Op een aantal dingen in het leven kunnen we blijven rekenen: kolengiganten als het Duitse energiebedrijf RWE zullen er alles aan doen om te blijven vervuilen, en klimaatactivisten zullen druk blijven uitoefenen tot de kolencentrales en bruinkoolmijnen sluiten. Deze maand blokkeerden 50 klimaatbeschermers de treinsporen van Neurath, onder toezicht oog van veel nationale pers.
Op onze site verscheen al eerder een lang artikel over de geplande mijnuitbreidingen in het Duitse Rijnland. Meerdere dorpen en grote stukken oerbos zijn al verdwenen door kolengigant RWE, die voor eigen gewin de aarde zoveel mogelijk vervuilt.
De bruinkool die RWE uit de Garzweiler- en Hambachmijnen delft gaat voor een groot deel naar één energiecentrale: Kraftwerk Neurath. Deze centrale is jaarlijks verantwoordelijk voor 32.4 Megaton aan CO2-eq uitstoot, en is hiermee de op één na grootste vervuiler van alle energiecentrales in de Europese Unie.
De klimaatactivisten toonden zich deze maand even strijdbaar als altijd. Naast de bezetting van het Duitse dorp Lützerath, ketenden zo’n 50 mensen zich op 5 november vast aan de treinsporen waarop RWE het bruinkool naar Neurath vervoert – met steun van Het Actiefonds. Terwijl de politie het ene groepje wist los te krijgen, had een ander groepje zich alweer vastgehecht. Op deze manier is het hen gelukt om het spoor veertien uur lang te blokkeren!
De acties zijn deels ook een reactie op de totaal mislukte COP in Glasgow deze maand, waar staatshoofden naar verwachting alleen maar slappe beloftes maakten die ze amper hoeven opvolgen. Een andere schaamteloze vertoning van onverantwoordelijkheid was het verhuizen van Shell uit Nederland, om zo niet te hoeven dealen met de uitspraak van de Urgenda-klimaatzaak.
Je kunt misschien je bedrijf verplaatsen, maar wegrennen zal niet lukken. De blokkade van Neurath heeft omgerekend ongeveer 50 duizend ton CO2-bespaard, dat is omgerekend zo’n 150 retourtjes Schiphol-Bangkok. Dus: voor een echt duurzame vakantie moet je maar eens kamperen in het idyllische Rijnland.
De acceptatie en emancipatie van iedereen die zich onderdeel acht van de LGBTQIA+ community zit in sommige landen al een aantal jaren een neerwaartse spiraal, met als koplopers van deze reis terug in de tijd de Oost-Europese landen Polen en Hongarije. Zo stelde Polen in 2020 LGBT-free zones in, volgde er een wet die abortus vrijwel onmogelijk maakte en zien deze landen een algemene steiging van geweld op basis van iemands seksuele orientatie of gender identiteit. Tijd voor actie dus.
Make Poland Queer Again is een internationale actiegroep die in het leven is geroepen om een tegengeluid te kunnen bieden tegen de groeiende cultuur van homofobie en geweld richting de LGBTQIA+ community in Oost-Europa. De groep stelt dat er een nieuwe, radicalere protestcultuur nodig is met internationale, grensoverschreidende solidariteit, directe actie en burgerlijke ongehoorzaamheid, zoals we die bijvoorbeeld kennen binnen het klimaatactivisme. Hun doel is te breken met de bekende, vreedzame protestmars en nieuwe, creatieve vormen van actievoeren te ontwikkelen die de status quo ontwrichten, en te werken aan een netwerk van safe-spaces voor de queer community.
Hun plan bestaat uit het opzetten van een sterk, internationaal georganiseerd netwerk van activisten die samen directe acties plannen en uitvoeren. Onderdeel hiervan is bijvoorbeeld de solidariteitsbus vanuit Berlijn, waarmee activisten op internationaal niveau gemobiliseerd kunnen worden om deel te nemen aan een serie van creatieve, ontwrichtende acties tijdens de Poolse pride-marsen. Daarnaast willen ze workshops en toolkits ontwikkelen rondom het uitvoeren van directe actie, en zo lokale communities de middelen geven om zich te organiseren en aan te sluiten bij de internationale protestbeweging.
