In Den Haag, Utrecht, Amsterdam, Maastricht, Nijmegen en Rotterdam werd massaal gedemonstreerd tegen anti-zwart politiegeweld. Kick Out Zwarte Piet was één van de organisatoren van een demonstratietour en ontving een bijdrage van Het Actiefonds om actiematerialen te bekostigen. Black Queer Trans Resistance organiseerde met steun van Het Actiefonds een demonstratie op het Amsterdamse Museumplein. Honderden mensen spraken zich uit tegen marginalisering, stigmatisering en criminalisering waar LGBTQIA+ personen van kleur dagelijks mee te maken hebben.

Politieoptreden
Het activistische kunstcollectief *nietnormaal organiseerde een Pride mars voor erkenning en zichtbaarheid van de rechten van de LGBTQIA+ gemeenschap, en tégen racistisch en discriminerend politiegeweld. Helaas eiste de politie dat de borden met ‘black lives matter’ en ‘zwarte piet is racisme’ werden opgeborgen, omdat dit niet onder het idee van een Pride mars zou vallen: een politieoptreden dat getuigt van weinig begrip voor intersectionaliteit.

Stop de koloniale verheerlijking
Het standbeeld van J.P. Coen in Hoorn is één van de meest omstreden standbeelden van Nederland: Jan Pieterszoon Coen is verantwoordelijk voor tienduizenden doden op de Banda-eilanden in het VOC-tijdperk. Daarom voert de Molukse groep Building the Baileo een campagne tegen het beeld, dat een doorn in het oog is voor vele postkoloniale kinderen en nakomelingen. Ze organiseren verschillende acties en laten een doek van ruim 15 meter bewerken door verschillende Molukse dekoloniale kunstenaars. Het beeld staat volgens de groep ‘voor het uitwissen van de inheemse volkeren, cultuur en identiteit’.

Fundamentele verandering
Om racisme te kunnen begrijpen is het belangrijk te kijken naar de geschiedenis: Het Actiefonds steunt deze verschillende strijden omdat zij onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Onze huidige maatschappij is een sterk overblijfsel van de koloniale geschiedenis, waarbij hedendaags racisme het idee blijft reproduceren dat mensen van kleur minderwaardig zijn, en witte mensen rechtmatig posities hebben verworven. Zoals Building the Baileo schrijft: ‘het is tijd voor verbinding, met oog op de toekomst’. Een toekomst waarin gelijkheid en gelijkwaardigheid vanzelfsprekendheden zijn.

Indonesië behoort tot de landen met het hoogste sterftecijfer als gevolg van Covid-19, maar voorziet nauwelijks in de toegankelijkheid van coronatests. Bovendien belanden de kosten voor de bestrijding van de pandemie op de schouders van de arbeidersklasse. Ondertussen wordt de arbeidersbeweging het zwijgen opgelegd door de heersende klasse onder het voorwendsel van het aanpakken van de Covid-19 pandemie. Kortom, het land gaat gebukt onder de schendingen van mensenrechten en extreme stijgingen van de levensonderhoud in een financieel moeilijke tijd.

Tijd voor actie

Van 13 tot 17 augustus waren er overal in het land protesten onder de paraplu van de grote “100% vrijheid! Vrij van Pandemie en Tirannie!” actie. Deze gelijktijdige nationale actie had tot doel het verzet van de arbeidersklasse en jongeren tegen de bourgeoisie nieuw leven in te blazen.

Onder de eisen van de activisten waren veilige werkomgevingen voor essentiële arbeiders tijdens de Covid-19 pandemie, een eerlijke nationale herverdeling van rijkdom en centralisatie van productiemiddelen in de handen van de arbeidersklasse.

De protesten vielen samen met belangrijke nationale momenten, zoals de jaarlijkse toespraak van president Jokowi, de sessie van de People’s Consultative Assembly en de New York Agreement van 1962. De demonstranten riepen op tot een grote staking onder de arbeidersklasse om hun onvrede te tonen. Aan die reeks acties namen zowel arbeiders als jongeren deel. Buiten de landelijke massademonstraties op 14 augustus ontstond de wens om het protest voort te zetten. Door Covid-19 werden de protesten verder uitgevoerd in een online campagne.

Na deze demonstratie kreeg de organisatie verzoeken van andere regio’s die nog niet deelnamen om een landelijke beweging tegen tirannie te vormen, met als doel het kapitalisme omver te werpen en de arbeidersklasse en jongeren te verenigen in een beweging voor bouwen aan een socialistische, klassenloze samenleving voor de inwoners van Indonesië.

