De vissersvloot van de Europese Unie maakt gebruik van drijvende vis-aantrekkende voorzieningen (dFAD’s), ook wel bekend als lokvlotten. Het kunstcollectief Ocean Rebellion komt in actie om een einde te maken aan industriële overbevissing die de voedselzekerheid van kleine vissersgemeenschappen in het Mondiale Zuiden en de biodiversiteit van de oceaan aantast.
Midden op de oceaan drijft hier en daar een eenzame palmboombast of een ophoping van plastic. Het zijn herkenningspunten voor vele trekdiersoorten zoals tonijn, die hele oceanen oversteken om te paren. Vissers buiten de behoefte aan herkenningspunten uit door zogeheten FADs (Fish Aggregating Devices) op de oceaan los te laten: enorme drijvende netten met houten palen eraan waar tonijnen, haaien, schildpadden en andere diersoorten op afkomen. Een onverantwoordelijke vismethode die niet alleen voor veel bijvangst zorgt, maar ook geen onderscheid maakt tussen volwassen en juveniele tonijn, waardoor overbevissing op de loer ligt. Daarnaast kunnen verdwaalde of stukgemaakt FADs afdwalen in de territoriale wateren van andere landen, of zelfs zinken en hele stroken koraalrif verwoesten.
Gelukkig kunnen we met een steeds geruster hart tonijn eten. Het jaarrapport van het bekende MSC-keurmerk voor duurzame vis licht uit dat maar liefst 86 procent van de ingeblikte tonijn in de supermarkt ondertussen hun stamp of approval heeft, vergeleken met slechts 22 procent in 2019. Het MSC-keurmerk is hét leidinggevende keurmerk als het op vis aankomt, en het werkt. Uit onderzoek blijkt dat consumenten de voorkeur geven aan vis die het blauwe logo draagt.
Toch deed de absurd snelle toename van duurzame tonijn bij enkele experts de wenkbrauwen fronsen. Vandaar dat Bloom Association, een NGO die zich inzet voor gezondere oceanen, op onderzoek uitging. De organisatie ontdekte dat meer dan de helft van de tonijn met een MSC keurmerk gevangen is door visserijen die FADs gebruiiken! MSC heeft simpelweg de definities aangepast van wat duurzaam is zodat FADs eronder vallen. MSC ontvangt geweldige royalties van de lucratieve tonijnindustrie, maar heeft daarvoor wel zijn geloofwaardigheid laten varen.
Om de hypocrisie van MSC, supermarkten en de visserij aan te kaarten, heeft de Britse tak van Ocean Rebellion een artistieke interventie gehouden bij de Blue Innovation Summit: een conferentie waarbij de minister van milieu en voedsel, en vele belangrijke spelers uit de tonijnindustrie aanwezig waren, zoals Thai Food Union, eigenaar van John West tonijn. Verkleed als vissen en ingeblikte tonijn verstrikt in een FAD verstoorden de activisten de conferentie en haalden de lokale en nationale pers.
De actie was een groot succes, onder meer omdat verzekeraars besloten dat Thai Food Union een hoger investingsrisico vormt nu men weet dat het bedrijf zijn duurzaamheidsdoelen niet naleeft. Zij hebben als gevolg de premies van Thai Food Union verhoogd. Geweldig nieuws. Het heeft de activisten gemotiveerd om verder te gaan met hun campagne tot FADs volledig verdwenen zijn uit de oceanen.
Het Actiefonds is trots om Ocean Rebellion te mogen steunen!
Antifascisten in Bogotà verspreiden propagandamateriaal in de hoofdstad om het Colombiaanse fascisme te bestrijden!
Colombia heeft een moeilijke politieke geschiedenis achter de rug, vol heimelijke en wisselende allianties. Maar als je naar de grotere geschiedenis kijkt, ontstaat een duidelijk beeld: landeigenaren, liberale en conservatieve politici, drugskartels, buitenlandse multinationals en de Verenigde Staten werken allemaal samen om de Colombianen in een wurggreep te houden. Het land is een fascistische narcostaat die niet bang is om burgers en demonstranten op straat neer te schieten.
