Werknemers zijn altijd de eerste slachtoffers van crises. De arbeiders van Indonesië hebben dit keer op keer gezien en in 2023 zijn hun arbeidsomstandigheden verslechterd door de inflatie en de stijgende kosten van levensonderhoud. Er is weinig toegang tot gezondheidszorg en sociale zekerheid, de salarissen zijn al te laag om de huur te betalen en voor kinderen of ouders te zorgen, en vrouwen worden vaak ontslagen als ze zwanger zijn. Deze arbeidsomstandigheden staan in schril contrast met de salarissen van de Indonesische staatsambtenaren, die een luxe levensstijl mogelijk maken.

Indonesië heeft een grote arbeidsintensieve industriële sector, die vooral textiel en kleding, schoeisel, meubels en kinderspeelgoed produceert, allemaal voor de export naar Europa en de VS. Door de afnemende vraag als gevolg van de wereldwijde economische crisis heeft de Indonesische regering een verordening uitgevaardigd die bedrijven in deze sectoren toestaat om de lonen van hun werknemers met 25% te verlagen.

Tegelijkertijd nam de regering een wetsvoorstel aan om internationale investeringen in de Indonesische economie te verhogen, ook al hebben de afgelopen jaren laten zien dat meer investeringen op geen enkele manier meer banen of betere arbeidsomstandigheden betekenen.

“Arbeiders zeggen nee tegen salarisverlaging! Verlaag het salaris van staatsambtenaren!”

Om te protesteren tegen deze nieuwe regels en op te roepen tot een herverdeling van rijkdom, mobiliseerde Organisasi Kaum Muda Sosialis/ OKMS door het hele land voor een massa-actie op 1 mei 2023. OKMS is een socialistische jongerenorganisatie die activiteiten organiseert om socialistische ideeën te verspreiden, het ideologische begrip van het socialisme van hun leden te versterken, jongeren te organiseren en solidariteit op te bouwen voor de arbeidersklasse en de onderdrukten. Eens per maand komen ze samen voor activiteiten zoals discussies over hedendaagse of theoretische onderwerpen, of het verspreiden van pamfletten op campussen en fabrieken.

Op 1 mei 2023 sloegen ze de handen ineen met vakbonden, studenten en verschillende actiegroepen en organiseerden ze protesten in Jakarta, Yogyakarta, Semarang en Makassar, aangevuld door discussies en toespraken. Samen met de Gerakan Buruh Bersama Rakyat (GEBRAK – Beweging van Arbeid en Volk) en andere socialistische organisaties verspreidde de OKMS een pamflet met hun eisen en een oproep om te blijven protesteren om de politieke en economische elites ten val te brengen.

Naast acties op het terrein werd er ook een nationale online discussie gehouden, waarbij historici gespecialiseerd in de geschiedenis van Indonesië en verschillende activisten van verschillende organisaties werden uitgenodigd om te discussiëren over de staat van de Indonesische politiek en de beste manier om verder te gaan.

Het Actiefonds is er trots op de 1 mei protesten in Indonesië en wereldwijd te steunen, en zal alle acties voor arbeidersrechten en tegen kapitalistische uitbuiting blijven steunen.

Lees en leer meer over OMSK en de economische situatie in Indonesië op de Facebook pagina van OMKS, hun Tiktok en Instagram. Bekijk videoverslagen van de protesten hier, hier en hier.

Met de val van Rutte IV breekt er een nieuwe kans aan voor Nederland om een linkse koers te varen. Maar zoals we maar al te goed weten, kunnen we niet van Den Haag op aan om de boel te veranderen. Politieke verandering komt van onderop.

Daarom lanceert de*beweging vandaag haar campagne in aanloop naar de volgende verkiezing. Deze brede coalitie van groepen die strijden voor sociale verandering wil zoveel mogelijk druk zetten op de linkse partijen door alvast een voorzetje te geven voor hun partijprogramma’s. De coalitie zet zich in voor een eerlijke en democratische samenleving, een leefbare aarde, een einde aan discriminatie en voor internationale solidariteit. Het Actiefonds steunt met trots deze coalitie en heeft veel van deze groepen en thema’s de afgelopen jaren ondersteund.