Organisatie

In 2011 werd de Socialist Union opgericht onder de naam KPO PRP, om de socialistische strijd in Indonesië vorm te geven. Het doelt op het omvergooien van het kapitalistische systeem door middel van revolutionaire acties, om het te vervangen met een socialistische samenleving. Socialisme, in de ogen van de Socialist Union, is de strijd van werknemers om zich te organiseren als een staat in de vorm van burgerraden, en daarmee de democratie en eigendomsrecht te versterken en gelijk te trekken vergeleken met de huidige stand van zaken. De organisatie is vooral gefocust op educatie, propaganda, grote acties, het uitgeven van boeken en het organiseren van discussies.

Extinction Rebellion is een wereldwijde beweging gericht op het tegengaan van massale extinctie van soorten en maatschappelijke ineenstorting als gevolg van de steeds erger wordende klimaat– en biodiversiteitscrises. In het licht van gebrekkig overheidshandelen roept de beweging wereldwijd op tot een niet-gewelddadige rebellie tegen overheden. Niet lang nadat de beelden van eerste acties in Londen viraal gingen werd de Deense beweging gestart eind 2018.

Denemarken wordt gezien als koploper op het gebied van maatschappelijke verduurzaming. In de afgelopen maanden laaide er echter een discussie op over de overheidsvoorstellen voor groene energie; ze zouden de fossiele industrie in bescherming nemen en speculeren over het verdienen aan CO2 uitstoot. Dit soort green washing door een overheid overschaduwd het feit dat economische belangen nog altijd boven sociale en milieubelangen worden gezet.

Over twee weken organiseert Extinction Rebellion Denemarken acties van burgerlijke ongehoorzaamheid om business-as-usual te verstoren in het centrum van Kopenhagen. Het programma wordt ingevuld met muziek, speeches, kunstinstallaties en het faciliteren van publieke vergaderingen. Het doel is voornamelijk om media aandacht te krijgen en zo het publieke en politieke debat aan te slingeren over de klimaatcrisis, en hoe dit samengaat met onder andere sociale rechtvaardigheid. Met andere woorden, de directe actie doelt op een systeem-kritisch klimaatdebat over hoe de huidige sociaaleconomische samenstelling in Denemarken fundamenteel onhoudbaar is.

Passieve politici, onkritische media en door winst gedreven bedrijven houden een verwoestende manier van leven in stand. De samenkomst van wereldwijde crises op het gebied van klimaat, biodiversiteit, Covid-19, en sociale onrechtvaardigheden zou op z’n minst moeten worden gezien als symptomatisch voor het ondemocratische en onhoudbare systeem waar velen in het Globale Noorden in leven.

Blijf op de hoogte via de instagram pagina

Barcelona ging in één van de strengste quarantaines ter wereld door Covid-19, en is nog altijd zwaar getroffen. De stad wordt normaal gesproken gekenmerkt door een slechte luchtkwaliteit door de vele, brede straten waar auto’s, motoren en vrachtwagens het voor het zeggen hebben. De lockdown zorgde voor een ander soort stad. ’s Nachts was het muisstil, vanuit de hoger gelegen delen van de stad was de Middellandse Zee helder blauw, en in de straten liepen everzwijnen.

Climacció, een klimaatorganisatie opgericht in begin 2019, organiseert daarom samen met meer dan tien andere organisaties de campagne “Recuperem la ciutat” (“We heroveren de stad”). Middenin het overschakelen van de strenge lockdown naar een nieuwe manier van samenleven is nu het moment om de publieke ruimte in te richten voetgangers en fietsers, voor de bewoners van de stad. Volgens de organisatie is een publiek debat noodzakelijk over de rol en het gebruik van de publieke ruimte en mobiliteit in de stad.

In de laatste anderhalf jaar heeft Climacció demonstraties, burgelijke ongehoorzaamheid en artivisme (activism + art) ingezet om media-aandacht te vragen voor klimaatproblemen, en specifieker onderwerpen als klimaatrechtvaardigheid, antikapitalisme en ecofeminisme. Vanaf eind september staan er drie acties gepland: straatschilderingen/graffiti, ludieke acties op straat en workshops. Het Actiefonds steunt de campagne voor het aanschaffen van materialen.

