Ten tijde van de coronacrisis en bijbehorende maatregelen, nam de corruptie van de Oegandese regering toe en werden mensenrechten verder geschonden. Een groep vrouwelijke activisten van organisatie The Alternative Uganda organiseerde een mars naar het parlementsgebouw.
In 2014 werd de sociale beweging The Alternative Uganda opgericht om corruptie en schendingen van mensenrechten te bestrijden, waarbij een eerlijk en transparant bestuur, vrijheid en kansengelijkheid worden geëist. Sinds de oprichting hebben ze vreedzame demonstraties geleid en trainingen georganiseerd voor jonge Oegandezen over creatief activisme en het oprichten van non-violent sociale bewegingen.
Gedurende de coronacrisis heeft de Oegandese regering financieel geprofiteerd van hulpprogramma’s voor voedseldistributie door het toe-eigenen van fondsen. De kwaliteit en kwantiteit van voedselhulp in tijden van crisis verslechterde door toedoen van de regering. Bovendien hebben overheidsinstellingen social distancing maatregelen en uitgaansverboden gebruikt om acties die de mensenrechten schenden, te rechtvaardigen.
De activisten van The Alternative Uganda organiseerden een protestmars en blokkeerden de straat voor het parlement. Gekleed in overall, uitgerust met spandoeken en megafoons, protesteerden ze om de aandacht te vestigen op de wanpraktijken van de regering en verandering te eisen. Hierop volgend streeft The Alternative Uganda naar brede (sociale) media-aandacht voor deze kwestie. Het Actiefonds steunt de organisatie in hun strijd.
Civil Defense Public Association is opgericht in 2013 door een groep mensenrechtenactivisten in Kazachstan. De NGO strijdt voor de bescherming en waarborging van de sociaal-economische rechten van werknemers en vrijheden van burgers. Dit doet ze door middel van juridische hulp, onderzoek, informatieverspreiding, trainingen voor vakbonden, conferenties en publieke campagnes. Op 9 november (2019) organiseerde Civil Defense een protest in Almaty, de hoofdstad, wat leidde tot media aandacht, het mobiliseren van andere activisten, en uiteindelijk verandering in de wetgeving.
Na de oprichting van Civil Defense werd er in 2014 een wet geaccepteerd die kleine, onafhankelijke vakbonden criminaliseerde. Ze werden verplicht zich aan te melden bij grotere, landelijke vakbonden, waardoor velen ophielden te bestaan. In 2015 werden de rechten werknemers verder ingeperkt via aanpassingen in de wet, en in 2016 werd er officieel besloten dat de Confederatie van Onafhankelijke Vakbonden gesloten moest worden. Drie van haar leiders kregen een gevangenisstraf opgelegd. In 2018 werd een andere activist voor sociale rechten in elkaar geslagen door onbekende personen.
Op 9 november vorig jaar organiseerde Civil Defense een actie in de hoofdstad voor het democratiseren van de wetgeving omtrent vakbonden en het waarborgen van arbeidersrechten. Overwerkte werknemers en het niet uitbetalen van lonen zijn in de laatste jaren steeds vaker voorgekomen en zijn langzamerhand genormaliseerd. De actievoerders vroegen onder andere om het opnieuw legaliseren van onafhankelijke vakbonden en het uitbreiden van werkgeversinspecties.
Ongeveer 30 activisten deden mee aan de actie, waarna er veel nationale en internationale media aandacht voor was. In januari werd er een gesprek georganiseerd met Dirk Wiese, een Duits parlementslid van de sociaal-democratische partij. Uiteindelijk leidde dit tot aanpassingen in de wetgeving die werden doorgevoerd door het Kazachstaanse parlement. Zo zouden onafhankelijke vakbonden niet meer verplicht onderdeel moeten zijn van landelijke vakbonden. Ook werd de minimumvereiste afgeschaft dat minstens de helft van de werknemers binnen een sector gemobiliseerd moet zijn om een vakbond op te richten. Gepaard met meer veranderen kan de vrijheid van samenkomst beter worden gewaarborgd.