Wie zich verzet tegen deze kluwe van de narcostaat kan rekenen op politiegeweld, seksueel geweld, fascistische death squads of voortijdige verdwijningen. Sinds de jaren tachtig bevordert en financiert de staat rechtse paramilitaire groepen om de onrust onder de burgerbevolking en politieke dissidenten de kop in te drukken. Toch blijft er onrust in overvloed: de afgelopen vijf jaar waren er in Colombia elk jaar massaprotesten. Hoewel het land vorig jaar wereldwijd het nieuws haalde door zijn eerste linkse president te kiezen, Gustavo Petro, is het twijfelachtig of een sociaaldemocraat werkelijk de structurele verandering teweeg kan brengen die Colombia nodig heeft om het fascisme van zijn grenzen te verdrijven.
Het gevaarlijke en paramilitaire fascisme van Colombia is een van de redenen waarom de antifascistische scène in Bogotà meestal een ondergrondse beweging is, die vaak van naam en spandoek wisselt om anoniem te blijven. GRABO (Grupo de Resistencia Antifascita Bogotà) is een van deze groepen. Zij pretendeert niet de wereld te veranderen of de Colombiaanse samenleving te revolutioneren, maar verzet zich tegen de dominante katholieke ideologie die de samenleving het patriarchaat, heteronormativiteit, monogamie en autoritarisme oplegt.
Met steun van Het Actiefonds lanceerde GRABO een propagandacampagne in de hoofdstad. Zij verspreidden informatieve posters door de stad die de fascistische leugens over uiteenlopende onderwerpen bestrijden. Het Actiefonds is trots op hun werk. No pasarán!
Lokale autoriteiten willen het openbare zwembad van Prokuplje, een klein Servisch stadje met ongeveer 30 duizend inwoners, verkopen aan een particulier. Dit is niet de eerste keer. Het stadsbestuur van Prokuplja neemt al jaren slechte beslissingen zonder burgers te raadplegen, en verkoopt veel publiek eigendom in obscure en illegale regelingen. Neem bijvoorbeeld de plotselinge sluiting van een sport- en toerismebedrijf twee jaar geleden, waardoor velen zonder baan kwamen te zitten en niet in hun levensonderhoud konden voorzien. Om nog maar te zwijgen over het feit dat alle georganiseerde sportactiviteiten moesten staken, waardoor de jeugd en andere inwoners veel minder sportmogelijkheden hebben. Kinderen in Prokuplje hebben al drie jaar op rij niet kunnen zwemmen. De verkoop van het openbare zwembad is de zoveelste klap in het gezicht van de inwoners van Prokuplje.
Wanbeheer door de lokale autoriteiten is een ramp in de Servische stad. De gemeente beweert dat het te veel kost om het zwembad te renoveren en verkoopt het liever. Hun argument is nauwelijks overtuigend, aangezien slechts één bedrijf interesse lijkt te hebben om het zwembad te kopen, wat de verdenking oproept dat er achter de schermen iets duisters gaande is. Bovendien verdwijnt het grootste deel van het overheidsgeld dat momenteel aan het openbare zwembad wordt besteed in de zakken van adviesbureaus die de gemeente adviseren om het te verkopen. Als ze gewoon het zwembad zouden opknappen, zou het niet zoveel kosten.
Urbana Gerila (Urban Guerilla) heeft er genoeg van. Ze zijn een groep anonieme activisten die wijzen op het wanbeleid van de gemeente door middel van stickeracties, campagnes op sociale media en het sturen van brieven naar de lokale autoriteiten. Ze willen de gemeente laten weten dat inwoners heel goed weten wat er aan de hand is en dat ze de verloedering van hun stad niet langer pikken. In het verleden zijn hun acties succesvol geweest in het onder de aandacht brengen van lokale problemen. Nu hebben ze hun zinnen gezet op het zwembad, dat er al een paar jaar verlaten bij ligt. Gras en onkruid groeien ondertussen door de scheuren van het lege buitenzwembad.
Hun campagne heeft al vruchten afgeworpen. De beslissing om het zwembad aan de enige bieder te verkopen is voor onbepaalde tijd uitgesteld! Urbana Gerila is van plan om meer acties te voeren om de gemeente te overtuigen om het zwembad te renoveren met publieke middelen. Zo kan iedereen van het zwembad genieten.
