Stop hongerlonen in de Filippijnen!

De Filippijnen hebben een van de langste lockdowns ter wereld gehad. Dit heeft zwaar gewogen op armere huishoudens die door het huisarrest geen brood op de plank konden krijgen. De financiële steun en werkloosheidsuitkeringen zijn slechts een druppel op een gloeiende plaat. Niet gek dus dat het armoedecijfer blijft stijgen, volgens de regering van 21,1 procent in 2018 naar 23,7 procent in de eerste helft van 2021. Dit betekent dat ongeveer 3 miljoen Filipino’s de afgelopen jaren niet meer in staat zijn geweest om in hun basisbehoeften te voorzien, naast 23 miljoen andere Filipino’s. Werknemersorganisaties noemen het huidige minimumloon een “hongerloon” en vrezen dat het presidentschap van Marcos de situatie alleen maar zal verergeren.

Alsof dat nog niet genoeg was, verergerden de pandemie en de periodieke lockdown de armoede en de uitbuiting van loonarbeiders. Werknemers moeten bijvoorbeeld de kosten van hun eigen COVID-19-tests dragen om te kunnen werken, waardoor sommigen liever riskeren het virus op te lopen en andere mensen besmetten om zo hun baan niet te verliezen. Sommige werkgevers zouden zelfs van deze gelegenheid gebruik maken om vakbonden en stakingen aan banden te leggen, omdat het ministerie van arbeid werknemers hun stakingsrecht heeft ontzegd.

Gezien deze erbarmelijke omstandigheden hebben werknemers uit 7 regio’s in de Filippijnen een aanvraag ingediend voor een verhoging van het nationale minimumloon tot 750 Php per dag (13,09 euro). Het huidige en hoogste minimumloon, dat van regio tot regio verschilt, ligt op 537 Php per dag (9,37 euro). Door de campagne van Solidariteit voor Filipijnse arbeiders hebben politici er bij Duterte op aangedrongen om het minimumloon te verhogen naar Php 750 per dag voor Marcos’ bestuurstermijn.

Het Actiefonds steunde met trots deze campagne Bukluran ng Manggagawang Pilipino (Solidariteit voor Filippijnse arbeiders). Een minimumloon moet een leefbaar loon zijn!