De campagne staat gepland voor een maand, maar gaat idealiter door op verschillende manieren zolang er geen drastische veranderingen plaatsvinden in de mobiliteitsplannen van de stad, zoals meer fietspaden, autoluwe straten en verbeterd openbaar vervoer.

Voor meer informatie kun je terecht op de website en facebookpagina.

Onderdrukking en oorlogen over de hele wereld hebben sterke connecties met Duitsland, evenzo als met alle plaatsen waar wapens worden vervaardigd. Kassel is een van de hotspots van de Duitse wapenindustrie, waar de twee grootste fabrikanten Rheinmetall en Kraus-Maffei Wegmann (KMW) zijn gevestigd. Ze omzeilen bestaande exportbeperkingen en leveren aan staten die actief betrokken zijn bij de oorlog in Jemen. De imperialistische daden van Turkije worden zowel direct als indirect ondersteund door Duitse wapenexport – het zusterbedrijf van Rheinmetall in Zuid-Afrika levert munitie aan de Turkse troepen in Libië. Beide groepen bewapenden Duitsland in de twee wereldoorlogen en maakten gebruik van dwangarbeid tijdens het nazi-tijdperk. Hun gemeenschappelijke geschiedenis benadrukt de nauwe relatie tussen antifascisme en antimilitarisme. Bovendien zijn binnen Duitsland degenen die met wapens zijn uitgerust -i.e. de politie en het leger- gevoelig gebleken voor het vormen van fascistische netwerken. Wapens vormen het centrum van het kapitalistisch-patriarchale nationalistische machtscomplex.

Terwijl de wapenindustrie en de Duitse staat geld verdienen met wapens, waaronder de militarisering van de Europese grenzen, toont de Covid-19-pandemie aan dat er juist middelen nodig zijn voor gezondheids- en sociale zorgstelsels over de hele wereld. De organisatie eist ‘Healthcare not Warfare’. Met hun blokkades in Kassel liet de Bündnis Rheinmetall Entwaffnen zien dat ze zich verzetten tegen de manier waarop Duitsland oorlogen faciliteert ten koste van de gezondheid van burgers wereldwijd.

“We willen laten zien dat Duitsland, door zijn wapenexport, oorlogsvluchtelingen creëert en hen vervolgens weerhoudt van het aanvragen van asiel, terwijl zijn wapenbedrijven profiteren van alle stadia van de oorlogsketen.”

Dit is het begin van het einde. We eisen het einde van de wereldwijde wapenwedloop. Maar de strijd tegen oorlog is altijd ook een strijd tegen het kapitalisme, tegen patriarchaat en tegen racisme, met als uiteindelijk doel een bevrijde samenleving, buiten de kapitalistisch-patriarchale orde.

Het Actiefonds leverde de financiële middelen voor de blokkadematerialen die nodig waren voor deze directe actie. De actiegroep zal haar werk tegen de wapenindustrie voortzetten. Voor meer informatie over hun volgende evenementen, workshops en acties, verwijzen we je door naar hun website.

De Epworth Residents Development Association [ERDA] is een van de partijen die dit protest organiseerden. ERDA is een sociale beweging die de belangen van burgers verdedigt en vertegenwoordigt. Ze werkten samen met politieke oppositiepartijen, regionale commissies en mensenrechtenorganisaties om duizenden burgers te verzamelen voor het landelijke protest tegen de regering.

Inwoners in het hele land zijn woedend – niet alleen over schendingen van mensenrechten, maar ook over de erbarmelijke toestand van het gezondheidssysteem en verslechterende levensomstandigheden. Corruptie en wanbeleid hebben geleid tot de ineenstorting van de economie en enorme problemen in infrastructuur.

Vanwege de gespannen politieke situatie was er tijdens de demonstratie een gespecialiseerd team aanwezig voor het waarborgen van de veiligheid van de demonstranten. Dit was hard nodig, ERDA had de ernst van de situatie goed voorzien. De regering nam buitensporige maatregelen; de hoofdstad Harare werd afgesloten voorafgaand aan het protest, de demonstranten werden hard aangepakt door de politie en het leger en een groot aantal activisten van de oppositie werd veroordeeld voor verraad. Het ERDA-team was aanwezig om het geweld van het Zimbabwaanse regime vast te leggen.

