Deze afschuwelijke gebeurtenis ontketende opnieuw landelijke protesten tegen de abortuswet. De wet houdt onder meer in dat abortus alleen is toegestaan in geval van verkrachting of incest, of wanneer de zwangerschap een gevaar is voor de moeder. Het Actiefonds ondersteunt verschillende Poolse organisaties in hun strijd tegen deze wet en voor het recht op zelfbeschikking.
Stigmatisering
Het grenzeloos conservatieve Polen onderneemt al jarenlang systematisch stappen om vrouwenlichamen obsessief te controleren. Eén van die stappen – naast het nagenoeg verbieden van abortus – was het uit de handel nemen van de morning-afterpil zonder doktersrecept. Het is artsen nu toegestaan om op basis van hun persoonlijke overtuiging de pil te weigeren aan vrouwen die daarom vragen. Dit is slechts één voorbeeld van de aanhoudende stigmatisering van anticonceptie.
Pillen uit het buitenland
Het collectief Dzién Po (‘de morning-after’) biedt toegang tot noodanticonceptie aan iedereen die dat nodig heeft; ongeacht hun leeftijd, nationaliteit of financiële middelen. Dankzij internationale feministische vriendschappen en support van andere collectieven lukt het de activisten om een vrij gestage stroom van morning-afterpillen uit het buitenland op peil te houden. Dzién Po doet dit werk intussen al drie jaar en dit jaar wilde het collectief meer zichtbaarheid geven aan deze belangrijke issue. Het Actiefonds mocht daaraan bijdragen.
Internationale beweging
Met hulp van Het Actiefonds kon Dzién Po een zine maken over zelfhulp, D.I.Y. verzet en bottom-up strategieën om de controle over je eigen seksuele gezondheid terug te krijgen. Deze zines werden verspreid samen met morning-afterpillen. Doel van de publicatie is om kennis te verspreiden over de geschiedenis van zelfhulp bij toegang tot anticonceptie en abortus en om het statement te maken dat contraceptie, noodanticonceptie en abortus normale methodes zijn voor zelfbeschikking. Daarnaast bevat de zine een praktische gids met de verschillende soorten morning-after pillen en hun prijzen en beschikbaarheid. Tijdens de research en het maken van de publicatie werkte Dzién Po samen met leden van Abortion Without Borders en Women Help Women. Het magazine is een deel geworden van de internationale beweging van autonome feministische groepen. Het Actiefonds is enorm blij te kunnen helpen en blijft de beweging in Polen ondersteunen in hun enorm belangrijke en urgente strijd.
Check de zine hier!
Het Sápara volk is een autonome, inheemse bevolking in het Amazonegebied van Ecuador met een leefgebied van 376.300 hectare. Maar zoals veel inheemse volkeren en het Amazonewoud zelf, wordt hun voortbestaan bedreigd door de kapitalistische en politieke belangen van externe partijen. Gelukkig komt de gemeenschap hiertegen in actie en stelt zich fel op tegen de exploitatie van hun leefgebied, én met succes!
Het Sápara volk wordt al decennia lang bedreigd. In een eeuw tijd slonk hun bevolkingsaantal van 20.000 tot slechts 1500, o.a. door de gevolgen van rubberplantages en de daarbij horende slavernij. De aanwezigheid van meerdere oliebronnen en de mogelijke exploitatie van hardhout zorgen ervoor dat het volk hun leefgebied tot op de dag van vandaag moet verdedigen tegen bedrijven en politici met conflicterende belangen. Zo besloot het Ministerie van Agricultuur eerder dit jaar om 70% van hun leefgebied, zo’n 250.000 hectare, weg te geven aan een groep die niet tot het Sápara volk behoort, en daarmee niet de belangen van het volk deelt om het woud te beschermen tegen vervuiling, extractie en vernietiging. Het volk dat tot nu toe oliebedrijven en andere vervuilers buiten de deur heeft kunnen houden zou daarmee de controle over hun rechtmatige grondgebied verliezen.
