FEDERACION BINACIONAL “FEBZPEP”

Wederom moet het Sápara volk in actie komen tegen vervuiling en olie-extractie in hun leefgebied. De nationale overheid van Ecuador en het Chineze oliebedrijf Andes Petroleum tekende recent een contract voor het winnen van olie op 2 stukken grond die tot het leefgebied van de Sápara behoren. De federatie van het Sápara volk in Ecuador en Peru komt in actie om hun land, aangemerkt door UNESCO als immaterieel cultureel erfgoed, te beschermen. Er zal een algemene bijeenkomst georganiseerd worden om binnen de 23 communities van de Sápara concensus te bereiken over de acties tegen olie-extractie. Vervolgens zullen er verschillende protestacties, marsen en sit-ins georganiseerd worden in de provincie Pastaza en de stad Quito, waar een brede gemeenschap van inheemse volkeren bij betrokken zal zijn, met als beoogde doel de ontbinding van het contract tussen de overheid en het Chineze oliebedrijf.

FUNDACION DE MUJERES INDIGENAS DE LA AMAZONIA ECUATORIANA “FMIAE”

Naast de actie van het Sápara volk heeft het Sinangoe volk een vergelijkbaar doel voor ogen. Samen met de FMIAE komen zij in actie voor het recht op zelfbeschikking en een einde aan de mensenrechten schendingen die alle volkeren in het Amazonewoud te verduren krijgen. Ze pleiten voor de invoering en handhaving van het constitutionele recht op vrije en voorafgaande consultatie bij plannen op hun voorouderlijke gronden en het recht om in alle gevallen van exploitatie zelf een eindbeslissing te kunnen maken. Totdat de nieuwe wet en regelgeving rondom vrije en voorafgaande consultatie van de inheemse volkeren rond is, willen zij een volledig stop op het afgeven van vergunning voor mijnbouw, olie-extractie of hydro-electrische projecten. Om dit doel te behalen zal het Sinangoe volk, met steun van FMIAE, eveneens verschillende protestacties, bijeenkomsten en sit-ins organiseren.

Het Actiefonds steunt de acties van het Sápara en Sinangoe volk en zal doorgaan met het steunen van inheemse volkeren in het Amazonewoud totdat deze volledige zeggenschap en zelfbeschikking over hun grondgebied hebben bereikt. Inheemse volkeren zijn de belangrijkste schakel in het behoud en de bescherming van het Amazonewoud en daarmee is hun voortbestaan van wereldwijd belang.

Stel je voor: een knal tussen de 230 en 250 decibel, zo luid als de grootste niet-nucleaire ontploffing in de geschiedenis, iedere tien seconden, vijf maanden lang, over zesduizend vierkante kilometer. Dat is waar Shell begin december mee begonnen is aan de Zuid-Afrikaanse kust. Met deze ‘seismic survey’ probeert de energiemaatschappij mogelijke onderzeese gas- en olievelden in kaart te brengen, om vervolgens nieuwe boorlocaties te kunnen openen.

Zoeken naar nieuwe boorlocaties in 2022 terwijl je jezelf als duurzaam bedrijf presenteert is al hypocriet, maar de manier waarop Shell te werk gaat is ronduit kwaadaardig. De schokken die de Amazon Warrior, Shells verkenningsschip, de Zuid-Afrikaanse kust in knalt zijn zo gigantisch dat ze het zeeleven permanent dreigen te verstoren. Toch is er volgens Shell niets aan de hand: het heeft alle juiste vergunningen verkregen, en het zeeleven zou heus wel tegen een stootje of een miljoen kunnen.

Ecologische en economische catastrophe

Je hoeft geen marinebioloog of natuurkundige te zijn om te begrijpen dat Shells seismische schokken desastreus zullen zijn voor het zeeleven in Zuid-Afrika. De kust staat bekend als tussenstop voor vele diersoorten, waaronder walvissen: sociale dieren die communiceren en zich verplaatsen via echolocatie. Uit vele onderzoeken is al gebleken dat seismische schokken een diepgaand effect hebben op het voortbestaan van deze diersoort. Sommigen walvissoorten vallen stil, terwijl anderen proberen boven de knallen uit te schreeuwen. Paringsrituelen worden verstoord door het constante gedreun, en ook de weg vinden naar de volgende rustplaats blijkt een stuk moeilijker.