Het Actiefonds steunt Urbana Gerila in hun strijd!
Op 12 maart heeft Casa Caracol voor LGBTQIA+-ouderen een actie gehouden in Tucumán, een kleine provincie in het binnenland van Argentinië. LGBTQIA+-ouderen deelden samen met activisten en mensenrechtenorganisaties vers water uit in wegwerpbekers met tekeningen en boodschappen gemaakt door LGBTQIA+-ouderen. De actie moest de vaak vergeten groep weer zichtbaar maken. De boodschappen informeerden voorbijgangers over de moeilijke toegang tot voedsel, medicijnen en de abrupte afwezigheid van de staat, als gevolg van het sociaaleconomische beleid van de nieuwe extreemrechtse regering. Het Actiefonds droeg bij aan de aanschaf van de benodigde spullen.
In 2019 begon Argentinië de rechten van minderheden beter te beschermen door onder andere de oprichting van het Ministerie van Vrouwen, Gender en Diversiteit, en de erkenning van non-binaire identiteiten. Maar hier kwam een einde aan toen in 2023 een front van rechtse politieke partijen de presidentsverkiezingen won. Een van president Milei’s eerste daden was het afschaffen van 10 van de 18 bestaande ministeries, waaronder het ministerie van Vrouwen, Gender en Diversiteit.
De provincies volgden snel, waaronder Tucumán, en stopten alle hulp, bijstand en steun aan LGBTQIA+-ouderen. President Milei heeft beloofd de Argentijnse economie te herstellen, maar het zijn vooral de ouderen, armen en minderheden die de prijs van zijn bezuinigingsmaatregelen moeten betalen. Voorheen konden LGBTQIA+-ouderen rekenen op overheidssteun voor voedsel en medicijnen.
“In januari kon ik met veel moeite en de hulp van vrienden mijn maandelijkse medicijnen kopen, maar deze maand moet ik kiezen wat ik koop. Deze situatie maakt me ziek en ik weet niet wat ik moet doen”, zegt Noelia (79). Het intrekken van de staatssteun heeft veel kwetsbare mensen in een moeilijke financiële situatie gebracht. Ook de ambtenaren zijn minder bereid te helpen. A. (83): “Naar een kantoor gaan en weten dat we geen plek meer hebben om aangifte te doen als we te maken krijgen met institutioneel geweld is erg pijnlijk. De staat schenkt ons geen aandacht meer. Ambtenaren behandelden ons vroeger met respect.”
Nieuw beleid doet alsof LGBTQIA+-mensen niet bestaan, laat staan ouderen. Daarom koos Casa Caracol ervoor om water uit te delen aan voorbijgangers. “We dachten eraan posteres te maken of spandoeken op te hangen, maar de realiteit is dat hier zijn en praten met voorbijgangers de beste strategie is om onszelf zichtbaar te maken” vertelt Yohana, lid van de Commissie die de actie organiseerde.
Het Actiefonds is trots op zijn steun aan Casa Caracol!
Op 7 augustus 2023 vond er een olieramp plaats in de woongebieden van Inheemse gemeenschappen in Ecuador. De Inheemse vrouwenorganisatie Fundación de Mujeres Indígenas de la Amazonia Ecuatoriana (FMAIE) streed succesvol tegen de multinational Pluspetrol voor herstelwerkzaamheden.
Door een lekkage in een olieleiding van Pluspetrol, een brievenbusfirma die in Amsterdam staat ingeschreven, raakten hectares aan land en verschillende waterbronnen vervuild. Veel planten en dieren stierven door de vervuiling, en een deel van de 71 duizend bewoners van Triunfo, Canelos en Colonia Bolivar, zowel Quechua als koloniale gemeenschappen, raakten ziek.
Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt. Pluspetrol is berucht in de Amazone als de grootste en meest onverantwoordelijke vervuiler, met maar liefst 344 olielekken op zijn naam in de afgelopen twee decennia. Voor context: dat is 95 procent van alle olierampen in Ecuador. Het bedrijf is berucht om zijn nalatigheid, niet alleen omdat ze vertikken hun duidelijk ondermaatse pijpleidingen op te knappen, maar ook omdat ze steevast weigeren de boetes te betalen of de veroorzaakte schade op te knappen. Zelfs het Nationaal Contactpunt van OESO-richtlijnen in Nederland heeft onderzoek gedaan naar de milieuschade in Peru en geconstateerd dat de kans aannemelijk is dat Pluspetrol zich niet aan de richtlijnen houdt. Het NCP bood aan te mediëren tussen de Quechua en het oliebedrijf, wat het bedrijf natuurlijk weigerde zonder dat daar sancties aan verbonden waren.
De Inheemse vrouwenorganisatie Fundación de Mujeres Indígenas de la Amazonia Ecuatoriana (FMAIE) zet de strijd tegen de multinational voor een leefbaar woongebied voort. Met onder andere protesten en sit-ins eisen zij dat Pluspetrol de getroffen gebieden opknapt, de waterbronnen schoonmaakt, en herbossingsprogramma’s sponsort die de Quechua uitdenken en implementeren, om zo de biodiversiteit te herstellen.
Hun inspanningen hebben tot mooie resultaten geleid. Na aanhoudend protest en ontmoetingen met Pluspetrol heeft het bedrijf toegezegd onmiddellijk saneringswerken uit te voeren bij de getroffen gemeenschappen. FMAIE ziet het als een succesvolle strijd: “Op dit moment voert de oliemaatschappij de juiste saneringsprocedures en reinigingstechnieken uit voor de lekkage in deze gemeenschappen.”
Het Actiefonds is trots op onze steun aan FMAIE. Inheemse gemeenschappen bieden al eeuwen weerstand tegen grootkapitaal en kolonisten, die er alles aan doen om hen van hun woongebied te verdrijven zodat ze alles van waarde uit het gebied kunnen onttrekken. Dit heeft desastreuze gevolgen voor de overlevering van Inheemse cultuur en kennis, maar ook voor de biodiversiteit van de Amazone en voor de opwarming van de planeet als geheel. Dekolonisatie is de enige duurzame oplossing voor de klimaatcrisis.
Op 9 juni 2023 is de 32-jarige Nederlands-Poolse Mateusz omgekomen door disproportioneel politiegeweld. Hij was een psychiatrisch patiënt die een auto kraste. De politie kwam met maar liefst tien auto’s achter hem aan – hij zat op de fiets – taserden hem, om hem vervolgens te slaan, schoppen en wurgen terwijl hij op de grond lag. Op videobeelden is te zien hoe de politieagenten na een lange tijd opstonden, maar Mateusz op de grond bleef liggen.
Mateusz was niet de eerste die omkwam door disproportioneel politiegeweld. Remon Kalloe, Mitch Henriquez, Sammy Baker en nog vele anderen gingen hem voor. Yazan al Madani bijvoorbeeld, op 27-jarige leeftijd acht keer beschoten terwijl hij in een psychose verkeerde. Of Mitchel Winters, ook in verwarde toestand, en op 21-jarige leeftijd zeven keer beschoten door drie agenten. Akef Ibrahimi noemt ze allemaal in zijn speech tijdens de herdenking van Mateusz en komt tot een conclusie: mannen met een migratieachtergrond die onbegrepen gedrag vertonen zijn overmatig aanwezig in de sterfgevallen door politiegeweld.
Herdenking
Het was een emotionele en krachtige herdenking aan de Rotterdamse Coolsingel, met steun van Het Actiefonds. In speeches van de vader, een vriendin, de advocaat van de familie, en van de organisator Ibrahimi. Er werd afgesloten met het leggen van bloemen en twee indrukwekkende minuten van stilte.
De toespraken riepen op tot gerechtigheid en vervolging van de beulen die Mateusz hadden vermoord. Via de GoFundMe kunnen mensen geld doneren aan de familie om de juridische kosten te dekken. Verdriet en onbegrip voerde de boventoon. Zoals de vriendin Claudia het verwoordde:
“Waarom heeft de politie Mateusz zo hard aangepakt, waarom is er een taser ingezet op iemand die geen wapens had en bovenal in psychische toestand verkeerde, waarom kon de politie een persoon met psychische problemen niet herkennen, daar hadden ze immers voor getraind moeten worden?”