Nación Sapara Del Ecuador (NASE), kwam in actie om het voortbestaan van hun cultuur en gemeenschap te waarborgen. Met de steun van het Actiefonds is er tussen de beslissing van het ministerie in mei dit jaar en de rechtszaak hiertegen in oktober actiegevoerd tegen de onrechtmatige onteigening. Met succes, want op 19 oktober oordeelde de rechter dat het Sápara volk haar grondgebied mag houden en maakt daarmee de beslissing van het ministerie ongedaan! We feliciteren de gemeenschap met hun overwinning en zijn blij een bijdrage te hebben kunnen leveren in de strijd voor hun rechtmatige grondgebied.
Sinds 2013 is het in het Verenigd Koninkrijk mogelijk om met een vergunning gedurende de maanden september en oktober wilde dassen te ruimen door ze af te schieten. In 2020 behaalde de jagers het hoogste aantal afgeschoten dassen sinds de invoering van de maatregel, en werden er in 8 weken tijd maar liefst 38,642 dassen afgeschoten. Dat brengt het totaal aantal afgeschoten dieren in zeven jaar tijd op 140,991! En dat is veel, zeker voor een diersoort die eigenlijk beschermd is onder de ‘Protection of Badgers Act 1992’.
Actiegroep ‘Avon Against the Badger Cull’ (AABC) komt in actie tegen het afschieten van de beschermde diersoort door op legale wijze de jagers te hinderen in hun stroopmissie. Dit doen ze door ’s nachts actief opzoek te gaan naar dassen op gemeenschappelijke gronden en de jagers die ze afschieten. Door in de buurt te blijven van de wilde dassen en hun burchten, worden de jagers legaal gehinderd in het afschieten van de dieren wanneer burgers daarmee mogelijk gevaar lopen. De vrijwilligers van AABC monitoren de dassen populatie, brengen hun burchten in kaart, documenteren eventuele illegale activiteiten zoals het vernielen van burchten en maken de overheid, boeren en grondbezitters bewust van het verzet tegen het ruimen van de dassen en de diervriendelijke alternatieven.
Het Actiefonds steunt de AABC in de aanschaf van een nieuwe infraroodcamera. Hiermee kunnen ze ’s nachts beter opzoek naar dassen en de jagers die op ze jagen. De jagers zelf zijn ook in het bezit van dergelijke camera’s, dus is het van groot belang dat de leden van de actiegroep over hetzelfde materiaal bezitten om een eerlijke kans te maken in de strijd tegen de activiteiten van de jagers.
Dat landen hun beloftes in het klimaatakkoord van Parijs niet nakomen, zal geen verrassing meer zijn. Maar de onbeschaamde manier waarop Duitsland haar bruinkoolmijnen blijft uitbreiden is van een andere orde. Bruinkool is nog altijd de brandstof van de Duitse economie, ook al is het 33 procent vuiler dan zwarte kool en drie keer zo vervuilend als aardgas. De Duitse regering komt keer op keer met initiatieven om de mijnbouw te laten krimpen, maar in de realiteit dijen de mijnen alleen maar uit.
Wie met de auto het Duitse Rijnland doorkruist, kan zich vergapen aan de enorme kraters die het landschap domineren. De gaten zijn zo diep en groot dat je je even op een andere planeet waant. De chauffeur ziet alleen stof en steen voor zover als haar blik reikt. De Garzweiler-mijn heeft bijvoorbeeld een oppervlakte van 48 vierkante kilometer, twee keer zo groot als de gemeente Leiden. En dat is niet eens de grootste. Vlak daarnaast bevindt zich de Hambach-mijn, met zijn 85 vierkante kilometer een van de grootste bruinkoolmijnen van Europa.
Samen zijn deze twee mijnen al verantwoordelijk voor 75 miljoen ton CO2-uitstoot per jaar. Ter vergelijking: dat is ongeveer de helft van de jaarlijkse uitstoot van Nederland. De helft. En als het aan het energiebedrijf RWE ligt, zal dat aantal niet snel omlaag gaan.