De manier waarop Shell te werk gaat is ronduit kwaadaardig

Walvissen zijn bij lange na niet de enige dieren die niet tegen de seismische schokken kunnen. (Inkt)visseneieren van meerdere diersoorten overleven de knallen niet, waardoor het hele maritieme ecosysteem onder druk komt te staan. Sommigen van deze vissen zijn al lange tijd bedreigde diersoorten, maar Shell lapt daar duidelijk zijn laars aan dierenbescherming.

Alsof dat nog niet genoeg is, vermijden vele vissensoorten de kust om uit de buurt van het lawaai te blijven. David Russel, een in Namibia verkerend visserijconsultant die Shells activiteiten al jaren volgt, merkte al in 2012 op hoe seismische schokken de vissen wegjoegen van de Namibische kust, waardoor de Namibische tonijnvisserij ernstige economische schade opliep. Shell had de vissers niet betrokken bij het besluitvormingsproces, net als de Zuid-Afrikaanse visserij pas begin november hoogte kreeg van Shells plannen.

Shell Must Fall

Begin deze maand spanden een coalitie van mensenrechten- en klimaatorganisaties daarom een spoedrechtszaak aan tegen Shell in Zuid-Afrika. De rechter besloot echter dat het gevaar voor permanente schade aan het ecosysteem ‘op zijn best speculatief’ was, en het vooral voor Shell nadelig zou zijn om plotseling zijn activiteiten te moeten staken. 17 december vindt een nieuwe hoorzitting plaats, maar gezien dezelfde rechter zal beslissen over de zaak, ziet het er naar uit dat Shell ongemoeid door kan gaan.

Volgens Shell niets aan de hand: het heeft alle juiste vergunningen verkregen, en het zeeleven zou heus wel tegen een stootje of een miljoen kunnen

Als reactie op deze onaangekondigde schokken besloten Ocean Collective in samenwerking met Greenpeace het Shell-hoofdkantoor in Den Haag een koekje van eigen deeg te geven. Met hulp van Het Actiefonds knalde Ocean Collective iedere tien seconden schokgolven door het hoofdkantoor van Shell in Den Haag.

Daarnaast steunde Het Actiefonds ook de #MoveShell actie van Shell Must Fall. Dit Nederlandse collectief verstoorde de laatste aandeelhoudersvergadering van Shell in Nederland met een demonstratie. Shell verhuist namelijk naar Groot-Brittanië om onder het Urgenda-vonnis uit te kruipen en vrolijk door te kunnen gaan met het vernietigen van de planeet. Maar zoals Shell Must Falls banner het verwoordde: “You can’t run en you can’t hide from climate justice”.

Op onze site verscheen al eerder een lang artikel over de geplande mijnuitbreidingen in het Duitse Rijnland. Meerdere dorpen en grote stukken oerbos zijn al verdwenen door kolengigant RWE, die voor eigen gewin de aarde zoveel mogelijk vervuilt.

De bruinkool die RWE uit de Garzweiler- en Hambachmijnen delft gaat voor een groot deel naar één energiecentrale: Kraftwerk Neurath. Deze centrale is jaarlijks verantwoordelijk voor 32.4 Megaton aan CO2-eq uitstoot, en is hiermee de op één na grootste vervuiler van alle energiecentrales in de Europese Unie.

De klimaatactivisten toonden zich deze maand even strijdbaar als altijd. Naast de bezetting van het Duitse dorp Lützerath, ketenden zo’n 50 mensen zich op 5 november vast aan de treinsporen waarop RWE het bruinkool naar Neurath vervoert – met steun van Het Actiefonds. Terwijl de politie het ene groepje wist los te krijgen, had een ander groepje zich alweer vastgehecht. Op deze manier is het hen gelukt om het spoor veertien uur lang te blokkeren!

De acties zijn deels ook een reactie op de totaal mislukte COP in Glasgow deze maand, waar staatshoofden naar verwachting alleen maar slappe beloftes maakten die ze amper hoeven opvolgen. Een andere schaamteloze vertoning van onverantwoordelijkheid was het verhuizen van Shell uit Nederland, om zo niet te hoeven dealen met de uitspraak van de Urgenda-klimaatzaak.

Je kunt misschien je bedrijf verplaatsen, maar wegrennen zal niet lukken. De blokkade van Neurath heeft omgerekend ongeveer 50 duizend ton CO2-bespaard, dat is omgerekend zo’n 150 retourtjes Schiphol-Bangkok. Dus: voor een echt duurzame vakantie moet je maar eens kamperen in het idyllische Rijnland.