De afgelopen jaren zijn in de grootste kuststad van Cambodja, Sihanoukville, honderden commerciële gebouwen uit de grond gestampt. Aangetrokken door de gunstige infrastructuur van de Sihanoukville haven, bouwden Chinese investeerders talloze commerciële locaties zoals hotels, restaurants en casino’s. Met name de nieuwe casino’s maken pijnlijk duidelijk hoe deze plannen voltrokken worden met volledige minachting voor de Cambodjaanse waarden – gokken is namelijk illegaal voor de Cambodjaanse lokale bevolking. De torenhoge wolkenkrabbers, de straten vol afval en neonborden op ieder gebouw hebben Sihanoukville in minder dan vier jaar onherkenbaar veranderd.
Terwijl door de hele stad het aantal nieuwe gebouwen zich blijft vermenigvuldigen, groeit ook de wrok onder de lokale bevolking. Naast de aantasting van hun land, veroorzaken de bouwwerkzaamheden en bijkomende groei van de stad ook enorme milieuproblemen. De burgers kampen met problemen als watertekorten, afval dat zich op straat opstapelt en rioolwater dat openlijk in zee wordt gedumpt.
Mother Nature Cambodia is een van de organisaties die hun platform gebruikt om deze ontwikkelingen aan de kaak te stellen. Een groep jonge milieuactivisten heeft actie ondernomen om de illegale aantasting van hun stranden en de enorme afval- en rioolcrisis te stoppen. Ze hebben verschillende protesten georganiseerd, zoals demonstraties, een grote gemeenschappelijke strandopruiming en een uiterst rustige fietstocht die desalniettemin door de politie werd tegengehouden (lees meer over deze actie hier).
De milieuactivisten nemen een behoorlijk risico om hun stad te beschermen en voor hun rechten op te komen. Onder de dictatuur van Hun Sen zijn de gevolgen voor burgerlijke ongehoorzaamheid ernstig, wat ook een van de redenen is waarom ze juist de noodzaak voelen om zich uit te spreken. De dictatuur van Hun Sen deed afstand van elke pretentie dat Cambodja een democratie was, onder andere door het opheffen van de weinige onafhankelijke mediakanalen en het verbieden van de belangrijkste oppositiepartij. Wat overblijft is verandering te bewerkstelligen door middel van burgerbewegingen. De activisten eisen dat de dictatuur plaatsmaakt voor een nieuwe, democratische regering. De enige manier om dit te bereiken is het hervatten van vreedzame protesten en het aansporen van de Cambodjaanse bevolking om zich te verenigen voor een betere toekomst. Langzaamaan beginnen de Cambodjanen zich te beseffen dat opstand van de bevolking de enige manier is om een verandering van het regime af te dwingen.
Het Actiefonds ondersteunt de milieuactivisten in Cambodja in hun strijd tegen de Hun Sen dictatuur en de destructieve aantasting van Sihanoukville.
Het woningaanbod staat zwaar onder druk. Koopwoningen zijn nog nooit zo duur geweest, en huurwoningen zijn alsmaar schaarser. Het landelijk tekort is opgelopen tot 315.000 woningen. Gepaard met een alsmaar flexibelere arbeidsmarkt is een veilige en stabiele woonsituatie voor velen onbereikbaar—sinds 2009 is het aantal daklozen meer dan verdubbeld. Short Stay, No Way kraakte daarom in Den Haag een oud kantoorpand dat opgekocht is door het Amsterdamse investeringsfonds RE:BORN, uit protest tegen een woningbeleid dat huisjesmelkers en vastgoedbedrijven bedient, ten koste van betaalbare en stabiele woningen.
Zowel de sociale als de particuliere huursector staan al jaren lang steeds meer onder druk. Tijdens de financiële crisis stokte de bouw van nieuwe koopwoningen, en als gevolg van de lage rente werden de woningen die wel beschikbaar waren opgekocht door investeringsmaatschappijen. Woningspeculatie zorgt tot de dag van vandaag voor leegstand. Door de recente stikstof-affaire is de bouw van nieuwe woningen wederom tot een halt geroepen, en neemt de druk op het woningaanbod toe; koopwoningen zijn nog nooit zo duur geweest als nu.
Ook heeft de sociale huursector het zwaar, grotendeels door de verhuurdersheffing die in 2013 werd ingevoerd. In de nasleep van de financiële crisis was het ingevoerd om het begrotingstekort te verminderen, al is het ondertussen een achterhaald instrument. Er vloeit jaarlijks 1,7 miljard euro van woningcoöperaties naar de staatskas, geld dat niet kan worden geïnvesteerd in onderhoud of nieuwe woningen. Ook zijn coöperaties onder de grote financiële druk genoodzaakt om de bestaande woningvoorraad op de markt te zetten.
