Voor de renovatie en aanleg van spoorlijnen rondom de stad Kisumu heeft de Kenya Railways Corporation (KRC) op 5 februari onaangekondigd de gemeenschap met traangas en bulldozers verjaagd. Op het stuk land waar zij al 83 jaar verblijven zijn zo’n 500 huizen en een moskee vernietigd, waarbij één kind omkwam onder het puin. De gemeenschap leeft sindsdien in een tentenkamp onder erbarmelijke omstandigheden, zonder bescherming tegen ziektes als cholera en COVID-19, en zonder eten, medicijnen, elektriciteit of toegang tot sanitaire voorzieningen.

Na een oproep van Amnesty International in mei 2020 geldt er in Kenia een presidentieel decreet tegen huisuitzettingen tijdens de COVID-19 pandemie. Het met geweld verjagen van gemeenschappen die verblijven op openbare grond om plaats te maken voor ontwikkelingen is namelijk een bekend fenomeen in het land. De uitzetting van de Nubische gemeenschap in Kibos is daarmee een directe overtreding van dit decreet en onrechtvaardig. Daarnaast heeft de KRC bevelen van het gerechtshof van Kisumu om de uitzetting niet uit te voeren tot de zaak behandeld is door het gerechtshof naast zich neergelegd.

De Kibos Cooperation and Development Society (KCDS) verzet zich tegen deze grove mensenrechtenschendingen en mobiliseert de verjaagde gemeenschap om van zich te laten horen. Zij eisen eigendomsrecht voor een stuk land met de garantie dat zij hier veilig hun leven weer kunnen opbouwen, een onmiddellijke oplossing voor de mensonterende situatie in het tentenkamp en compensatie voor het leed dat hen is aangedaan. Het recht op huisvesting is een internationaal mensenrecht en zeker tijdens een pandemie kan het hebben van een woning het verschil betekenen tussen leven of dood.

Foto: Amnesty International. Kenya: Residents of Kibos in Kisumu County salvage their properties after their houses were demolished by the Kenya Railways.

De voortdurende lockdown in het land belemmert de toegang tot de seksuele en reproductieve gezondheidszorg, die essentieel is voor Colombiaanse meisjes en vrouwen. Pas in 2006 kwam er een einde aan het absolute abortusverbod in Colombia. Maar een abortus mag alléén worden uitgevoerd als er sprake is van verkrachting, incest of als het leven van de moeder dan wel de foetus gevaar loopt. Daarbij is het zo dat er zeer gebrekkige toegang is tot informatie. Maatschappelijke, sociale en economische belemmeringen maken het voor veel vrouwen en meisjes onmogelijk om hun zwangerschap op een veilige manier te beëindigen – met name in armere en afgelegen gebieden.

Yukasa Feminista verzamelt getuigenissen en verhalen over abortus en wil op die manier het debat over het belang van decriminalisering van abortus verbreden. Door het gesprek aan te gaan willen ze de stilte rond het onderwerp verbreken en vrouwen informeren. De verzameling aan verhalen van vrouwen uit verschillende regio’s in Quindío wordt naar buiten gebracht via verschillende radio-uitzendingen en via social media. Ze verspreiden op deze manier effectief informatie over abortusrechten en maken het onderwerp toegankelijk.

Het Actiefonds steunde Yukasa eerder in 2019 met dit toffe project! Wij blijven hen volgen en ondersteunen in hun strijd voor vrouwenrechten: een strijd die nu zwaarder en belangrijker is dan ooit.

De landelijke actie is een initiatief van diverse organisaties, waaronder Milieudefensie, Extinction Rebellion, Greenpeace en Amnesty International. Het Actiefonds steunde de grote demonstratie in Amsterdam. Honderden mensen verzamelden zich [op anderhalve meter afstand] in het Westerpark om met potten en pannen, toeters en bellen een hoop kabaal te maken om aandacht te vragen voor het groeiende klimaatprobleem en falende klimaatbeleid.

Het programma bestond uit een grote verscheidenheid aan sprekers: kunstenaars, activisten, studenten en schrijvers deelden hun visie, verdriet en eisen voor de toekomst van klimaatactie op politiek- en persoonlijk gebied. Vlak voor 3 uur luisterden de aanwezigen op alle demonstraties naar een krachtige spoken word voordracht, waarna het protest overal tegelijkertijd oorverdovend van start ging. Ook vanuit huis —­­­­via Zoom, sociale media en het balkon­— deden duizenden activisten mee.