Het Actiefonds staat lijnrecht tegenover de onderdrukkende en facistische ontwikkelingen in Polen en steunt daarom actiegroep Make Poland Queer Again.
Al maandenlang heerst er een humanitaire crisis aan de grens tussen Polen en Belarus. Duizenden migranten proberen via Polen de EU te bereiken in de hoop op een beter leven. Ze zitten vast in een geïmproviseerd kamp waar mannen, vrouwen en kinderen zich proberen warm te houden met kampvuurtjes. Ondertussen zakken de temperaturen tot beneden het vriespunt en is er nauwelijks eten; de leefomstandigheden zijn erbarmelijk en mensonterend.
Wraak van Loekasjenko
De grens wordt zwaar bewaakt door zo’n 15.000 militairen. Polen en de Europese Unie beschuldigen Loekasjenko ervan dat hij de migranten naar de Poolse grensgebieden stuurt als vergelding voor westerse sancties tegen zijn bloeddorstige regime. Het Actiefonds sprak een paar maanden geleden al met een anonieme activist over het leven in een dictatuur.
Stop illegale pushbacks
Een collectief in Tsjechië komt in actie tegen de illegale pushbacks die blijven plaatsvinden. Talloze migranten worden mishandeld en hardhandig teruggestuurd naar andere landen. Met een confronterende performance willen deze Tsjechische activisten politieke druk zetten op de Poolse en Belarussische ambassades. In de performance spelen ze milities en een groep vluchtelingen; de ‘vluchtelingen’ proberen naar de ambassade te komen voor een asielaanvraag, maar zij worden aangevallen door de ‘milities’.
Confronterend straattheater
De scene zal een aantal keer worden herhaald. Het optreden vindt plaats in de publieke ruime tussen de twee ambassades in en zal worden vastgelegd en verspreid via social media. Met het geld van Het Actiefonds kan het collectief de materialen bekostigen; denk aan nepbloed, make-up, uniformen en (neppe) wapenstokken. Doel van de groep is om het onderwerp onder de aandacht te brengen in het Tsjechische mediadiscours.
Na het Woonprotest in Amsterdam en de Woonoptand in Rotterdam is het dit weekend tijd voor Woonverzet in Den Haag, de derde grote landelijke demonstratie tegen het falende woonbeleid. Nog steeds hard nodig, want tot nu toe is er nog geen enkele stap in de goede richting gezet om de eisen van de beweging in te willigen. In plaats daarvan kunnen de demonstraties rekenen op een flinke dosis repressie van de staat, maar het verzet gaat door!
De eisen van het Woonverzet in Den Haag sluiten aan bij het eerder opgestelde Woonmanifest. Een gezamelijk manifest, opgesteld door o.a. de organisaties van het Woonprotest, de Woonopstand en tientallen actiegroepen, om een radicaal ander woonbeleid af te dwingen.
Het Actiefonds steunde eerder al het Woonprotest en de Woonopstand en is blij ook nu weer de Nederlandse woonbeweging te kunnen ondersteunen tijdens het Woonverzet. We staan achter de eisen van de beweging en roepen iedereen op 14 november te komen naar de Koekamp en mee te doen met de protestmars door Den Haag!
De organisatie is nog opzoek naar donaties en vrijwilligers. Doneren kan via hun GoFundMe page, en aanmelden als vrijwilliger gaat via de website!
14/11, 14:00, Woonverzet, Koekamp Den Haag
Facebook evenement voor meer info
Deze afschuwelijke gebeurtenis ontketende opnieuw landelijke protesten tegen de abortuswet. De wet houdt onder meer in dat abortus alleen is toegestaan in geval van verkrachting of incest, of wanneer de zwangerschap een gevaar is voor de moeder. Het Actiefonds ondersteunt verschillende Poolse organisaties in hun strijd tegen deze wet en voor het recht op zelfbeschikking.