Wanneer Eckardt Heukamp deze september zijn huis uitloopt, wordt hij begroet door een spookstad. Alle huizen in zijn dorp Lützerath staan leeg, opgekocht door RWE om in zijn zoektocht naar achterhaalde fossiele brandstoffen het dorp van de kaart te vegen. De enorme graafmachine komt iedere dag dichterbij. Zes andere dorpen gingen Lützerath voor. Waar deze dorpen ooit stonden, moet nu de Garzweiler II-mijn komen. Heukamp weet dat hij niet lang meer zal kunnen blijven in Lützerath. “Ze zullen niet om me heen graven” vertelt Heukamp aan Taz: “de staat heeft de macht”.
In totaal moeten tussen 2015 en 2028 maar liefst 7618 inwoners van naburige dorpen wijken om plaats te maken voor Garzweiler II. Dit valt niet te rijmen met Duitslands plannen om in 2045 definitief de kolenmijnen te sluiten. Non-profit onderzoeksbureau DIW rekende al uit dat RWE maximaal 200 miljoen ton bruinkool mag mijnen in Hambach en Garzweiler II om binnen het klimaatakkoord van Parijs te blijven, terwijl RWE 780 miljoen ton van plan is te delven.
De uitstoot valt dus niet te verantwoorden, laat staan het uitzetten van bewoners. “Het heeft me emotioneel veel moeite gekost Borschemich te verlaten, vijftien jaar is nogal wat”, vertelt Heukamp. Borschemich was een van de dorpen die moest wijken voor RWE. Op Youtube is te zien hoe een graafmachine de 400 jaar oude dorpskerk van het landschap heeft weggekrabt. Heukamp verhuisde naar zijn geboortedorp, waar hetzelfde lot hem nu afwacht. “Het is hier nog heftiger, omdat ik hier ook ben opgegroeid.”
Zo stil als Lützerath twee maanden geleden was, zo bruisend is het nu. Heukamps uitzetting was voor deze september gepland, maar hij zit er nog steeds. Met hulp van activisten uit alle windstreken en mensen uit de buurt verzet hij zich tegen de brutale onteigeningspolitiek van RWE en de Duitse overheid. De activisten hebben op zijn land een ZAD (zone à défendre) uitgeroepen, een bezet gebied tegen grootschalige projecten, van waaruit ze acties organiseren om de mijn te bezetten, en ruimtes creëren om te netwerken tussen activisten en omwonenden.
Voorlopig lukt het de autoriteiten niet om Lützerath te ontruimen. Het Actiefonds is trots dat het deze campagne voor het behoud van Lützerath ondersteunt. Met onze hulp bouwen de bezetters hutten in de bomen en op de grond, zodat de bezetting zo lang mogelijk door kan blijven gaan. Lützerath blijft!
De – nu gedeeltelijk met de grond gelijk gemaakte – Rotterdamse volkswijk ‘de Tweebosbuurt’ was de afgelopen jaren het strijdtoneel van diverse bewonersorganisaties, actiegroepen en krakerscollectieven die vochten tegen het agressieve gentrificatie- en sloopbeleid van de gemeente Rotterdam en woningcorporatie Vestia. Anno 2021 is de strijd grotendeels gestreden en is de sloop al in een vergevorderd stadium. Maar het protest ertegen zit diep en bewoners en sympathisanten laten het er niet bij zitten.
Deze tekst verscheen op 15 april op de voorgevel van twee panden aan de De La Reystraat in de Tweebosbuurt. Hetzelfde pand aan de De La Reystraat werd in 2020 in korte tijd drie keer gekraakt (en gewelddadig ontruimd) als protest tegen de sloop van de buurt. Vestia zorgde binnen 24 uur voor een schoonmaakploeg om de gevels te poetsen, maar de boodschap is alles behalve vergeten.
Kraakgroep Wielewaal zorgt ervoor dat Vestia Ratten nog wel even door blijft galmen en start in de aanloop naar de landelijke Woonopstand een t-shirt actie. De groep bedrukt 50 shirts met de foto van Joke Schot en zorgt er op die manier voor dat de belangrijke panden aan De La Reystraat en de boodschap Vestia Ratten ook tijdens de Woonopstand zichtbaar zijn. Een andere actiegroep startte al een stickeractie met de tekst Vestia Ratten.