Tegelijkertijd is de vraag naar sociale huurwoningen alsmaar groter. Door de vele flex- en tijdelijke arbeidscontracten zitten vooral jongeren in een kwetsbare positie als huurder. Gepaard met de Wet Doorstroming Huurmarkt uit 2016, waardoor er huurcontracten van maximaal twee jaar mochten worden afgesloten, is het vinden van een stabiele woonsituatie bemoeilijkt.
Dit woningbeleid, waarbij de particuliere sector direct en indirect gesubsidieerd wordt, ten koste van de beschikbaarheid, betaalbaarheid en kwaliteit van sociale huurwoningen, heeft sinds 2009 mede geleid tot meer dan een verdubbeling van het aantal daklozen tussen de 18 en 65 jaar, tot bijna veertigduizend. Het aantal dakloze jongeren en mensen met een migratie-achtergrond is zelfs verdrievoudigd. Het CBS vermeld dat deze aantallen exclusief de mensen zijn die niet geregistreerd staan of kunnen staan als dakloos, of illegaal in Nederland verblijven. Het totale woningtekort is in 2019 zelfs vastgesteld op 315.000, wat onder andere bestaat uit daklozen, thuislozen, mensen die permanent op campings en vakantieparken verblijven, en gescheiden stellen die noodgedwongen samenwonen.
Short Stay, No Way accepteerde niet langer dat bedrijven het stedelijke landschap domineerden. Wie er in de stad woont, hoe het woningaanbod eruit ziet en hoeveel woningen kosten, worden bepaalt door een publiek-privaat syndicaat. De sociale en gemeenschappelijke publieke en privé-ruimtes delven het onderspit, ten gunste van winstgevende projecten. De actiegroep kraakte daarom op 1 mei een oud kantoorpand in Den Haag, waar jarenlang maatschappelijke organisaties gevestigd waren.
Amsterdams beleggingsfonds RE:BORN kocht het pand om er 30 luxe-appartementen te vestigen met een zogeheten ‘short stay’-constructie, waar huurders maximaal zes maanden in kunnen wonen. Ideaal voor expats, terwijl de woningnood toeneemt. Bedrijven zoals RE:BORN profiteren van het faillissement van sociale woningcoöperaties en nemen geen verantwoordelijkheid voor maatschappelijke problematiek. Die ligt bij de Nederlandse overheid, die juist de druk op de sociale huursector systematisch opvoert en de particuliere sector subsidieert, terwijl ook het aanbod van koopwoningen stokt, de prijs opgedreven is, en vastgoedbeleggers vrij spel hebben.
Het actie Short Stay, No Way kreeg aandacht van media, de lokale politiek en buurtbewoners. Lokale partijen Groenlinks en HSP (Haagse Stadspartij) hebben vragen gesteld in de gemeenteraad over het project van RE:BORN. Ook heeft de actiegroep buurtbewoners kunnen mobiliseren door het verspreiden van vijf duizend brieven in de buurt met de oproep om Martijn Balster (Wethouder Wonen, Welzijn en Sport) een brief te sturen om hun ongenoegen te laten blijken, wat heeft geleid tot een gesprek. Vooralsnog wacht Short Stay, No Way op antwoorden op de raadsvragen en organiseert het op 31/7 en 1/8 de Woonactiedagen, voor het recht op wonen én het recht op de stad, tegen haar uitverkoop en gentrificatie.
In Tanzania vechten activisten tegen de structurele onderdrukking van mensenlevens. Specifiek gefocust op gezondheids- en milieuproblematiek zet een organisatie* zich in voor een duurzaam en rechtvaardige samenleving waar machtsmisbruik en exploitatie uitgebannen zijn. Door middel van coalitievorming met lokale leiders, burgers en mensenrechten-activisten voeren ze campagne voor gelijkheid en gelijke kansen voor iedereen. Onder de dreiging van Covid-19 werd er actie gevoerd voor het volgen van de internationale veiligheidsmaatregelen—de Tanzaniaanse regering weigert dat—met als gevolg dat gemarginaliseerde groepen het hardst getroffen worden.