Woensdag maakt de*beweging concretere standpunten bekend, die het resultaat zijn van maandenlange gesprekken tussen de verschillende leden van de coalitie. Kun je niet wachten? Lees in de tussentijd het manifest!

Toen begin 2023 in een Roma-nederzetting in de Servische hoofdstad een Roma-meisje werd overreden  door een vrachtwagen van het openbare nutsbedrijf van Belgrado en daarbij omkwam, legde burgemeester Aleksandar Šapić, lid van het hoofdbestuur van de Servische Progressieve Partij, een verklaring af als reactie op haar dood, die openlijk racistisch en discriminerend was, en die die geworteld was in fascistische ideologie. Hij zei dat de Roma “niet geholpen willen worden” en dat het hun eigen schuld is dat ze in armoede leven en sterven. Hij zei verder dat de Roma onder druk gezet moeten worden om zich te assimileren en ‘beschaafd’ te worden omdat ze “een gevaar zijn voor zichzelf en hun buren”, waarbij hij volledig voorbijging aan het decennialange discriminerende beleid en de wijdverspreide vooroordelen ten opzichte van Roma in de Servische samenleving.

De Roma zijn de meest gemarginaliseerde, rechteloze en armste gemeenschap in Servië. De meeste NGO’s die zich bezighouden met de positie van de Roma in de Servische samenleving maken deel uit van een aan de overheid gelinkte maffiaorganisatie die donaties uit het buitenland plunderen, waardoor bijna geen geld naar daadwerkelijke projecten gaat.

Roma-gemeenschappen in heel Servië vrezen voor uitzettingen uit hun dorpen, en ongestraft geweld, nu het Servische nationalistische discours brede steun krijgt en anti-Roma racisme door de hoogste regeringsniveaus wordt aangemoedigd en gerechtvaardigd. Vooral op het platteland zijn Roma-gemeenschappen bang voor de dreiging van lokale nazigroepen.

In combinatie met de wijdverspreide vrouwenhaat erkennen de Romavrouwen van Vojvodina dat Roma-kinderen en -vrouwen als eerste gevaar lopen. Daarom organiseren ze zich als vrouwen en moeders en laten ze hun stem horen. Met acties op sociale media en op straat laten ze zien dat ze niet stil bijven ten opzichte van geweld, en zich verzetten tegen het huidige racistische discours en beleid en het misbruik van NGO’s.

ACTIE

Op Wereld Roma Dag, 8 april 2023, hielden de Romavrouwen van Vojvodina een protest om alle Serviërs en de Servische regering te waarschuwen dat Romavrouwen niet zullen zwijgen over dit geweld en zich niet neerleggen bij racisme en Roma-haat, oftewel anti-gyspyisme. Ze zullen met alle democratische middelen vechten voor hun vrouwen- en mensenrechten. Het protest vond plaats in twee Roma-nederzettingen in Zrenjanin, een stad in Noord-Servië. Ongeveer 40 vrouwen woonden het protest bij en tijdens de bijeenkomst werd een netwerk van lokale communicatie tussen Romavrouwen opgericht, waardoor georganiseerde steun in de strijd tegen Roma-haat mogelijk werd. Dit netwerk zal steun bieden aan Roma, en in het bijzonder aan Romavrouwen, die bedreigd worden door burgers of door de lokale of nationale autoriteiten.

Het Actiefonds is trots deze actie te hebben gesteund en zal Roma-gemeenschappen die elkaar beschermen en opstaan tegen discriminatie en fascisme blijven steunen! Volg de Romavrouwen van Vojvodina op Twitter en Facebook!

In 2030 moet de Nederlandse CO2-uitstoot volgens de klimaatwet al 49 procent lager zijn dan in 1999. Maar als we naar het huidige tijdspad kijken kunnen we die belofte al aan de wilgen hangen. In 2021 stootte Nederland volgens het CBS slechts 13 procent minder CO2 uit dan in 1999. In 30 jaar zijn we maar 13 procent gezakt. In de komende zeven jaar moet daar nog 36 procent vanaf. 