Stigmatisering
Het grenzeloos conservatieve Polen onderneemt al jarenlang systematisch stappen om vrouwenlichamen obsessief te controleren. Eén van die stappen – naast het nagenoeg verbieden van abortus – was het uit de handel nemen van de morning-afterpil zonder doktersrecept. Het is artsen nu toegestaan om op basis van hun persoonlijke overtuiging de pil te weigeren aan vrouwen die daarom vragen. Dit is slechts één voorbeeld van de aanhoudende stigmatisering van anticonceptie.
Pillen uit het buitenland
Het collectief Dzién Po (‘de morning-after’) biedt toegang tot noodanticonceptie aan iedereen die dat nodig heeft; ongeacht hun leeftijd, nationaliteit of financiële middelen. Dankzij internationale feministische vriendschappen en support van andere collectieven lukt het de activisten om een vrij gestage stroom van morning-afterpillen uit het buitenland op peil te houden. Dzién Po doet dit werk intussen al drie jaar en dit jaar wilde het collectief meer zichtbaarheid geven aan deze belangrijke issue. Het Actiefonds mocht daaraan bijdragen.
Internationale beweging
Met hulp van Het Actiefonds kon Dzién Po een zine maken over zelfhulp, D.I.Y. verzet en bottom-up strategieën om de controle over je eigen seksuele gezondheid terug te krijgen. Deze zines werden verspreid samen met morning-afterpillen. Doel van de publicatie is om kennis te verspreiden over de geschiedenis van zelfhulp bij toegang tot anticonceptie en abortus en om het statement te maken dat contraceptie, noodanticonceptie en abortus normale methodes zijn voor zelfbeschikking. Daarnaast bevat de zine een praktische gids met de verschillende soorten morning-after pillen en hun prijzen en beschikbaarheid. Tijdens de research en het maken van de publicatie werkte Dzién Po samen met leden van Abortion Without Borders en Women Help Women. Het magazine is een deel geworden van de internationale beweging van autonome feministische groepen. Het Actiefonds is enorm blij te kunnen helpen en blijft de beweging in Polen ondersteunen in hun enorm belangrijke en urgente strijd.
Check de zine hier!
Het Sápara volk is een autonome, inheemse bevolking in het Amazonegebied van Ecuador met een leefgebied van 376.300 hectare. Maar zoals veel inheemse volkeren en het Amazonewoud zelf, wordt hun voortbestaan bedreigd door de kapitalistische en politieke belangen van externe partijen. Gelukkig komt de gemeenschap hiertegen in actie en stelt zich fel op tegen de exploitatie van hun leefgebied, én met succes!
Het Sápara volk wordt al decennia lang bedreigd. In een eeuw tijd slonk hun bevolkingsaantal van 20.000 tot slechts 1500, o.a. door de gevolgen van rubberplantages en de daarbij horende slavernij. De aanwezigheid van meerdere oliebronnen en de mogelijke exploitatie van hardhout zorgen ervoor dat het volk hun leefgebied tot op de dag van vandaag moet verdedigen tegen bedrijven en politici met conflicterende belangen. Zo besloot het Ministerie van Agricultuur eerder dit jaar om 70% van hun leefgebied, zo’n 250.000 hectare, weg te geven aan een groep die niet tot het Sápara volk behoort, en daarmee niet de belangen van het volk deelt om het woud te beschermen tegen vervuiling, extractie en vernietiging. Het volk dat tot nu toe oliebedrijven en andere vervuilers buiten de deur heeft kunnen houden zou daarmee de controle over hun rechtmatige grondgebied verliezen.
Nación Sapara Del Ecuador (NASE), kwam in actie om het voortbestaan van hun cultuur en gemeenschap te waarborgen. Met de steun van het Actiefonds is er tussen de beslissing van het ministerie in mei dit jaar en de rechtszaak hiertegen in oktober actiegevoerd tegen de onrechtmatige onteigening. Met succes, want op 19 oktober oordeelde de rechter dat het Sápara volk haar grondgebied mag houden en maakt daarmee de beslissing van het ministerie ongedaan! We feliciteren de gemeenschap met hun overwinning en zijn blij een bijdrage te hebben kunnen leveren in de strijd voor hun rechtmatige grondgebied.