De Tanzaniaanse regering heeft zich weinig aangetrokken aan de verspreiding van Covid-19. Bij de vaste veeveilingen in Pugu worden nauwelijks desinfectie maatregelen getroffen. Ook heeft de president opgeroepen tot het blijven bezoeken van gebedshuizen. Het gebrek aan voorschriften en maatregelen zal de grootste impact hebben op kwetsbare, gemarginaliseerde groepen. Mensen met een laag inkomen, in informele wijken, hebben de minste toegang tot medische hulp en coronatesten, waardoor het virus snel kan verspreiden in openbaar vervoer en op markten waar sociale distantiëring onmogelijk is.
De organisatie voerde actie samen met burgers en activisten door te demonstreren in Pugu. De lokale regering werd opgeroepen veiligheidsmaatregelen te nemen tegen de verspreiding van het coronavirus op plekken waar sociale distantiëring moeilijk is. Het Actiefonds steunde de organisatie daarnaast met het maken en verspreiden van flyers en ander campagne-materiaal en het starten van een petitie.
De actie was succesvol. De veeveilingen in Pugu waren tijdelijk gestopt om desinfectie-maatregelen te volgen, alvorens weer te openen. Ook neemt de nationale overheid meer actie om de verspreiding van het virus tegen te gaan, onder andere met verbeterde informatievoorziening.
*Om veiligheidsredenen blijft de organisatie anoniem
In 2017 werd in Brazilië het collectief Agentes Agroflorestais Quilombolas (AAQ) geboren. Als eenheid van jonge quilombola’s treden ze in de voetsporen van hun oudere leiders die hen voorgingen in de strijd om hun landrechten. Ze ondernemen acties tegen de Braziliaanse overheid en autoriteiten om de schending van mensenrechten en de vernieling van hun leefomgeving aan te kaarten en te bevechten.
Het Ministerie van Infrastructuur (DNIT) van de Braziliaanse regering maakt uitbreidingsplannen voor een snelweg die dwars door het land van de quilombola’s zal lopen. De quilombola is een populatie van zwarte mannen en vrouwen die in de 18e en 19e eeuw in Guinee-Bissau zijn ontvoerd en door Ierse bezetters tot slaaf zijn gemaakt in Maranhão. De eerste, kleinere snelweg op hun grondgebied werd in 1940 aangelegd en nu wil de Braziliaanse regering deze verder uitbreiden om het transport van soja en erts naar Europa, Japan en China te vergroten. De bouw ging van start zonder overleg met de quilombolas. Bomen zijn gekapt, beekjes zijn dichtgeslibd, huizen zijn vernield en mensen zijn bedreigd door overheidsfunctionarissen.
Door directe actie in 2017 schortte de AAQ de bouwvergunning op en lukte het de verdere bouw van de snelweg stil te leggen. Echter, met de verkiezing van de fascistische president Jair Bolsonaro, wil DNIT de uitbreiding van de snelweg voltooien. Als dat gebeurt, kunnen we spreken van verwoesting van de quilombola cultuur. Meer dan 2000 mensen zullen van hun land worden verdreven en hun eeuwenoude levenswijze zal worden vernietigd, enkel om het transnationale kapitaal te voeden.
Om dit tegen te gaan, ondernam de AAQ directe politieke actie door 200 jonge quilombola drie dagen te laten kamperen bij een overheidsinstantie in de stad São Luís, de hoofdstad van de staat Maranhão. Het doel van het kamp was om nationale en internationale aandacht te vestigen op de dreiging van ecologisch- en institutioneel racisme en de uitbreiding van de snelweg te voorkomen.
Het Actiefonds steunt AAQ in hun strijd! Blijf op de hoogte en volg hun acties via de website en volg de Instagram voor updates en video’s over de kwestie.
Kick Out Zwarte Piet is een collectief van Nederland Wordt Beter en Stop Blackface. De organisaties houden zich met verschillende dingen bezig maar verenigen zich onder één doel; zolang er geen verandering komt in de racistische viering van Zwarte Piet zal Kick Out Zwarte Piet vreedzame protesten voeren. Tot aan november staan er verschillende demonstraties gepland door heel Nederland als onderdeel van de campagne #in2020zwartepietvrij.