Tijd dus voor daadkracht. Maar als we ergens van op aan kunnen, dan is het wel dat de Nederlandse regering zal blijven treuzelen en uitstellen. Momenteel hoopt Rutte IV onze uitstoot te verminderen door twee nieuwe kerncentrales in Borssele te bouwen. De overheid investeert hier maar liefst 5 miljard (!) euro in, in de hoop dat deze kerncentrales in 2035 negen tot dertien procent van de Nederlandse energiebehoeftes voorzien. Het lijkt dus alsof de aanbouw van deze centrales een duurzame maatregel is, maar het komt neer op nog 5 miljard euro en tien jaar uitstel.

Stroom naar de toekomst

Zeeuwen hebben hier helaas weinig over te zeggen. De Rijksoverheid zal volgend jaar beslissen of de nieuwe centrales er komen; de provincie Zeeland heeft geen inspraak. Het burgerinitiatief Stroom naar de Toekomst weigerde deze monumentale beslissing uit handen te geven. In de aanloop naar de Provinciale Statenverkiezingen in maart verspreidde het tienduizenden posters en organiseerde het vier discussieavonden om het te hebben over de toekomst van kernenergie in Nederland.

Het initiatief was een groot succes. Het collectief kwam aan het woord in landelijke en regionale media, en tijdens de discussieavonden hebben burgers hun zorgen kunnen delen met lokale politici. In Zeeland werd PVDA/GL, de enige partij tegen de aanbouw van meer kerncentrales, na de BBB de grootste partij met zes zetels.

Maar Stroom naar de Toekomst heeft een langetermijnperspectief. Door zich te richten op bewegingsopbouw hoopt het de bouw van extra kerncentrales een politieke kwestie te maken in de aanloop van 2024, waarin de overheid over de bouw zal beslissen.

Kernenergie is nooit duurzaam

Het Actiefonds steunt Stroom naar de Toekomst. Kernenergie is duur, tijdrovend, gevaarlijk en een herhaling van extractivistische zetten. Een echte groene transitie vereist hernieuwbare grondstoffen. Daarbij komt dat de regering en veel burgers het gevaar van kerncentrales enorm onderschatten. De recente angst voor een kernramp in Oekraïne laat zien oorlogsgeweld al snel kan leiden tot een ecologische catastrofe.

Maar een meltdown ligt ook in een klein hoekje. Voormalig directeur van het reactorcentrum in Petten vertelt in de Nederlandse Boekengids hoe in 2001 een kernramp in Noord-Holland ternauwernood werd voorkomen na gestuntel van het personeel. “Kerncentrales zijn een factor vijftig onveiliger door menselijk falen”, concludeert hij. De beloftes van minieme risico’s zijn een papieren werkelijkheid die geen rekening houden met de de onvoorspelbaarheid van menselijk handelen. Nieuwe kerncentrales bouwen is dus zowel op de lange als korte termijn enorm gevaarlijk voor het welzijn van Nederland en de planeet.

Van 27 tot 29 maart 2023 vond in Wenen de Europese Gasconferentie (EGC) plaats. Een alliantie van grassroots-bewegingen die strijden voor klimaat en sociale rechtvaardigheid kwamen samen op de tegenconferentie: de Power to the People Conference. Honderden mensen van verschillende bewegingen over de hele wereld kwamen bijeen om van elkaar te leren, ervaringen en kennis uit te wisselen en te discussiëren over alternatieven om de wereld te veranderen. Onder anderen de activisten van Don’t Gas Africa, die hun strijd en overwinningen tegen gasontwikkeling en kolonialisme met de aanwezigen deelden, en deskundigen die uitlegden waarom gas geen duurzame oplossing is waren aanwezig om uitleg te geven over de impact van gas op zowel het klimaat als mensenlevens. Tijdens de conferentie werden manieren besproken waarop een groene en rechtvaardige transitie het kapitalisme kan beëindigen, terwijl activistische collectieven uit de hele wereld met elkaar in contact werden gebracht.

Na de tegenconferentie stonden een paar dagen van acties op het programma, waarbij honderden activisten de fossiele brandstof-infrastructuur blokkeerden. In totaal waren er 5 acties verspreid over drie dagen! De activisten blokkeerden het privévliegveld van Wenen, de Europese gasconferentie zelf en de transportroute van OMV, een grote Oostenrijkse gas- en olie-industrieel. Ook werd er een enorme demonstratie georganiseerd, waarbij opnieuw honderden mensen door de straten van Wenen trokken. Sommige activisten slaagden er ook in het galadiner van European Gas Conference te infiltreren en confronteerden de gas-investeerders rechtstreeks met hun misdaden.