Sinds 2013 is het in het Verenigd Koninkrijk mogelijk om met een vergunning gedurende de maanden september en oktober wilde dassen te ruimen door ze af te schieten. In 2020 behaalde de jagers het hoogste aantal afgeschoten dassen sinds de invoering van de maatregel, en werden er in 8 weken tijd maar liefst 38,642 dassen afgeschoten. Dat brengt het totaal aantal afgeschoten dieren in zeven jaar tijd op 140,991! En dat is veel, zeker voor een diersoort die eigenlijk beschermd is onder de ‘Protection of Badgers Act 1992’.
Actiegroep ‘Avon Against the Badger Cull’ (AABC) komt in actie tegen het afschieten van de beschermde diersoort door op legale wijze de jagers te hinderen in hun stroopmissie. Dit doen ze door ’s nachts actief opzoek te gaan naar dassen op gemeenschappelijke gronden en de jagers die ze afschieten. Door in de buurt te blijven van de wilde dassen en hun burchten, worden de jagers legaal gehinderd in het afschieten van de dieren wanneer burgers daarmee mogelijk gevaar lopen. De vrijwilligers van AABC monitoren de dassen populatie, brengen hun burchten in kaart, documenteren eventuele illegale activiteiten zoals het vernielen van burchten en maken de overheid, boeren en grondbezitters bewust van het verzet tegen het ruimen van de dassen en de diervriendelijke alternatieven.
Het Actiefonds steunt de AABC in de aanschaf van een nieuwe infraroodcamera. Hiermee kunnen ze ’s nachts beter opzoek naar dassen en de jagers die op ze jagen. De jagers zelf zijn ook in het bezit van dergelijke camera’s, dus is het van groot belang dat de leden van de actiegroep over hetzelfde materiaal bezitten om een eerlijke kans te maken in de strijd tegen de activiteiten van de jagers.
Dat landen hun beloftes in het klimaatakkoord van Parijs niet nakomen, zal geen verrassing meer zijn. Maar de onbeschaamde manier waarop Duitsland haar bruinkoolmijnen blijft uitbreiden is van een andere orde. Bruinkool is nog altijd de brandstof van de Duitse economie, ook al is het 33 procent vuiler dan zwarte kool en drie keer zo vervuilend als aardgas. De Duitse regering komt keer op keer met initiatieven om de mijnbouw te laten krimpen, maar in de realiteit dijen de mijnen alleen maar uit.
Wie met de auto het Duitse Rijnland doorkruist, kan zich vergapen aan de enorme kraters die het landschap domineren. De gaten zijn zo diep en groot dat je je even op een andere planeet waant. De chauffeur ziet alleen stof en steen voor zover als haar blik reikt. De Garzweiler-mijn heeft bijvoorbeeld een oppervlakte van 48 vierkante kilometer, twee keer zo groot als de gemeente Leiden. En dat is niet eens de grootste. Vlak daarnaast bevindt zich de Hambach-mijn, met zijn 85 vierkante kilometer een van de grootste bruinkoolmijnen van Europa.
Samen zijn deze twee mijnen al verantwoordelijk voor 75 miljoen ton CO2-uitstoot per jaar. Ter vergelijking: dat is ongeveer de helft van de jaarlijkse uitstoot van Nederland. De helft. En als het aan het energiebedrijf RWE ligt, zal dat aantal niet snel omlaag gaan.
Wanneer Eckardt Heukamp deze september zijn huis uitloopt, wordt hij begroet door een spookstad. Alle huizen in zijn dorp Lützerath staan leeg, opgekocht door RWE om in zijn zoektocht naar achterhaalde fossiele brandstoffen het dorp van de kaart te vegen. De enorme graafmachine komt iedere dag dichterbij. Zes andere dorpen gingen Lützerath voor. Waar deze dorpen ooit stonden, moet nu de Garzweiler II-mijn komen. Heukamp weet dat hij niet lang meer zal kunnen blijven in Lützerath. “Ze zullen niet om me heen graven” vertelt Heukamp aan Taz: “de staat heeft de macht”.