Aan het begin van deze maand viel ook, na een lange strijd, het doek voor de laatste bewoners van de Tweebosbuurt. Bewoners die niet weg wilden uit hun woning vochten hun huisuitzetting aan en sleepte Vestia vorig jaar voor de rechter, en werden in het gelijk gesteld. Vestia ging in hoger beroep tegen het oordeel, wat later dit jaar dient. Tot die tijd bleven de gezinnen in hun woning om het hoger beroep af te wachten, en moest Vestia wachten met een deel van de sloop. Maar Vestia liet het er niet bij zitten en diende een ontruimingsvordering in. Op 1 oktober diende de zaak en oordeelde de rechter dat, ondanks het lopende hoger beroep, de laatste bewoners van de Tweebosbuurt binnen 4 weken hun woning moeten ontruimen. Daarmee wegen de financiële belangen van de woningcorporatie wederom zwaarder dan het belang van de bewoners.
Het Actiefonds is solidair met de bewoners uit de Tweebosbuurt, steunt kraakgroep Wielewaal met hun t-shirt actie en steunt de organisatie van de Woonopstand op 17 oktober.
Volg @vestiaratten en @woonopstand op Instagram en meld je aan voor de #Woonopstand op 17 oktober!
Foto door Joke Schot
Een groep Afghaanse Nederlanders en ruim 7 organisaties organiseren op zaterdag 28 augustus een demonstratie op de Dam om de levensbedreigende situatie en de onderdrukking van de Afghaanse bevolking aan te kaarten. We weten allemaal dat de Taliban in razend tempo de macht in het land heeft overgenomen nadat de Amerikanen na 20 jaar abrupt de stekker uit de Afghanistan missie hebben getrokken. Toon je solidariteit en spreek je uit tegen het beleid van Nederland en Fort Europa!
Net zoals vele andere cruciale vraagstukken van dit moment heeft het demissionaire kabinet weer lang moeten worstelen met de logistieke situatie rondom de evacuaties uit Afghanistan en is de opmars van de Taliban ’totaal onderschat’. Het politieke getouwtrek over wie wel en wie niet recht heeft op evacuatie, in combinatie met de monsterlijke onderschatting van de situatie kosten op dit moment mensenlevens. Zeker nu blijkt dat de Britten en de Fransen al maanden bezig zijn met de evacuatie van tolken en ander personeel. Om over de gigantische vluchtelingenstroom die de komende weken en maanden op gang zal komen op weg naar Fort Europa en de mensenlevens die het Europese grensbeleid kost en gaat kosten nog maar te zwijgen.
Een na aanleiding van de recente ontwikkelingen in Afghanistan opgericht actiecomité van Afghaanse Nederlanders en ruim 7 organisaties, waaronder Comite 21 Maart, Fite Qlub en Stichting Kaihan, organiseren daarom een demonstratie op de dam, op zaterdag 28 augustus. Het protest is onderdeel van een internationaal netwerk waar in diverse Europese landen gedemonstreerd wordt in solidariteit met Afghanistan. Hun eisen zijn duidelijk:
1. Stop de uitzettingen van alle ongedocumenteerde en uitgeprocedeerde Afghanen in Nederland volledig en voor onbepaalde tijd.
2. Erken Afghanistan als een onveilig land en pas daarop de veiligheidsverklaring aan.
3. Kom in actie voor de gestrande Afghaanse vluchtelingen in Kamp Moria op het Griekse eiland Lesbos en verhoog het aantal toegezegde vluchtelingen en neem deze alsnog direct op.
4. Evacueer alle Afghaanse burgers en hun eventuele familieleden, die door samenwerking met de Nederlandse overheid, ngo’s en of (media) organisaties gevaar lopen.