Hoewel het politiegeweld tegen activisten tijdens deze actieweek in Oostenrijk een nieuw hoogtepunt bereikte en veel activisten werden gearresteerd, maakte de gebundelde kracht van al deze mensen het hele project tot een groot succes.

Europese Gasconferentie

De European Gas Conference, een lobby-evenement van de Europese gasindustrie, financiële instellingen en beleidsmakers, vindt jaarlijks plaats in Wenen. Zij presenteren zichzelf als het enige platform dat “de oostelijke en westelijke gasindustrieën verbindt”, maar ondertussen verbinden en verdiepen zij enkel de mondiale crises, van klimaatverandering tot neokolonialisme en oorlogen over natuurlijke grondstoffen. Terwijl veel mensen in Europa zich zorgen moeten maken over hoe zij hun dagelijkse uitgaven en energiekosten kunnen beheren als gevolg van de huidige inflatie, en landen als Pakistan worden geconfronteerd met hevige overstromingen, dagelijkse stroomuitval en een verschrikkelijke economische crisis, hebben de hoofdrolspelers die deze bijeenkomst mede organiseren recordwinsten gemaakt. De globale afhankelijkheid van klimaatvernietigende en neokoloniale energiebronnen wordt door de partijen op de conferentie beleidsmatig verder versterkt.

De op deze conferentie aanwezige lobbyisten en bedrijven nemen beslissingen die ons állen aangaan, en door ze achter gesloten deuren te nemen, hollen ze ook onze democratie uit.

System Change not Climate Change

De tegenconferentie en actieweek werden logistiek mogelijk gemaakt door de Oostenrijkse actiegroep System Change not Climate Change. Deze groep werd in 2015 opgericht in de nasleep van een grote klimaatrechtvaardigheidsbeweging die ontstond in de context van de beroemde COP in Parijs. Sindsdien houden ze zich bezig met de kwestie van klimaatrechtvaardigheid, waarbij ze zich richten op de economische en sociale dimensies en op de kapitalistische wortels van de klimaatcrisis.

ASEED Europe

Food System & Agricultural change-ASEED Europe is een in Amsterdam gevestigd collectief dat groepen en individuen (met name jongeren) die streven naar eerlijke en duurzame voedselsystemen ondersteunt en mondig maakt. Ze promoten grassroots organisatie, mobiliseren mensen om actie te ondernemen en ondersteunen de informele uitwisseling van vaardigheden en kennis rond sociale kwesties, klimaatverandering, landbouw, voedsel, weerbaarheid en verzet. Tijdens de tegenconferentie verzorgde ASEED workshops over de betrokkenheid van de gasindustrie bij de landbouwsector.

Het Actiefonds is er trots op deze twee collectieven te hebben gesteund en is solidair met alle actiegroepen die bij de tegenconferentie en de actieweek aanwezig waren, én met alle activisten die politiegeweld hebben ervaren. Want we laten de echte criminelen niet achter gesloten deuren besluiten over onze toekomst!

Sinds de opkomst van het industriële kapitalisme strijden arbeiders overal ter wereld voor hun rechten. De economische en culturele waarde van werk is veranderd: arbeid werd gescheiden van thuis en verplaatst naar industriële fabrieken waar veel mensen onder gevaarlijke en onzekere omstandigheden werkten en extreem onderbetaald werden.

Vandaag de dag is er niet veel veranderd, de arbeidsomstandigheden voor veel mensen zijn nog steeds ondraaglijk met tijdelijke werkcontracten, lage lonen en weinig bescherming. Vooral migranten, mensen zonder papieren, zwarte, inheemse en gekleurde mensen, vrouwen, transseksuelen en niet-binaire mensen zijn kwetsbaar voor uitbuiting.