Sinds 2014 voert het collectief Kick Out Zwarte Piet (KOZP) vreedzame acties tegen Zwarte Piet tijdens Sinterklaas. Gebaseerd op een stereotyperende weergave van zwarte mensen in de 19e eeuw, refereert Zwarte Piet direct aan de Nederlandse koloniale geschiedenis en slavernij. Het is niet verwonderlijk dat het racistische karakter van Zwarte Piet niet wordt erkent door de meeste Nederlanders en Belgen, gezien de wijdverspreide, ondermaatse educatie op het gebied van kolonialisme, het slavernijverleden en institutioneel racisme.
Aan het eind van de Sinterklaasintochten in 2019 startte KOZP met haar nieuwe #2020zwartepietvrij, die loopt tot aan november 2020. KOZP zet zich dit jaar structureel in voor een racisme-vrije Sinterklaasviering door zich te richten op alle partijen die Zwarte Piet in stand blijven houden, waarmee ze hun maatschappelijke en pedagogische verantwoordelijkheid om racisme te bestrijden verloochenen. Denk hierbij aan gemeenten, burgemeesters, intocht-comités en winkeliers. De onwelwillendheid van velen om Zwarte Piet los te laten is symptomatisch voor het diepgewortelde, geïnstitutionaliseerde racisme in onze samenleving.
Onder de campagne #2020zwartepietvrij zullen er vreedzame demonstraties worden georganiseerd in onder andere Rotterdam, Amsterdam, Utrecht, Den Haag, Eindhoven, Tilburg, Maastricht, Leeuwarden en Middelburg, waar naar schatting zo’n 50.000 mensen op af zullen komen. De volledig vrijwillige organisatie zet zich ondermeer in voor crowdmanagement, het inhuren van podia, het aansturen van vrijwilligers en het ontvangen van sprekers.
Het Actiefonds steunt KOZP voor het inhuren van beveiliging tegen extreem-rechtse betogers (in het verleden zijn er rellen geweest), tourbussen voor mensen die anders niet op locatie kunnen verschijnen, en materiaal om de veiligheid de garanderen in verband met het coronavirus. Ondertussen strijden KOZP en de aparte organisaties voor het uitroeien van institutioneel racisme op meerdere manieren, zoals self-care evenementen voor demonstranten en het organiseren van trainingen voor anti-racisme activisten om mensen te kunnen mobiliseren voor het organiseren van toekomstige protesten.
Demonstreer mee dit jaar op één van de locaties! Kijk hier meer informatie op.
Afgelopen zondag, op 28 juni, organiseerde activistisch kunstcollectief nietnormaal* een Pride demonstratie in Utrecht. Door het coronavirus ging de jaarlijkse Canal Pride niet door. Deze commerciële viering marginaliseert echter de activistische en militante geschiedenis van Pride die nog altijd actueel is. nietnormaal* strijd daarom voor de erkenning, zichtbaarheid en viering van de rechten van de LGBTQIAP+ gemeenschap, tégen racistisch en discriminerend politiegeweld.
nietnormaal* is een queer collective dat in 2017 is opgericht om het Utrechtse queer nachtleven te doorbreken dat voornamelijk gefocust was op gay, mannelijk en wit. Sindsdien streeft nietnormaal* naar het bouwen van een hechte queer gemeenschap en het politiseren van de queer scene in Nederland. Voornamelijk doet het collectief dit door het organiseren van queer feesten, maar ook zijn leden individueel actief in locale, nationale en internationale activistische groepen en heeft nietnormaal* onder andere geholpen bij de jaarlijkse demonstraties voor Internationale Vrouwendag in Utrecht.
Op de dag van de demonstratie was het precies 51 jaar geleden dat de Stonewall Uprising plaatsvond in New York, een periode van felle protesten van de LGBT gemeenschap tegen politiegeweld. De geschiedenis van de Pride wordt gekenmerkt door militante protesten, iets wat op de achtergrond is verdwenen met de mainstream commercialisering van Pride-vieringen zoals de jaarlijkse Canal Pride. Nu dit jaar de Canal Pride was afgelast door het coronavirus organiseerde nietnormaal* een demonstratie tegen racistisch en discriminerend politiegeweld dat nog altijd, ook in Nederland, in het bijzonder gericht is op de LGBTQIAP+ gemeenschap.