Vervolging
De agenten die betrokken waren bij de dood van Mateusz, konden oktober vorig jaar alweer terug naar hun werk, sommigen zelfs in dezelfde functie. Maar gelukkig werd vorige maand bekend gemaakt dat het Openbaar Ministerie heeft besloten acht agenten te vervolgen voor de dood van Mateusz. Het is al wat, hoewel we nog het vonnis zullen afwachten om te weten of het recht zal zegevieren.
Want incidenten als deze spelen zich niet af in een vacuüm. De politie heeft de laatste jaren steeds meer ruimte en middelen gekregen om met geweld de orde te handhaven, zoals bijvoorbeeld de wet uit 2022 die het gebruik van tasers toestaat. Dit uitbreidende geweldsmonopolie gaat hand in hand met juridische onverantwoordelijkheid wanneer politieoptreden tot dodelijke gevolgen leidt.
De vervolging van Mateusz’s daders vormt daarop een uitzondering: volgens onderzoek van Control Alt Delete gaat het OM slechts in één procent van de aangiften over tot vervolging. Tussen 2016 en 2019 zijn er maar vier agenten beboet voor overmatig politiegeweld, en geen enkele is vervolgd voor discriminatie. Voor context: in 2019 alleen al rapporteerde de politie 24 duizend gevallen van geweldstoepassing. Dat aantal is in de jaren daarop gestegen tot nagenoeg 35 duizend.
Politiegeweld is een structureel probleem met duidelijke racistische aspecten. Het Actiefonds wil niet alleen rechtvaardigheid voor de nabestaanden van Mateusz, maar zet zich in voor een wereld waarin politiegeweld überhaupt niet getolereerd wordt.
De Mekong stroomt vanuit China en is de levensader voor dorpen en steden in Myanmar, Cambodja, Laos, Thailand en Vietnam. Ongeveer 60 miljoen mensen zijn afhankelijk van de rivier voor voedsel en inkomen. Nu China een dam bouwt en Thaise multinationals de waterstroom omleiden om suiker te verbouwen voor de wereldmarkt, staat het levensonderhoud van miljoenen mensen, dieren en planten onder druk.
Grote dammen hebben lokale ecosystemen verstoord sinds de Britten in 1902 de Aswandam bouwden in de Nijl. Deze dammen controleren of beëindigen de vloed- en droogteperiodes van grote rivieren en reguleren het waterpijl zodanig dat landbouwgrond toeneemt en waardevolle geldgewassen kunnen worden verbouwd op de rivieroevers. Het is dan ook geen verrassing dat landen die dammen beheren de levenslijn van alle levende wezens stroomopwaarts in hun macht hebben.
China bouwt sinds 2012 11 dammen in de Mekong. Deze stuwdammen hebben vervolgens enorme gevolgen op Zuid-Aziatische economieën en ecosystemen.
Sinds de bouw van de dammen is het waterpeil van de Mekong gekelderd. In 2019 was het waterniveau stroomopwaarts lager dan in de afgelopen 50 jaar. Voeg daar de gevolgen van de klimaatcrisis aan toe en je krijgt een ernstige situatie van aanhoudende droogte, plotselinge overstromingen en toenemende armoede in de Mekongdelta. Volgens de Mekong Rivier Commissie is er al 40 procent minder vis in de rivier dan tien jaar geleden.
Thaise suikerbedrijven maken van de gelegenheid gebruik om stukken land in Thailand en Cambodja op te kopen en er grote hoeveelheden suiker op te verbouwen. Gesteund door buitenlandse investeerders leiden deze bedrijven grote hoeveelheden water om in hun irrigatiesysteem, waardoor de rivieroevers veranderen in een monoculturele woestenij voor de wereldmarkt.
Veel dorpen en gemeenschappen kunnen niet langer tegen het opdrogen van de Mekong. Vertegenwoordigers uit Cambodja, Vietnam, Laos en Thailand hebben zich verenigd in SEVANA om te strijden tegen de bouw van dammen en tegen de suikermultinationals. Het Actiefonds heeft door de jaren heen meerdere van hun acties gesteund.