Vooral met de recente verkiezingsresultaten is de nood van de klimaatbeweging hoger dan ooit. Deze demonstratie bracht weer hernieuwde energie op samen op te staan om verandering te bewerkstelligen.

Foto: Ireen de Vries

Door het hele land staan sterke protestbewegingen op om zich tegen het gewelddadige regime van het leger te keren. De militairen proberen hun macht te behouden door politieke activisten, studenten en jongeren die bij de protesten betrokken zijn, te arresteren en te martelen. Geweld wordt niet geschuwd; geweren, traangas, waterkanonnen en fysiek geweld worden veelvuldig ingezet. Arrestanten worden getrapt, geslagen en beschoten. Volgens belangenorganisatie Assistance Association for Political Prisoners zijn al meer dan zestig demonstranten vermoord en duizenden gearresteerd, in een poging de beweging te verzwakken.

Het leger en de politie hebben zich gericht op politieke- en maatschappelijke organisaties, activisten en nieuwsmedia. Telefoon, internet en sommige televisiezenders worden om de haverklap afgesloten, wat berichtgeving over de situatie in het land bemoeilijkt.

Naast de protesten is er ook een grote staakactie gestart door de Civil Disobedience Movement die het openbare leven grotendeels stil heeft gelegd. Ondertussen wordt de militaire onderdrukking almaar heviger. De arrestaties van prominente politieke activisten en mensenrechtenverdedigers brengen de huiveringwekkende boodschap dat de militaire autoriteiten geen afwijkende meningen  tolereren.

Om de veiligheid van de demonstranten te waarborgen, kunnen we geen namen van actiegroepen vermelden. Wel kunnen we melden dat we verschillende actiegroepen binnen de protestbeweging gesteund hebben. De financiële bijdrage van Het Actiefonds ondersteunt de demonstranten die dagelijks de straat op gaan tegen het gewelddadige regime en strijden voor hun vrijheid.

Help je mee de protestbeweging tegen de coup in Myanmar te steunen? Doneren kan via het formulier hieronder, iedere extra donatie helpt!

Onder het rechtse kabinet worden grote problemen niet aangepakt of zelfs verergerd. Denk aan de klimaatcrisis, een inhumaan vluchtelingenbeleid, de aantasting van de rechtsstaat en institutioneel racisme. De actievoerders van VVD Nee hebben daarom een slimme en ludieke posteractie bedacht, om de potentiële maar twijfelende VVD-kiezer over te halen niet op de VVD te stemmen.

De posters lijken verdacht veel op echte campagneposters van de partij, maar teksten als ‘Basisinkomen voor iedereen. Heel normaal’ en ‘Excuses voor ons slavernijverleden. Fatsoenlijk’ zaaien bedoelde verwarring. Onderaan de slogans staat de tekst ‘Vonden we dit maar echt’. Omdat de actiegroep de VVD niet extra aandacht wil geven met deze posters, plakken ze de posters over bestaande VVD-propaganda heen. Met een QR-code onderaan de poster kom je op de website van VVD Nee:

“De VVD is nu tien jaar aan de macht. In de peilingen staan ze er weer goed voor. Dikke kans dus dat de VVD ook de komende jaren weer haar afbraakbeleid en zondebokpolitiek kan uitvoeren. De asfaltpartij die de vorige keer met 130 km/uur de verkiezingen inging, presenteert zich tegenwoordig als “warm rechts”. Dat de VVD rechts is, ervaren we dagelijks aan den lijve. Maar dat warme…..?”

De mensen achter VVD Nee zijn bekend met deze ludieke manier van actievoeren: zo ontwierpen zij ruim acht jaar geleden een ‘goednieuws-versie’ van de NRC Next en maakten ze een spoof van de Volkskrant.

Doel van het project is mensen aan te sporen om deze problematiek mee te laten wegen in hun stem voor de Tweede Kamer verkiezingen. De actiegroepen roepen op om bewust te stemmen op een partij die zich duidelijk inzet voor humaan asiel- en migratiebeleid.