Make Poland Queer Again is een internationale actiegroep die in het leven is geroepen om een tegengeluid te kunnen bieden tegen de groeiende cultuur van homofobie en geweld richting de LGBTQIA+ community in Oost-Europa. De groep stelt dat er een nieuwe, radicalere protestcultuur nodig is met internationale, grensoverschreidende solidariteit, directe actie en burgerlijke ongehoorzaamheid, zoals we die bijvoorbeeld kennen binnen het klimaatactivisme. Hun doel is te breken met de bekende, vreedzame protestmars en nieuwe, creatieve vormen van actievoeren te ontwikkelen die de status quo ontwrichten, en te werken aan een netwerk van safe-spaces voor de queer community.

Hun plan bestaat uit het opzetten van een sterk, internationaal georganiseerd netwerk van activisten die samen directe acties plannen en uitvoeren. Onderdeel hiervan is bijvoorbeeld de solidariteitsbus vanuit Berlijn, waarmee activisten op internationaal niveau gemobiliseerd kunnen worden om deel te nemen aan een serie van creatieve, ontwrichtende acties tijdens de Poolse pride-marsen.  Daarnaast willen ze workshops en toolkits ontwikkelen rondom het uitvoeren van directe actie, en zo lokale communities de middelen geven om zich te organiseren en aan te sluiten bij de internationale protestbeweging.

Het Actiefonds staat lijnrecht tegenover de onderdrukkende en facistische ontwikkelingen in Polen en steunt daarom actiegroep Make Poland Queer Again.

Wraak van Loekasjenko
De grens wordt zwaar bewaakt door zo’n 15.000 militairen. Polen en de Europese Unie beschuldigen Loekasjenko ervan dat hij de migranten naar de Poolse grensgebieden stuurt als vergelding voor westerse sancties tegen zijn bloeddorstige regime. Het Actiefonds sprak een paar maanden geleden al met een anonieme activist over het leven in een dictatuur.

Stop illegale pushbacks
Een collectief in Tsjechië komt in actie tegen de illegale pushbacks die blijven plaatsvinden. Talloze migranten worden mishandeld en hardhandig teruggestuurd naar andere landen. Met een confronterende performance willen deze Tsjechische activisten politieke druk zetten op de Poolse en Belarussische ambassades. In de performance spelen ze milities en een groep vluchtelingen; de ‘vluchtelingen’ proberen naar de ambassade te komen voor een asielaanvraag, maar zij worden aangevallen door de ‘milities’.

Confronterend straattheater
De scene zal een aantal keer worden herhaald. Het optreden vindt plaats in de publieke ruime tussen de twee ambassades in en zal worden vastgelegd en verspreid via social media. Met het geld van Het Actiefonds kan het collectief de materialen bekostigen; denk aan nepbloed, make-up, uniformen en (neppe) wapenstokken. Doel van de groep is om het onderwerp onder de aandacht te brengen in het Tsjechische mediadiscours.

De eisen van het Woonverzet in Den Haag sluiten aan bij het eerder opgestelde Woonmanifest. Een gezamelijk manifest, opgesteld door o.a. de organisaties van het Woonprotest, de Woonopstand en tientallen actiegroepen, om een radicaal ander woonbeleid af te dwingen.

1. Maak het bestrijden van (dreigende) dakloosheid topprioriteit
2. Zorg voor breed toegankelijke volkshuisvesting
3. Garandeer betaalbaarheid
4. Garandeer woonzekerheid
5. Verklein de woonongelijkheid tussen koop en huur
6. Bewaak de gelijke toegang tot huisvesting
7. Geef burgers gelijkwaardige inspraak
8. Dam de financialisering van huisvesting in
9. Geef malafide verhuurders en makelaars geen kans
10. Pak leegstand stevig aan

Het Actiefonds steunde eerder al het Woonprotest en de Woonopstand en is blij ook nu weer de Nederlandse woonbeweging te kunnen ondersteunen tijdens het Woonverzet. We staan achter de eisen van de beweging en roepen iedereen op 14 november te komen naar de Koekamp en mee te doen met de protestmars door Den Haag!

De organisatie is nog opzoek naar donaties en vrijwilligers. Doneren kan via hun GoFundMe page, en aanmelden als vrijwilliger gaat via de website!