In totaal moeten tussen 2015 en 2028 maar liefst 7618 inwoners van naburige dorpen wijken om plaats te maken voor Garzweiler II. Dit valt niet te rijmen met Duitslands plannen om in 2045 definitief de kolenmijnen te sluiten. Non-profit onderzoeksbureau DIW rekende al uit dat RWE maximaal 200 miljoen ton bruinkool mag mijnen in Hambach en Garzweiler II om binnen het klimaatakkoord van Parijs te blijven, terwijl RWE 780 miljoen ton van plan is te delven.
De uitstoot valt dus niet te verantwoorden, laat staan het uitzetten van bewoners. “Het heeft me emotioneel veel moeite gekost Borschemich te verlaten, vijftien jaar is nogal wat”, vertelt Heukamp. Borschemich was een van de dorpen die moest wijken voor RWE. Op Youtube is te zien hoe een graafmachine de 400 jaar oude dorpskerk van het landschap heeft weggekrabt. Heukamp verhuisde naar zijn geboortedorp, waar hetzelfde lot hem nu afwacht. “Het is hier nog heftiger, omdat ik hier ook ben opgegroeid.”
Zo stil als Lützerath twee maanden geleden was, zo bruisend is het nu. Heukamps uitzetting was voor deze september gepland, maar hij zit er nog steeds. Met hulp van activisten uit alle windstreken en mensen uit de buurt verzet hij zich tegen de brutale onteigeningspolitiek van RWE en de Duitse overheid. De activisten hebben op zijn land een ZAD (zone à défendre) uitgeroepen, een bezet gebied tegen grootschalige projecten, van waaruit ze acties organiseren om de mijn te bezetten, en ruimtes creëren om te netwerken tussen activisten en omwonenden.
Voorlopig lukt het de autoriteiten niet om Lützerath te ontruimen. Het Actiefonds is trots dat het deze campagne voor het behoud van Lützerath ondersteunt. Met onze hulp bouwen de bezetters hutten in de bomen en op de grond, zodat de bezetting zo lang mogelijk door kan blijven gaan. Lützerath blijft!
De – nu gedeeltelijk met de grond gelijk gemaakte – Rotterdamse volkswijk ‘de Tweebosbuurt’ was de afgelopen jaren het strijdtoneel van diverse bewonersorganisaties, actiegroepen en krakerscollectieven die vochten tegen het agressieve gentrificatie- en sloopbeleid van de gemeente Rotterdam en woningcorporatie Vestia. Anno 2021 is de strijd grotendeels gestreden en is de sloop al in een vergevorderd stadium. Maar het protest ertegen zit diep en bewoners en sympathisanten laten het er niet bij zitten.
Deze tekst verscheen op 15 april op de voorgevel van twee panden aan de De La Reystraat in de Tweebosbuurt. Hetzelfde pand aan de De La Reystraat werd in 2020 in korte tijd drie keer gekraakt (en gewelddadig ontruimd) als protest tegen de sloop van de buurt. Vestia zorgde binnen 24 uur voor een schoonmaakploeg om de gevels te poetsen, maar de boodschap is alles behalve vergeten.
Kraakgroep Wielewaal zorgt ervoor dat Vestia Ratten nog wel even door blijft galmen en start in de aanloop naar de landelijke Woonopstand een t-shirt actie. De groep bedrukt 50 shirts met de foto van Joke Schot en zorgt er op die manier voor dat de belangrijke panden aan De La Reystraat en de boodschap Vestia Ratten ook tijdens de Woonopstand zichtbaar zijn. Een andere actiegroep startte al een stickeractie met de tekst Vestia Ratten.