Deze keer organiseerde SEVANA een vierdaags festival ter ere van 14 maart, de internationale dag van acties tegen stuwdammen. Ongeveer 40-60 mensen van het Hug Nam Khong Community Network (Love Mekong Community Network), allianties en vrienden hielden paneldiscussies over de huidige situatie van de Mekong, waaronder de energiehandel en stuwdammen. De gesprekken gingen ook over transnationale investeringen, landroof en onderdrukking door de staat. Er waren ook ceremonies om de geesten van de Mekong aan te roepen, zoals een bootactie waarbij mensen naar een eiland in de rivier reisden om de geesten om bescherming en zegeningen te vragen voor de Mekong rivier en voor al het leven dat van haar afhankelijk is.
Het Actiefonds is er trots op SEVADA te steunen. We moeten strijden tegen dammen om onze miljoenen menselijke en niet-menselijke levens te beschermen en om de levenswijze van talloze kleinere gemeenschappen langs de rivier te behouden.
In haar eerste toespraak als premier van Italië introduceerde Giorgia Meloni een motto: Non disturbare chi vuole fare. Laat hen die iets willen doen met rust. Ze bedoelde het in de meest neoliberale zin: geen belastingen voor bedrijven. Maar begrijp het niet verkeerd: Meloni is in de eerste plaats een fascistische politicus, pas daarna een neoliberale.
Sinds haar verkiezing in 2022 is fascisme een legitieme vorm van regeren geworden in Italië. Daarom hebben we een sterke en verenigde stem nodig tegen deze gevaarlijke racistische, seksistische en onderdrukkende Italiaanse regering. Associazione Culturale Contrario is er sterk van overtuigd dat de meeste mensen in Italië, met of zonder staatsburgerschap, niet fascistisch zijn. Ze willen mensen die zich geïsoleerd, verward, bang of machteloos voelen aanmoedigen om op te staan en te vechten voor solidariteit, sociale rechtvaardigheid en om de rijke geschiedenis van het antifascisme in Italië te beschermen en verder uit te bouwen.
Contrario heeft de eerste 4 maanden van 2024 een politieke campagne georganiseerd om hun wijk Centocelle in Rome te mobiliseren en te radicaliseren. Het was geen gemakkelijke taak, gezien de voortdurende repressie van links activisme door de regering van Meloni. Het bekendste voorbeeld is het anti-rave decreet, dat veel aandacht kreeg van ravers, linksen en andere bewegingen. Het is een schaamteloze poging om contraculturele bewegingen te onderdrukken. Contrario voerde campagne tegen dit decreet en tegen andere repressieve wetten, zoals een nieuwe wet die radicaal linkse archieven strafbaar stelt met het excuus ‘het bevorderen van terrorisme te beëindigen’. Dit is een schaamteloze poging om de geschiedenis te veranderen en een directe bedreiging voor het eigen archief van Contrario zelf.
Contrario voerde campagne met een antifascistisch ‘minifestival’, workshops in het maken van posters en stickers op scholen en op hun eigen locatie in Centocelle, waarbij ze Meloni’s ‘laat hen die iets willen doen met rust’ op een satirische en situationistische manier herinterpreteerden. Ze willen vrijheid van meningsuiting en samenkomst, bewegingsvrijheid voor iedereen, buurtactivisme, solidariteitsacties en geweldloze directe acties bevorderen. Kortom, een brede antifascistische beweging, vol humor en creativiteit. Ze gebruikten de stickers en posters samen met spandoeken en graffiti in acties door het hele land.
Tijdens hun campagne hebben ze veel buurtbewoners ontmoet, wat vertrouwen geeft in toekomstige samenwerkingen en solidariteit in de strijd tegen de fascistische regering.
Het Actiefonds is er trots op Contrario te steunen. No pasarán!
Luchtvervuiling vormt een ernstige bedreiging voor het milieu en de volksgezondheid
in Georgië. Desondanks hebben milieubescherming en luchtvervuiling in het land nog
geen prioriteit. De burgerbeweging Green Pole organiseert protesten en demonstraties
om aandacht te vragen voor de problematiek.