Aangezien dit een voortdurende actie is, zal de ERDA, samen met andere bewegingen, elke gelegenheid aangrijpen om overheidscorruptie radicaal te bestrijden en tegelijkertijd aandringen op waardige leefomstandigheden voor de inwoners. Het Actiefonds ondersteunt ERDA in hun hoognodige strijd voor een beter Zimbabwe.

Code Rood treed met de actie Shell Must Fall op tegen bedrijven die verantwoordelijk zijn voor het winnen, transporteren en verbranden van fossiele brandstoffen. Daarnaast komen ze in actie tegen regeringen die dit vrijelijk laten gebeuren. De actievoerders eisen de publieke ontmanteling van Shell, omdat het bedrijf blijft kiezen voor winst ten koste van het klimaat, natuur en mensenlevens.

De gemeente Den Haag had het van te voren aangekondigde protest bij het Shell hoofdkantoor met betrekking tot de coronamaatregelen ingeperkt tot maar 30 mensen. De organisatie heeft hiertegen bezwaar gemaakt bij de voorzieningenrechter, maar heeft de zaak helaas verloren. Op dit moment loopt er nog een beroepsprocedure tegen dit besluit. Het is een reëel gevaar dat demonstratierecht wordt aangetast onder het mom van corona.

Om de demonstranten toch de kans te geven hun demonstratierecht uit te oefenen, organiseerde de organisatie op nog twee andere plekken in Den Haag kleine demonstraties: een demonstratie tegen de inperking van het demonstratierecht, en een om de banden die Shell met de overheid heeft aan de kaak te stellen. Overal hield men 1,5 meter afstand en dragen de deelnemers mondkapjes. De hoofddemonstratie vond zoals gepland bij het Shell hoofdkantoor plaats. Er waren verschillende sprekers en muziek en op het Plein en op het Spui heeft Extinction Rebellion een artistieke performance verzorgd.

Naast de protesten in Den Haag hebben er acties plaatsgevonden op negen andere plekken in Nederland. Code Rood is blij dat de groepen die van plan waren om naar Den Haag te komen, maar dat vanwege COVID-19 niet konden doen, het initiatief hebben genomen om zelf lokaal in actie te komen. Ook internationaal is flink gedemonstreerd; in Tsjechië, België, Denemarken, Portugal en Duitsland vonden verschillende acties plaats. Er werden tankstations bezet, banners opgehangen, fietsdemonstraties georganiseerd en benzineslangen vastgeketend. De internationale beweging voor klimaatrechtvaardigheid zit – ondanks corona – niet stil!

Blijf op de hoogte van toekomstige acties van Code Rood en Shell Must Fall via de website.

Onderdrukking

Vandaag de dag wordt nog altijd het recht op zelfbeschikking van inheemse volkeren geschonden, door het systematisch onteigenen en vervuilen van land. Inheemse volkeren delven het onderspit, ten gunste van multinationals gesteund door moderne natiestaten. Dit staat in een lange lijn van wereldwijde kolonisatie, waardoor inheemse volkeren al eeuwenlang worden onderdrukt, uitgemoord, en hun vrijheid en levensomgeving worden ingeperkt.

Om een toekomst te creëren waarin aankomende generaties een plek hebben waar ze veilig kunnen opgroeien is het tijd voor wereldwijde solidariteit en bewustwording. Dit gaat ook gepaard met de strijd tegen de systematische vernietiging van natuur en leefomgevingen waar het (neo)koloniale en geglobaliseerde kapitalisme aan ten grondslag ligt. De alsmaar toenemende ongelijkheid, competitiedrang en disconnectie van mens en natuur staat haaks op de bijdragen van inheemse volkeren aan natuurbescherming.

Manifestatie

Om de desastreuze impact en continuerende mensenrechtenschendingen van het (neo)koloniale kapitalisme tegen te gaan zijn dekolonisatie en herstel noodzakelijk. De Amsterdamse stichting Aralez, een organisatie en netwerk voor dekolonisatie, organiseerde op de internationale dag van inheemse volkeren een manifestatie op het Museumplein. Kennisuitwisseling, en het leren en luisteren naar inheemse wereldbeelden, spiritualiteit en cultuur, stonden centraal.

Inheemse diaspora uit verschillende landen deden mee aan de manifestatie en kregen een podium. Verschillende organisaties kregen daarnaast de ruimte om ceremonies te houden voor onder andere collectief herstel en genezing. De actie was ook bedoeld om aandacht te vragen voor solidariteit en herstel vanuit het mondiale Noorden (Global North).