14/11, 14:00, Woonverzet, Koekamp Den Haag

Facebook evenement voor meer info

Stigmatisering
Het grenzeloos conservatieve Polen onderneemt al jarenlang systematisch stappen om vrouwenlichamen obsessief te controleren. Eén van die stappen – naast het nagenoeg verbieden van abortus – was het uit de handel nemen van de morning-afterpil zonder doktersrecept. Het is artsen nu toegestaan om op basis van hun persoonlijke overtuiging de pil te weigeren aan vrouwen die daarom vragen. Dit is slechts één voorbeeld van de aanhoudende stigmatisering van anticonceptie.

Pillen uit het buitenland
Het collectief Dzién Po (‘de morning-after’) biedt toegang tot noodanticonceptie aan iedereen die dat nodig heeft; ongeacht hun leeftijd, nationaliteit of financiële middelen. Dankzij internationale feministische vriendschappen en support van andere collectieven lukt het de activisten om een vrij gestage stroom van morning-afterpillen uit het buitenland op peil te houden. Dzién Po doet dit werk intussen al drie jaar en dit jaar wilde het collectief meer zichtbaarheid geven aan deze belangrijke issue. Het Actiefonds mocht daaraan bijdragen.

Internationale beweging
Met hulp van Het Actiefonds kon Dzién Po een zine maken over zelfhulp, D.I.Y. verzet en bottom-up strategieën om de controle over je eigen seksuele gezondheid terug te krijgen. Deze zines werden verspreid samen met morning-afterpillen. Doel van de publicatie is om kennis te verspreiden over de geschiedenis van zelfhulp bij toegang tot anticonceptie en abortus en om het statement te maken dat contraceptie, noodanticonceptie en abortus normale methodes zijn voor zelfbeschikking. Daarnaast bevat de zine een praktische gids met de verschillende soorten morning-after pillen en hun prijzen en beschikbaarheid. Tijdens de research en het maken van de publicatie werkte Dzién Po samen met leden van Abortion Without Borders en Women Help Women. Het magazine is een deel geworden van de internationale beweging van autonome feministische groepen. Het Actiefonds is enorm blij te kunnen helpen en blijft de beweging in Polen ondersteunen in hun enorm belangrijke en urgente strijd.

Check de zine hier!

Het Sápara volk wordt al decennia lang bedreigd. In een eeuw tijd slonk hun bevolkingsaantal van 20.000 tot slechts 1500, o.a. door de gevolgen van rubberplantages en de daarbij horende slavernij. De aanwezigheid van meerdere oliebronnen en de mogelijke exploitatie van hardhout zorgen ervoor dat het volk hun leefgebied tot op de dag van vandaag moet verdedigen tegen bedrijven en politici met conflicterende belangen. Zo besloot het Ministerie van Agricultuur eerder dit jaar om 70% van hun leefgebied, zo’n 250.000 hectare, weg te geven aan een groep die niet tot het Sápara volk behoort, en daarmee niet de belangen van het volk deelt om het woud te beschermen tegen vervuiling, extractie en vernietiging. Het volk dat tot nu toe oliebedrijven en andere vervuilers buiten de deur heeft kunnen houden zou daarmee de controle over hun rechtmatige grondgebied verliezen.

Nación Sapara Del Ecuador (NASE), kwam in actie om het voortbestaan van hun cultuur en gemeenschap te waarborgen. Met de steun van het Actiefonds is er tussen de beslissing van het ministerie in mei dit jaar en de rechtszaak hiertegen in oktober actiegevoerd tegen de onrechtmatige onteigening. Met succes, want op 19 oktober oordeelde de rechter dat het Sápara volk haar grondgebied mag houden en maakt daarmee de beslissing van het ministerie ongedaan! We feliciteren de gemeenschap met hun overwinning en zijn blij een bijdrage te hebben kunnen leveren in de strijd voor hun rechtmatige grondgebied.

#ResistenciaSapara

Actiegroep ‘Avon Against the Badger Cull’ (AABC) komt in actie tegen het afschieten van de beschermde diersoort door op legale wijze de jagers te hinderen in hun stroopmissie. Dit doen ze door ’s nachts actief opzoek te gaan naar dassen op gemeenschappelijke gronden en de jagers die ze afschieten. Door in de buurt te blijven van de wilde dassen en hun burchten, worden de jagers legaal gehinderd in het afschieten van de dieren wanneer burgers daarmee mogelijk gevaar lopen. De vrijwilligers van AABC monitoren de dassen populatie, brengen hun burchten in kaart, documenteren eventuele illegale activiteiten zoals het vernielen van burchten en maken de overheid, boeren en grondbezitters bewust van het verzet tegen het ruimen van de dassen en de diervriendelijke alternatieven.