Met een levensgrote stembus – die komt te staan in de muziekkoepel in het Oosterpark – wordt de aandacht getrokken van parkbezoekers en hen worden flyers en ‘stembiljetten’ aangereikt met informatie over de groep en hun politieke doel. Verder maken ze vanuit verschillende richtingen paden van schoenen (een deel hiervan komt echt van vluchtelingen uit Calais) richting de stembus. Er worden kaarsen gebrand en er zijn vier sprekers en fotoposters.

In scherp contrast met deze stilte staat het contact van de Alarm Phone met de familieleden en vrienden van de vermiste slachtoffers. Zij hebben hun getuigenissen gegeven en namen en foto’s opgestuurd van de vermiste mensen die aan boord zijn gegaan van een zwarte rubberboot in Garabulli, Libië, in de nacht van 8 op 9 februari vorig jaar.

Posters door de stad
Alarm Phone wil met een confronterende posteractie aandacht vragen voor deze afschuwelijke gebeurtenis en de verdwenen mensen een gezicht geven. Ze willen de aanhoudende dodelijke situatie in de Middellandse Zee en de voortdurende inactiviteit en stilte van de autoriteiten aan de kaak stellen. Op de posters staan foto’s en namen van de vermiste mensen, een QR code die gescand kan worden voor meer informatie over het onderwerp en ook de getuigenissen van families. De posters worden door verschillende actiegroepen in Nederland verspreid, in verschillende steden in de publieke ruimte. Daarnaast maakt Alarm Phone een video, waarin activisten de namen van de vermiste mensen noemen en waarin zij antwoorden eisen van de autoriteiten.

Meldpunt voor noodsituaties
Watch The Med Alarm Phone werd in oktober 2014 opgericht door verschillende activistische netwerken uit Europa en Noord-Afrika. Het collectief richtte een zelfgeorganiseerd meldpunt op voor vluchtelingen in nood in de Middellandse Zee. Hun hoofddoel is om boten die in nood verkeren een extra mogelijkheid te bieden hun SOS zichtbaar te maken. De Alarm Phone documenteert de situatie, informeert de kustwacht en mobiliseert zo nodig extra reddingsondersteuning. Op deze manier kunnen zij, in ieder geval tot op zekere hoogte, druk uitoefenen op de verantwoordelijke reddingsinstanties. Alarm Phone strijdt tegen alle vormen van mensenrechtenschendingen tegen vluchtelingen en migranten op zee.

Op 9 februari dit jaar werden de slachtoffers en hun familie herdacht. In solidariteit met alle vluchtelingen wereldwijd. #BordersKill

Lees meer over Watch The Med Alarm Phone op hun website.

Het Poolse bos 219a heeft een rijke geschiedenis –de gemiddelde leeftijd van de bomen is er 140 jaar– en een unieke wildernis. Dit bos herbergt verschillende beschermde vogelsoorten en mossen, en wolven, beren en lynxen leven hier vrijelijk in het wild. De bossen in dit gebied [Bieszczady] vormen samen uiterst complexe, gevoelige ecosystemen die onmisbaar zijn voor het land. Bergbeekjes voeden de rivieren en het overtollige water wordt opgeslagen door de bossen. De hoeveelheid water in het land hangt dus af van hun vitaliteit. Vooral de oude, natuurlijke bossen spelen een sleutelrol bij de bescherming van het klimaat; ze beschermen het hele land tegen droogte en overstromingen. Een van de activisten benoemt het probleem: “Als de bossen massaal worden gekapt, maken we geen kans in de strijd tegen droogte in het land, overstromingen en de wereldwijde klimaatramp.”

Het instituut voor Staatsbosbeheer voert consequent plannen voor grootschalige boskap uit in gebieden die anders in aanmerking zouden komen voor opname in beschermde nationale parken. Hiermee dragen ze actief bij aan de vernietiging van deze eeuwenoude wouden. Alle besluiten omtrent bosbeheer worden genomen achter gesloten deuren, zonder openbare raadpleging. Momenteel staat de kap van meer dan 30% van het bos 219a op de planning.

Bescherm en blokkeer

Naar aanleiding van deze plannen trokken activisten op 3 januari het bos in om de toegangswegen te blokkeren en te voorkomen dat de bomen werden gekapt. Ze zetten een kamp op, bouwden blokkades en skypods en begonnen met hun taak om het bos ter plekke te beschermen, want petities, demonstraties en blokkades van het kantoor van Staatsbosbeheer bleken niet voldoende.