Het actiecomité is samen het De Goede Zaak een petitie gestart. Deze is te ondertekenen via deze link. Het Actiefonds steunt de organisatie van de demonstratie en is solidair met de Afghaanse bevolking. Elke Afghaan recht op een veilig bestaan!
Na de succesvolle protestmars georganiseerd door Trans Zorg Nu! op zaterdag 26 juni in Amsterdam, organiseert een lokaal collectief een demonstratie in Eindhoven. Anno 2021 is de transzorg in Nederland nog ver onder het niveau dat het zou moeten zijn, en lopen patiënten die in transitie willen tegen allerlei discriminerende en uitsluitende mechanismen aan. Tijd voor verandering!
Jarenlange wachttijden, achterhaalde en vernederende diagnoseprocedures, onkunde, machtsmisbruik en gebrek aan inspraak. De problemen in de transzorg zijn groot. Waar in de reguliere zorg iemand met een hulpvraag aanklopt bij een zorgverlener en vervolgens uitlegt krijgt wat de voordelen, nadelen en bijwerkingen van een dergelijke ingreep zijn, worden patiënten in de transzorg onderlegd aan allerlei selectieprocedures en psychologische beoordelingen voordat zij de zorg kunnen krijgen die ze verlangen. Dit zorgt ervoor dat transgenders niet vrijuit kunnen spreken over de situatie waarin zij verkeren of niet de hulp, middelen, of diagnose krijgen die ze nodig hebben voor hun transitieproces. Ze hebben te weinig inspraak in hun eigen transitieproces, of het beleid dat hieromheen gevormd wordt.
Daarom organiseert Trans Zorg Nu! op 29 augustus een volgende demonstratie in Eindhoven en stelt de volgende eisen:
1. Trans zorg nu, weg met de wachtlijst!
2. Zelfbeschikking; geen diagnose, geen gatekeeping!
3. Decentraal zorgaanbod; breek het monopolie!
4. Zelfsturing; onze zorg in onze handen!
5. Zekerheid in verzekering; geen bemoeienis van de verzekeraars!
Het Actiefonds steunde de demonstratie in Amsterdam van 26 juni waar we toen het volgende stuk over schreven. Ook de demonstratie in Eindhoven op 29 augustus kan op onze steun rekenen. Laat weten dat je komt via het Facebook evenement!
De afgelopen decennia is de woononzekerheid in Nederland toegenomen. De dakloosheid is verdubbeld en de woningnood is geëxplodeerd. Het huren is geflexibiliseerd en veel mensen wonen noodgedwongen tijdelijk, onzeker of te duur. Sociale huurwoningen worden op grote schaal verkocht, gesloopt en geliberaliseerd. Tijd voor een brede, landelijke coalitie om in actie te komen op 17 oktober in Rotterdam. Huizen voor mensen, niet voor winst!
Op 17 oktober maken we gezamenlijk een vuist voor een radicaal ander woonbeleid. Iedereen moet toegang hebben tot betaalbare en zekere huisvesting: wonen is een mensenrecht! Het huidige woonbeleid van het rijk en de gemeentes faalt al jaren dit mensenrecht te waarborgen. Een brede coalitie van organisaties eisen daarom:
Het Actiefonds steunt de organisatie van de Woonopstand. Kom ook op 17 oktober naar de Woonopstand in Rotterdam en maak een vuist voor een radicaal ander woonbeleid! De actieoproep ondertekenen als organisatie? Ga naar www.woonopstand.nl en onderteken!
De Poolse GrowSPACE Foundation heeft in samenwerking met de groep Mapa Rownosci een belangrijke missie: het aanpassen van de statuten van scholen in het conservatieve Polen. Er is een totaal gebrek aan respect voor mensenrechten in schoolstatuten door het hele land. Op sommige scholen is het bijvoorbeeld zelfs verboden dat LGBTQIA+ personen met elkaar dansen op het schoolbal en leerlingen worden op allerlei manieren geëxcludeerd of gediscrimineerd.
