Week 4:
In de laatste week nam de online mobilisatie en burgerlijke betrokkenheid nog verder toe. In Kisumu organiseerden inwoners het Saba Saba-concert ter nagedachtenis aan degenen die tijdens de protesten door wetshandhavers waren omgekomen.
De organisatie wist met succes zes vrijwilligers te werven, die verantwoordelijk waren voor het documenteren van gebeurtenissen en het delen van updates via sociale mediaplatforms. Gender Dialogues ging daarnaast een samenwerking aan met de mediakanalen Go Preach Gospel (GPG) en Ramogi TV, die beiden hebben toegezegd toekomstige initiatieven te belichten die vreedzame bijeenkomsten in Kenia bevorderen.
Al met al heeft de organisatie het publieke bewustzijn over demonstratierechten vergroot en een nieuwe samenwerking tot stand gebracht om voortdurende activisme voor een veiligere en vreedzamere protestomgeving in Kenia te ondersteunen.
Het Actiefonds is trots deze actie te hebben ondersteund en staat solidair met de #RejectFinanceBill2024-beweging in haar oproep tot sterkere overheidsverantwoording.
Op 23 juli 2025 organiseerde het Kisumu Peace and Justice Centre een protest uit solidariteit met hun teamleider, Boniface Ogutu Akach, die werd geconfronteerd met verzonnen aanklachten na zijn arrestatie, marteling en ongegronde vervolging vanwege zijn rol bij het organiseren en deelnemen aan de GenZ-protesten een jaar eerder.
De GenZ-protesten — ook bekend als de Keniaanse Finance Bill-protesten of #RejectFinanceBill2024 — waren een golf van demonstraties door heel Kenia tegen de Finance Bill 2024, die aanzienlijke belastingverhogingen op essentiële goederen en diensten voorstelde.
Naar aanleiding van de arrestatie van Boniface Ogutu Akach en de aankondiging dat zijn rechtszaak op 23 juli 2025 zou worden uitgesproken, organiseerde het Kisumu Peace and Justice Centre een protest om gerechtigheid te eisen — niet alleen voor Akach, maar voor alle slachtoffers van staatspersecutie wiens enige “misdrijf” deelname aan de GenZ-protesten was. Veel jongeren zitten nog steeds in politiehechtenis of worden geconfronteerd met ongegronde vervolging.
De Kisumu rechtbank oordeelde dat Akach geen zaak tegen zich had, waarmee een einde kwam aan een jaarlange strijd waarin hij onterecht werd beschuldigd tijdens de GenZ-opstanden in Kisumu. Na de uitspraak hield het Kisumu Peace and Justice Centre een vreedzaam protest, sprak de media toe en presenteerde hun petitie en eisen publiekelijk.
Het Actiefonds blijft solidair met de GenZ-opstanden en is trots dat het deze actie heeft ondersteund.
Het ‘Nieuwe Pact inzake Asiel en Migratie’ van de Europese Unie is onmenselijk en dodelijk. Een groep activisten uit verschillende lidstaten verstoorde in het voorjaar van 2024 de stemming over dit nieuwe pact in het Europees Parlement.
Het nieuwe pact
‘Laag risico’, ‘fast track’, ‘solidariteit’ – eufemismen voor gemakkelijkere deportatie en minder opvang voor asielzoekers. Het nieuwe pact inzake asiel en migratie wijzigt het bestaande gemeenschappelijk Europees asielstelsel (CEAS) en beperkt het individuele recht op asiel in Europa sterk.
Met dit pact wordt een nieuwe stap in de asielprocedure ingevoerd: asielzoekers moeten een ‘screening’-procedure doorlopen die bepaalt of ze een uitgebreide procedure krijgen of een ‘fast track’-procedure op basis van waar ze vandaan komen. Dat betekent dat niet de individuele geschiedenis van geleden vervolging in aanmerking wordt genomen, maar dat alleen een statistische berekening van ‘laag’ risico in het land van herkomst ertoe leidt dat mensen in een fast track-procedure worden geplaatst. Meer landen zullen als ‘veilig’ worden aangemerkt en asielzoekers lopen het risico te worden uitgezet naar landen als Turkije en Tunesië, die migratieovereenkomsten met de EU hebben gesloten. Bovendien hervormt dit pact de Dublin-overeenkomsten: lidstaten zijn nu niet meer verplicht om asielzoekers op te vangen, maar kunnen ervoor kiezen om, onder het mom van ‘solidariteit’, hun verantwoordelijkheid af te kopen aan andere lidstaten of operationele ondersteuning te bieden bij grenscontrole.
Verstoring van de stemming
Dit pact is een voorbeeld van het structurele racisme van de EU en de bereidheid van de Raad en het Parlement om de mensenrechten van de meest kwetsbare leden van onze samenleving te beperken. Een groep activisten is het Europees Parlement binnengedrongen en heeft ze de stemprocedure verstoord, om te laten zien dat burgers en het middenveld in Europa bereid zijn solidair te zijn met asielzoekers.
De groep confronteerde de parlementsleden met hun verantwoordelijkheid voor de afschaffing van het individuele recht op asiel in Europa, stond rechtop op het balkon voor het publiek, riep “VOTE NO” en droeg T-shirts met de slogan “THIS PACT KILLS” (Dit pact doodt). Op de papieren vliegtuigjes die ze naar de parlementsleden gooiden, stonden de namen van mensen die in de Middellandse Zee zijn verdronken. Sommige parlementariërs die altijd kritisch zijn geweest over het CEAS stonden op en applaudisseerden, en in totaal werd de stemming minstens drie minuten verstoord. Voor één keer vonden de protesten tegen de Europese migratiepacten niet plaats aan de deur, maar midden in een van de belangrijkste bastions van Fort Europa!
Follow-up
Veel internationale media, zoals The Guardian, the Brussels Times en Le Monde, hebben over de actie geschreven. Hoewel het pact is aangenomen, kost de uitvoering ervan tijd. De groep is van plan om de ontwikkeling van deze uitvoering, die vaak onopgemerkt en onder de radar van/door de media blijft, nauwlettend in de gaten te blijven houden.
Met de steun en solidariteit van Het Actiefonds zal de groep haar solidariteit blijven betuigen met de mensen op de vlucht die hoop hebben op bescherming en een beter leven in Europa.
Help Het Actiefonds met 10 euro per maand en steun daarmee acties wereldwijd.
doneer nu