De activisten zien het als hun morele plicht om het welzijn van hun omgeving te verdedigen, en in het licht van geplande houtkap in een van de meest waardevolle gebieden in Polen is de directe blokkade de enige optie. Het ruige bos stelt de activisten bloot aan vrieskou, sneeuw, wind en regen. Ze zijn uitgerust met tenten, slaapzakken, bouwmateriaal voor de blokkades en klimuitrusting. Als symbolische uiting van solidariteit met het bos en haar bewoners dragen ze tijdens de actie artistieke wolvenmaskers.

“We verzetten ons tegen de uitroeiing van wilde dieren en de exploitatie van waardevolle bossen als houtfabriek.”

Naast het trotseren van de elementen, maakt ook het huidige politieke klimaat van Polen deze actie tot een behoorlijke uitdaging. De discriminatie en bedreiging richting alle soorten acties van burgerlijke ongehoorzaamheid is onder de huidige conservatieve regering groter dan ooit tevoren. Toch zetten de Wilczyce hun blokkade door, en weten ze inmiddels al ruim een maand de machines uit het bos te weren.

De komende periode verwacht de groep dat er een hoop nieuwkomers klaarstaan om bij nieuwe acties betrokken te raken. Er liggen al plannen klaar om de actie uit te breiden naar andere bedreigde bossen in Polen. Sta op voor het bos!

Lees hun volledige statement hier en volg de acties via Twitter en Facebook.

Het Actiefonds steunt het Platform trouw en ook dit jaar scharen we ons vierkant achter de campagneplannen van de actiegroep. De activisten willen onder andere een lokale voedselschuur opzetten, waar biologisch en verantwoord voedsel wordt geteeld voor lokale afzet. Coöperatief, in samenwerking met en voor de buurt.

Met hun eerdere (creatief getitelde) actiecampagnes (‘Kampeer in de Lutkemeer’, ‘Zaaien voor de toekomst’, ‘Als het je een biet kan schelen’) zetten ze het behoud van de biopolder op de politieke agenda. In 2021 wil Platform Behoud Lutkemeer zich richten op het informeren van Amsterdammers en omwonenden, over de corruptie en het wanstaltige handelen van de gemeente. Daarnaast start de groep een schadeprocedure tegen projectontwikkelaar SADC en blokkeren ze actief de bouwvoorbereidingen op het terrein.

Lees hier wat Platform Behoud Lutkemeer vorig jaar kon doen met steun van Het Actiefonds!

“Er is een hoop beloofd maar weinig waargemaakt”, zo stelt Amsterdam Alternative. De groep wil met hun krant een tegengeluid bieden aan de groeiende rechtse propaganda, ook met het oog op de aankomende Tweede Kamer verkiezingen.

Amsterdam Alternative bestaat sinds 2015 en wil oproepen tot actie middels het publiceren van artikelen. Veel voorkomende thema’s en onderwerpen zijn gentrificatie, huisvesting, klimaat, duurzaamheid, (anarchistisch) activisme, kraken, collectiviteit en solidariteit. De groep zet ook een zogenaamde AA Academy op: een initiatief om in groepsverband bepaalde maatschappelijke problemen onder de loep te nemen en te proberen hier een creatieve oplossing voor te formuleren. Daarnaast gaat het collectief eigendom project ‘Vrij Beton’ dit jaar van start. Het doel van Vrij Beton is het verzamelen van geld om daarmee samen panden aan te kopen: collectieve eigendommen die mogen dienen als nieuwe vrijplaatsen. Vrijplaatsen die een permanente ruimte kunnen bieden aan experimenten en afwijkende concepten die niet passen in het huidige commerciële circuit, omdat zij niet worden gedreven door het maken van winst.

Het AA collectief wil met deze speciale hoge oplage uitgave van de krant zorgen dat er een grote groep mensen wordt bereikt. Ze willen mensen inspireren en hen ervan bewustmaken dat er meer is dan de commerciële mainstream, het uitgeholde neoliberale systeem en de misleidende (extreem-)rechtse alternatieven daarvoor.

“We pleiten voor diversiteit in plaats van een monocultuur voor de hoog opgeleiden met veel poen. Wij geloven in de kracht van het collectief en dragen dat uit bij al onze activiteiten.”

Het Actiefonds steunt het verhoogde oplage nummer van Amsterdam Alternative. Lees hier meer over het collectief!