GrowSPACE wil informatie verzamelen over zoveel mogelijk scholen en de meest schokkende statuten en artikelen verzamelen. In navolging daarop zal de groep een persconferentie organiseren, waarin ze de statuten presenteren en oproepen om deze te verwijderen, en andere scholen aan te sporen hetzelfde te doen. In het volgende schooljaar willen de activisten opnieuw de situatie monitoren.
De groep zet zich in om het onderwijs in Polen inclusiever te maken, zowel op sociaal als institutioneel niveau. Volgens enquêtes heeft maar liefst 70 procent van jonge LGBTQIA+ mensen in Polen minstens één keer zelfmoordgedachten gehad. Met de persconferentie hoopt de GrowSPACE Foundation veel media-aandacht te krijgen, zodat zij deze hardnekkige problematiek zo goed mogelijk kunnen aankaarten en bewustwording kunnen creëren. Want iedereen heeft recht op veilig onderwijs.
Sinds de oprichting van Israel zijn jongeren wettelijk verplicht om toe te treden tot het leger wanneer ze 18 jaar worden. Deze dienstplicht leidde ertoe dat Israël een van de sterkste legers ter wereld heeft. Sinds 1967 is Palestina met haar miljoenen inwoners bezet door Israël. Er is informatie ten overvloede over de verschillende vormen van menselijk lijden en onrecht veroorzaakt door het Israëlische leger. Van de humanitaire crisis in de Gazastrook tot de talrijke geweldplegingen, beperkingen en inbeslagnames van land die zijn opgelegd aan Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever. Het leger dat dit bezettingsbeleid uitvoert, is afhankelijk van de dienstplicht van 18-jarige Israëli’s. Activistennetwerk Mesarvot helpt jonge Israëli’s om hun militaire dienstplicht openlijk te bekritiseren en te weigeren.
Mesarvot is een netwerk van anti-occupation activisten dat tot doel heeft jonge tegenstanders van militaire dienstplicht te ondersteunen en het publieke debat over dit onderwerp aan te wakkeren. Mesarvot ziet het weigeren van de dienstplicht als een politiek middel om een einde te maken aan de bezetting en onderdrukking van het Palestijnse volk. De organisatie is eind 2015 opgericht door activisten uit de zogenoemde “Objection Community”. De afgelopen jaren hebben zij een groot aantal weigeraars die door hun acties een gevangenisstraf wachtte ondersteund. Zij werden voorbereid op hun tijd in de cel door eerdere weigeraars die de militaire gevangenis van binnenuit kennen, kregen juridische bijstand, hulp bij het schrijven van een verklaring en werden gesteund met solidariteitsdemonstraties en internationale solidariteit.
Hun activiteiten raken aan de zenuw van de Israëlische samenleving, aangezien het dienen in het leger nog steeds wordt gezien als een belangrijk deel van de Israëlische identiteit. Het weigeren van militaire dienst wordt afgekeurd en gecriminaliseerd. Hoewel weigering dus een grote uitdaging is, is het ook een kans om te politiseren en een sterk verzet tegen de bezetting op poten te zetten.
Hun recente actie, gefinancierd door Het Actiefonds, was het faciliteren van een openbare weigeringsbrief. Dergelijke openbare weigeringsbrieven, wanneer gepubliceerd door jongeren vlak voor de dienstplichtleeftijd, worden de “Shministim” -brieven genoemd (Shminitim betekent 12e klassers). De activisten brachten een groep jongeren bijeen die vanuit ideologische waarden publiekelijk de militaire dienst wilden weigeren. Mesarvot hielp hen bij het formuleren van hun boodschap en creëerde er een campagne omheen, waardoor het bereik van de brief werd gemaximaliseerd. De brief werd ondertekend door meer dan honderd tieners; een aanzienlijke prestatie gezien het huidige extreem nationalistische discours van Israël.
Deze nieuwe generatie anti-occupation activisten bekritiseert het belang dat de Israëlische samenleving hecht aan het leger. Het Actiefonds steunt het anti-militaire activisme van Mesarvot om zich te verzetten tegen de onwettige Israëlische bezetting.
Help Het Actiefonds met 10 euro per maand en steun daarmee acties wereldwijd.
doneer nu