Dit is geen toeval, aangezien racisme en seksisme vaak worden gebruikt om de uitbuiting van de werkende armen te rechtvaardigen en de solidariteit tussen de werkende klassen te breken, bijvoorbeeld witte tegen zwarte werknemers. Bovendien verdienen sectoren als sekswerk en huishoudelijk en verzorgend werk speciale aandacht, omdat deze sectoren cultureel ondergewaardeerd zijn en bijzonder gevoelig zijn voor uitbuiting omdat dit werk vaak door bovengenoemde groepen wordt gedaan.

Daarom organiseert men in Utrecht een demonstratie voor de Dag van de Arbeid. De boog van het kapitalisme spant natuurlijkerwijs richting uitbuiting. Het is aan de mensen om deze spanning te bestrijden, een leefbaar loon op te eisen en te strijden voor een waardig leven zonder vervreemding.

Colombia is een land dat de laatste decennia is veroordeeld tot systematisch geweld als gevolg van ongelijkheid, armoede, drugshandel, corruptie en gewapende groepen. We zijn echter ook getuige geweest van golven van sociale uitingen en uitbarstingen die een verandering voor het land teweeg hebben gebracht.

Sinds de ondertekening van het vredesakkoord in 2016 tussen de regering en de FARC dachten de leiders dat hun grootste probleem onder controle was. Maar de studentenmobilisaties van 2018, de volksmobilisaties van 2019 en 2021 lieten zien dat het land nog veel moet veranderen om een de noodzaak van een niet uit te stellen verandering in het land weerspiegelden. Dit bleek ook uit de verkiezingen van 2022, waaruit een eclatante verschuiving naar links voortkwam. Voor het eerst werd een progressieve linkse regering onder leiding van Gustavo Petro president.

De staatsinstellingen en de rechterlijke macht, die in de loop van de geschiedenis zijn doordrongen van maffia’s, laten zich niet gemakkelijk hervormen en verzetten zich tegen elke verandering die de belangen van de landadel en de politieke elite raakt. Dit belemmert de voortgang van politieke, economische en sociale hervormingen.

Daarom gaat La Revuelta op 1 mei de straat op om te vechten voor vooruitgang en sociale en economische gelijkheid in Colombia. Zij houden artistieke interventies op het belangrijkste plein van Bogotà, waar het parlementsgebouw staat. Zij eisen betere arbeidsomstandigheden, meer kansen voor de jeugd en betere zorg voor ouderen.

Zes maanden na de dood op Jina Mahsa Amini zijn de Iraanse protesten door extreem staatsgeweld stevig onderdrukt. Dat wil niet zeggen dat ze voorbij zijn: momenteel blijven honderden Iraniërs met gevaar voor eigen leven doorprotesteren. Beloetsjistan, een gemarginalisserde provincie in het Zuidoosten van het land, is momenteel de voortrekker van de protesten.

Iraanse demonstranten riepen op tot wereldwijde solidariteitsacties. Het Groningen Feminist Network gaf daaraan gehoor. Met steun van Het Actiefonds maakte zij een banner voor hun solidariteitsmars afgelopen oktober, waarbij drie Iraanse vrouwen en queers spraken over hun ervaringen van onderdrukking in de Islamitische Republiek.

Maar het patriarchaat beperkt zich geenszins tot Iran. Ook de Rijksuniversiteit Groningen blijft kampen met institutionele uitsluiting van vrouwen en queers. De universiteit ontsloeg op Internationale Vrouwendag Universitair Hoofddocent Susanne Täuber, omdat zij zich meermaals kritisch uitspraak over genderdiscriminatie op de universiteit. Onder de hashtag #AmINext uiten studenten en medewerkers van de RUG hun zorgen over een universiteit die mensen ontslaat zodra ze machtsongelijkheid aan de kaak stellen.

Sepideh Yousefzadeh Faal Daghati is universitair hoofddocent intersectional wellbeing and decoloniality bij Campus Fryslân. Zij maakte in een recente open brief expliciet de connectie tussen Iran en de RUG: “Wat Susanne overkomen is, deed me denken aan de angst en bedreigingen waar academici in Iran mee te maken krijgen. Susanne Täuber heeft de structurele uitdagingen en de worstelingen met gender en hiërarchie aan onze universiteit benoemd. Dit zou haar niet moeten gebeuren.”

Het Actiefonds steunde ook de Feminist Strike van 8 maart waarbij Täuber haar ontslag aan de demonstranten aankondigde. Het patriarchaat moet gesloopt! Van Teheran tot Groningen!