Foto’s: Romy Fernandez.

Galp Must Fall

Galp is de grootste oliemaatschappij van Portugal. Nog kort geleden kondigde het bedrijf aan dat het de olie en gas productie in landen in het Mondiale Zuiden wil verdubbelen. Ook besloot Galp, temidden van de economische en oliecrisis, dividend uit te keren aan haar aandeelhouders, terwijl werknemers in raffinaderijen werden ontslagen. Vooral in Mozambique werden veel werknemers op straat gezet. Een klimaatbeweging in Mozambique (“Justica Ambiental”, of “Environmental Justice”), spoorde Climáximo aan om ook actie te ondernemen in Portugal tegen Galp.

Op 23 april startte Galp Must Fall met een sociale media aanval op Galp. Digitale activisten overspoelden het bedrijf met kritische vragen. Bij de jaarlijkse aandeelhoudersvergadering demonstreerden later op de dag drie activisten voor het gebouw, terwijl tegelijkertijd een tankstation werd bezet omwille van Galps ecocide. Later vond er een Instagram Live-evenement plaats, met meer dan vierhonderd deelnemers. Er waren gesprekken met activisten, sprekers en live performances over klimaatrechtvaardigheid. De dag eindigde met een digitale demonstratie. Voor een volledig rapport en meer foto’s, klik hier.

Klimaatquarantaine

In een tijdsspanne van drie maanden, werden er door Climáximo 90 videos gemaakt verpakt in 26 afleveringen, als onderdeel van een webinar serie om online aandacht te vragen voor klimaatactivisme. De organisatie laat weten nieuwe doelgroepen te hebben bereikt, door het uitnodigen van kunstenaars, artiesten en experts voor de online afleveringen. Het medium wordt nog steeds voortgezet, nu op wekelijkse basis.

Bailout the Future, not Profits

Climáximo organiseerde samen met dertig andere sociale organisaties een demonstratie op zes juni. Met de slogan “Bailout the future, not profits” wilde het aandacht vragen voor klimaatrechtvaardigheid, macht en scheve economische verhoudingen. In aanloop naar de demonstratie nam de hectiek toe, lichtte de organisatie toe, met de moord op George Floyd in de VS. Om recht te doen aan de snel veranderende mondiale context veranderde het consortium van organisaties het hoofdthema van de demonstratie naar anti-racisme en anti-discriminatie. Op de demonstratie in Lissabon kwamen duizenden mensen af, en tientallen organiseerden zichzelf in andere steden in Portugal. Voor een video en foto’s van de demonstratie, klik hier.

Vrouwen hebben in Silly niet dezelfde toegang als mannen tot het eigenaarschap van landrechten. De actiegroep pleit voor de uitvoering van een aantal maatregelen, met als belangrijkste het verlenen van hetzelfde recht op toegang tot land aan vrouwen zodat ze kunnen profiteren van de bijbehorende landtitels voor hun huisvesting en productie van hun landbouwgrond. In Afrika in het algemeen en Burkina Faso in het bijzonder is het bezit van eigen land een van de schaarse productiemiddelen toegankelijk voor de inwoners uit plattelandsgebieden. Het bezit van eigendomsakten zal de sociaaleconomische onafhankelijkheid van arme sociale lagen, waar vrouwen helaas vaak toe behoren, bevorderen.

De activisten starten met een campagne waarmee ze de tienduizenden vrouwen uit de omgeving willen bereiken. Als eerste stap zullen er advocacy sessies plaatsvinden in de 31 dorpen van de gemeente Silly met als doel de kennis van vrouwen en meisjes met betrekking tot hun mensenrechten te vergroten, zodat ze deze beter kunnen verdedigen. Daarnaast dienen deze sessies om druk uit te oefenen op de plaatselijke bestuurders om hun politieke keuzes te veranderen ter bevordering van de gelijke rechten van vrouwen.

Ten tweede zal het consortium doorgaan met de oprichting van activistische vrouwenbewegingen. Deze bewegingen worden in alle 31 dorpen van de gemeente Silly opgericht en zullen alleen worden geleid door vrouwelijke leiders. Alle actiegroepen samen ontwikkelen een grootschalig, gemeenschappelijk platform van eisen die pleiten voor gelijke rechten van vrouwen. Ze zullen hun activisme de komende tijd veelvuldig uiten door middel van marsen, workshops en het uitoefenen van politieke druk.