Het Actiefonds steunt de AABC in de aanschaf van een nieuwe infraroodcamera. Hiermee kunnen ze ’s nachts beter opzoek naar dassen en de jagers die op ze jagen. De jagers zelf zijn ook in het bezit van dergelijke camera’s, dus is het van groot belang dat de leden van de actiegroep over hetzelfde materiaal bezitten om een eerlijke kans te maken in de strijd tegen de activiteiten van de jagers.

Wie met de auto het Duitse Rijnland doorkruist, kan zich vergapen aan de enorme kraters die het landschap domineren. De gaten zijn zo diep en groot dat je je even op een andere planeet waant. De chauffeur ziet alleen stof en steen voor zover als haar blik reikt. De Garzweiler-mijn heeft bijvoorbeeld een oppervlakte van 48 vierkante kilometer, twee keer zo groot als de gemeente Leiden. En dat is niet eens de grootste. Vlak daarnaast bevindt zich de Hambach-mijn, met zijn 85 vierkante kilometer een van de grootste bruinkoolmijnen van Europa. 

Samen zijn deze twee mijnen al verantwoordelijk voor 75 miljoen ton CO2-uitstoot per jaar. Ter vergelijking: dat is ongeveer de helft van de jaarlijkse uitstoot van Nederland. De helft. En als het aan het energiebedrijf RWE ligt, zal dat aantal niet snel omlaag gaan.

De laatste inwoner van Lützerath

Wanneer Eckardt Heukamp deze september zijn huis uitloopt, wordt hij begroet door een spookstad. Alle huizen in zijn dorp Lützerath staan leeg, opgekocht door RWE om in zijn zoektocht naar achterhaalde fossiele brandstoffen het dorp van de kaart te vegen. De enorme graafmachine komt iedere dag dichterbij. Zes andere dorpen gingen Lützerath voor. Waar deze dorpen ooit stonden, moet nu de Garzweiler II-mijn komen. Heukamp weet dat hij niet lang meer zal kunnen blijven in Lützerath. “Ze zullen niet om me heen graven” vertelt Heukamp aan Taz: “de staat heeft de macht”. 

In totaal moeten tussen 2015 en 2028 maar liefst 7618 inwoners van naburige dorpen wijken om plaats te maken voor Garzweiler II. Dit valt niet te rijmen met Duitslands plannen om in 2045 definitief de kolenmijnen te sluiten. Non-profit onderzoeksbureau DIW rekende al uit dat RWE maximaal 200 miljoen ton bruinkool mag mijnen in Hambach en Garzweiler II om binnen het klimaatakkoord van Parijs te blijven, terwijl RWE 780 miljoen ton van plan is te delven.

De uitstoot valt dus niet te verantwoorden, laat staan het uitzetten van bewoners. “Het heeft me emotioneel veel moeite gekost Borschemich te verlaten, vijftien jaar is nogal wat”, vertelt Heukamp. Borschemich was een van de dorpen die moest wijken voor RWE. Op Youtube is te zien hoe een graafmachine de 400 jaar oude dorpskerk van het landschap heeft weggekrabt. Heukamp verhuisde naar zijn geboortedorp, waar hetzelfde lot hem nu afwacht. “Het is hier nog heftiger, omdat ik hier ook ben opgegroeid.”

Anderhalve graad betekent: Lützerath blijft!

Zo stil als Lützerath twee maanden geleden was, zo bruisend is het nu. Heukamps uitzetting was voor deze september gepland, maar hij zit er nog steeds. Met hulp van activisten uit alle windstreken en mensen uit de buurt verzet hij zich tegen de brutale onteigeningspolitiek van RWE en de Duitse overheid. De activisten hebben op zijn land een ZAD (zone à défendre) uitgeroepen, een bezet gebied tegen grootschalige projecten, van waaruit ze acties organiseren om de mijn te bezetten, en ruimtes creëren om te netwerken tussen activisten en omwonenden.

Voorlopig lukt het de autoriteiten niet om Lützerath te ontruimen. Het Actiefonds is trots dat het deze campagne voor het behoud van Lützerath ondersteunt. Met onze hulp bouwen de bezetters hutten in de bomen en op de grond, zodat de bezetting zo lang mogelijk door kan blijven gaan. Lützerath blijft!