AFA Fryslan is een kleine maar toegewijde groep antifascisten die de aanwezigheid van Forum voor Democratie, PVV, en andere extreem-rechtse partijen bestrijden in Friesland. Concreet deden ze dat met posters plakken tijdens de campagenetijd, en door te demonstreren tegen FvD-bijeenkomsten.

Op 7 maart zou Forum spreken in theater de Lawei in Drachten, dat pretendeert een diverse en inclusieve werkomgeving na te streven. Toch biedt het theater een podium voor de meest uitgesproken fascisten van ons land, zelfs nadat AFA meermaals de directeur van het theater aanmaande het evenement te annuleren.

AFA organiseerde daarom een demonstratie voor het theater om de bruinhemden duidelijk te maken dat ze niet welkom zijn in Friesland. Het resultaat gaf reden tot hoop. Er waren nog steeds honderden die wilden deelnemen aan het evenement, maar de opkomst was duidelijk bescheidener dan tijdens de laatste campagnetijd in 2019. Niet eens de helft van de opkomst van toen kwam nu naar de bijeenkomst. In tegenstelling tot de antifascisten. Zij protesteerden volgens AFA met tien keer zoveel mensen als vier jaar daarvoor. FvD kreeg uiteindelijk maar 3.6 procent van de stemmen in de provincie, ten opzichte van 13.4 procent vier jaar geleden.

Het Actiefonds is trots dat het AFA Fryslan steunt. Zij zijn een belangrijk tegengeluid in onze samenleving die steeds sneller verrechtst. Toen niet, nu niet, nooit meer fascisme!

“In 2021 stegen de zelfdodingspogingen van kinderen en jongeren bijna 150% ten opzichte van 2020. Het beruchte record is een bewijs van hoe nijpend de staat van de geestelijke gezondheidszorg in ons land is.”

Dit is de conclusie van GrowSpace Poland, een actiegroep die zich inzet voor suïcidepreventie onder LHBTQIA+-jongeren. Zij vroegen data op bij Poolse politiebureau’s om de zelfdodingscijfers van Poolse jongeren in kaart te brengen. Hieruit bleek dat er ongeveer 2000 suïcidepogingen zijn gedaan in 2021, waarvan er 150 eindigden in de dood. GrowSpace benadrukt dat de oorzaken van zelfdoding complex en uiteenlopend zijn. Toch moeten we niet verzwijgen dat tweederde van de suïcidepogingen door LHBTQIA+-jongeren wordt uitgevoerd, waarvan het grootste deel trans zijn.

De actiegroep hield een herdenking met kaarslicht voor het Ministerie van Volksgezondheid om tienerzelfdoding aan te kaarten. Daarnaast zamelde GrowSpace handtekeningen in voor een petitie die de regering aanmaant met snelle en concrete plannen te komen voor preventie. Op het moment lijden namelijk 70 procent van LHBTQIA+-tieners aan suïcidale gedachten. Scholen moeten een plan hebben om hiermee om te gaan. 

70 procent van LHBTQIA+-tieners lijdt aan suïcidale gedachten.

Meer dan 10 duizend mensen ondertekenden de petitie en 40 organisaties verenigden zich in een coalitie om zelfmoordpreventie te bevorderen. Het onderzoek en de herdenking zijn besproken in minstens 80 mediapublicaties. De ondertekenden eisen gespecialiseerde trainingen voor leraren en ouders, net als extra aandacht voor pestgedrag onder leerlingen. 

Aanvankelijk wilde het Ministerie van Volksgezondheid en het Ministerie van Onderwijs niet ingaan op de actiegroep, maar na de media-aandacht verklaarden zij dat de huidige suïcidepreventieprogramma’s volgens hen al goed genoeg functioneren. De coalitie laat het hier niet bij en kondigden aan nader onderzoek doen naar het succes van het huidige beleid. 

Het Actiefonds steunde de groep met het aanschaffen van kaarsen, posters en ander materiaal voor de herdenkingsceremonie. Want hoe kan preventiebeleid rond zelfdoding al ‘goed genoeg’ werken wanneer suïcidepogingen zo extreem stijgen?