Aan het begin van deze maand viel ook, na een lange strijd, het doek voor de laatste bewoners van de Tweebosbuurt. Bewoners die niet weg wilden uit hun woning vochten hun huisuitzetting aan en sleepte Vestia vorig jaar voor de rechter, en werden in het gelijk gesteld. Vestia ging in hoger beroep tegen het oordeel, wat later dit jaar dient. Tot die tijd bleven de gezinnen in hun woning om het hoger beroep af te wachten, en moest Vestia wachten met een deel van de sloop. Maar Vestia liet het er niet bij zitten en diende een ontruimingsvordering in. Op 1 oktober diende de zaak en oordeelde de rechter dat, ondanks het lopende hoger beroep, de laatste bewoners van de Tweebosbuurt binnen 4 weken hun woning moeten ontruimen. Daarmee wegen de financiële belangen van de woningcorporatie wederom zwaarder dan het belang van de bewoners.
Het Actiefonds is solidair met de bewoners uit de Tweebosbuurt, steunt kraakgroep Wielewaal met hun t-shirt actie en steunt de organisatie van de Woonopstand op 17 oktober.
Volg @vestiaratten en @woonopstand op Instagram en meld je aan voor de #Woonopstand op 17 oktober!
Foto door Joke Schot
Een groep Afghaanse Nederlanders en ruim 7 organisaties organiseren op zaterdag 28 augustus een demonstratie op de Dam om de levensbedreigende situatie en de onderdrukking van de Afghaanse bevolking aan te kaarten. We weten allemaal dat de Taliban in razend tempo de macht in het land heeft overgenomen nadat de Amerikanen na 20 jaar abrupt de stekker uit de Afghanistan missie hebben getrokken. Toon je solidariteit en spreek je uit tegen het beleid van Nederland en Fort Europa!
Net zoals vele andere cruciale vraagstukken van dit moment heeft het demissionaire kabinet weer lang moeten worstelen met de logistieke situatie rondom de evacuaties uit Afghanistan en is de opmars van de Taliban ’totaal onderschat’. Het politieke getouwtrek over wie wel en wie niet recht heeft op evacuatie, in combinatie met de monsterlijke onderschatting van de situatie kosten op dit moment mensenlevens. Zeker nu blijkt dat de Britten en de Fransen al maanden bezig zijn met de evacuatie van tolken en ander personeel. Om over de gigantische vluchtelingenstroom die de komende weken en maanden op gang zal komen op weg naar Fort Europa en de mensenlevens die het Europese grensbeleid kost en gaat kosten nog maar te zwijgen.
Een na aanleiding van de recente ontwikkelingen in Afghanistan opgericht actiecomité van Afghaanse Nederlanders en ruim 7 organisaties, waaronder Comite 21 Maart, Fite Qlub en Stichting Kaihan, organiseren daarom een demonstratie op de dam, op zaterdag 28 augustus. Het protest is onderdeel van een internationaal netwerk waar in diverse Europese landen gedemonstreerd wordt in solidariteit met Afghanistan. Hun eisen zijn duidelijk:
1. Stop de uitzettingen van alle ongedocumenteerde en uitgeprocedeerde Afghanen in Nederland volledig en voor onbepaalde tijd.
2. Erken Afghanistan als een onveilig land en pas daarop de veiligheidsverklaring aan.
3. Kom in actie voor de gestrande Afghaanse vluchtelingen in Kamp Moria op het Griekse eiland Lesbos en verhoog het aantal toegezegde vluchtelingen en neem deze alsnog direct op.
4. Evacueer alle Afghaanse burgers en hun eventuele familieleden, die door samenwerking met de Nederlandse overheid, ngo’s en of (media) organisaties gevaar lopen.
Het actiecomité is samen het De Goede Zaak een petitie gestart. Deze is te ondertekenen via deze link. Het Actiefonds steunt de organisatie van de demonstratie en is solidair met de Afghaanse bevolking. Elke Afghaan recht op een veilig bestaan!
Help Het Actiefonds met 10 euro per maand en steun daarmee acties wereldwijd.
doneer nu