Het protest begon moeizaam. Zo’n 50 tot 75 demonstranten wilden gaan lopen toen de politie deelnemers aansprak omdat ze shirts en borden bij zich hadden met ‘Black Lives Matter’ en ‘Zwarte Piet is Racisme’ erop. De politie wees erop dat dit bij de aanmelding van de demonstratie niet duidelijk was gemaakt en dit zou niet onder de noemer Pride vallen. Het mocht niet actief worden uitgedragen en de shirts en borden moesten uit het zicht blijven. Dit gaat regelrecht in tegen het intersectionele karakter van de strijd die wordt gevoerd; alle vormen van uitsluiting zijn met elkaar verbonden en verbinden elkaar op verschillende kruispunten. De Pride demonstratie gaat niet alléén over homorechten, maar is een inclusieve strijd tegen politiegeweld, en het viert de erkenning, zichtbaarheid en rechten van de LGBTQIAP+ gemeenschap.
Dat de politie dit niet kon erkennen staat in een lange geschiedenis van intimidatie en geweld tegen de LGBTQIAP+ gemeenschap en mensen van kleur. Wettelijk gezien heeft de politie echter geen enkel recht om de inhoud van een demonstratie te controleren of censureren. De organisatie verzocht daarom de Utrechtse gemeente verantwoordelijkheid te nemen voor de manier hoe de politie de vreedzame demonstratie heeft vertraagd, onderbroken en het demonstratierecht heeft beperkt. Het politieoptreden laat zien hoe doordrongen institutionele racisme is, en toont het beschamend beperkte begrip van en voor intersectionaliteit.
Het Actiefonds steunt Sounds of Silence in hun solidariteitsprotest met de voortdurende revolutie in Sudan.
Er wordt een stil protest georganiseerd om de huidige situatie in Sudan onder de aandacht te brengen. Actiegroep Sounds of Silence nodigt iedereen uit om zich op 30 juni op het Vredenburgplein te verzamelen om te protesteren tegen de erbarmelijke omstandigheden voor Soedanese vluchtelingen. Ze worden in Nederland in vreemdelingenbewaring gevangen gehouden, in afwachting van hun uitzetting naar onveilige oorlogsgebieden.
Hoewel de Soedanese politieke situatie het afgelopen jaar sterk is veranderd, zijn er nauwelijks daadwerkelijke verbeteringen merkbaar in de levensomstandigheden van de burgers. Geweld en corruptie horen tot de orde van de dag en anti-regeringsdemonstranten bevinden zich in levensbedreigende situaties. Vanmiddag op het Vredenburgplein tonen we solidariteit met de voortdurende revolutie in Sudan.
Draag je gezichtsmasker bij het protest en kleed je in het wit om een sterk visueel statement te maken.
De coronacrisis heeft voor veel mensen een periode van grote financiële onzekerheid ingeluid. ZZP’ers en bedrijven zien hun werk verdampen, werknemers dreigen in groten getale hun baan te verliezen. Voor sommigen waren de financiële gevolgen al direct voelbaar, voor een nog grotere groep moet de klap nog komen.
De overheid heeft verschillende steunmaatregelen in het leven geroepen. Duizenden mensen hebben zich als vrijwilliger ingezet, overal in de samenleving zijn er voorbeelden van solidariteit te zien. Maar niet bij de woningbouwverenigingen.
Half april lag de aankondiging van de jaarlijkse huurverhoging op de mat, alsof er niets aan de hand is. Ook weigert Minister Ollongren de moties die oproepen tot huurbevriezing uit te voeren. De actiegroep Weiger de huurverhoging vindt dat schandalig en onaanvaardbaar. Woningbouwverenigingen zijn sociale instellingen die in de eerste plaats de belangen van hun huurders moeten behartigen.
Huurders vertegenwoordigen een groot deel van de groep die het zwaarst getroffen zal worden door de crisis. De actiegroep roept de woningbouwcorporaties daarom op om de huurverhoging niet door te voeren. Door met een groep gelijkgestemden te weigeren deze verhoging te betalen, oefenen zij druk uit op de woningbouwverenigingen en de politiek. Hoe meer mensen zich bij dit initiatief aansluiten, hoe groter de kans op succes!
Het Actiefonds steunt deze actie en roept huurders op zich vóór 1 juli aan te sluiten bij dit initiatief. Mail voor meer informatie naar stopdehuurverhoging@gmail.com.
Help Het Actiefonds met 10 euro per maand en steun daarmee acties wereldwijd.
doneer nu