In 2019 stond Georgië op de tweede plaats in Europa wat betreft het aantal slachtoffers van
luchtvervuiling per 100.000 inwoners. Sterfgevallen als gevolg van luchtwegaandoeningen, in
direct verband gebracht met luchtvervuiling, zijn in 2020 met 589% gestegen. Onderzoek
wijst uit dat de gezondheidseffecten ook veel jonge kinderen treffen.
Dankzij de gift van Het Actiefonds vond er onder meer een protest plaats voor het stadhuis
van Tbilisi, de op een na meest vervuilde stad van Georgië. Voorafgaand aan dit protest ging
men de straten op van Tbilisi om folders uit te delen met daarin vermeld het recht van elke
Georgiër om in een gezonde omgeving te leven – omschreven in artikel 29 van de Grondwet –
en mensen uit te nodigen om zich bij het protest aan te sluiten. Tijdens een aanvullende
nachtelijke actie werden beelden van de vervuilde stad op het parlementsgebouw
geprojecteerd. Middels een online campagne werden zoveel mogelijk mensen bij het
onderwerp betrokken, inclusief lokale ‘influencers’ en journalisten.
Ook is de groep een juridische procedure gestart tegen een vervuilende fabriek in de gemeente
Jighaura. De fabriek wordt naar verwachting gesloten als gevolg van het verzet, een proces
dat nauwlettend in de gaten wordt gehouden door de activisten. Want schone lucht is ieders
recht!
De Senegalese Boza Fii organiseerde een driedaagse actie genaamd PUSH BACK FRONTEX, om voorlichting te geven over en te protesteren tegen Frontex en het dodelijke grensbeleid van de EU.
Frontex is een van de meest beruchte organisaties in de EU en verantwoordelijk voor het verplaatsen van Europa’s grenscontroles naar naburige landen. Hierdoor speelt het een sleutelrol in de criminalisering en onderdrukking van migratie. De EU investeert veel in het Frontex: in 2020 bedroeg het jaarlijkse budget van Frontex 364 miljoen euro. In 2023 is het budget meer dan verdubbeld: 845 miljoen euro. Met dit geld kon Frontex een vloot vliegtuigen en drones ontwikkelen die het centrale deel van de Middellandse Zee van bovenaf bewaken en controleren.
Vorig jaar beweerde Frontex dat het tegen het einde van het jaar in staat zou zijn om het centrale Middellandse Zeegebied 24 uur per dag volledig in de gaten te houden met behulp van satellietbeelden en drone-operaties, die al gedeeltelijk operationeel zijn. Volgens Frontex worden deze satellieten en drones gebruikt om levens te redden in de Middellandse Zee, omdat ze boten in nood kunnen detecteren en de relevante autoriteiten op tijd kunnen waarschuwen om migranten te redden. Migranten en activisten merken echter dat Frontex samenwerkt met de Libische kustwacht om migranten die op weg zijn naar Europa terug te smokkelen naar Libië. In plaats van te helpen levens te redden in de Middellandse Zee, heeft de surveillance van Frontex als voornaamste en enige doel mensen op zee te onderscheppen zodat ze nooit de kusten van de EU bereiken. Als migranten een drone rond hun schip horen zoemen, kunnen ze erop rekenen dat de Libische kustwacht ze binnen een paar uur onderschept en terugsleept.
Frontex weet maar al te goed welk lot deze mensen te wachten staat als ze terugkeren naar Libië: systematisch en wijdverspreid misbruik in gevangenschap door Libische autoriteiten en smokkelaars. Dat is tenminste wat Human Rights Watch concludeert na uitgebreid onderzoek naar de luchtsurveillance van Frontex. Geen verrassing dus dat Senegalese activisten niet blij zijn met de onderhandelingen tussen Senegal en de EU over uitbreiding van Frontex-activiteiten in Senegalese wateren. Ze begrijpen dat Frontex geen levens zal redden en het aantal gedwongen sterfgevallen in de Atlantische Oceaan alleen maar zal laten toenemen. Frontex dient enkel Europa’s racistische mobiliteitsregime.
Daarom heeft de vereniging Boza Fii besloten om jaarlijks 72 uur lang het evenement ‘PUSH BACK FRONTEX’ te organiseren, totdat Frontex wordt afgeschaft. Boza Fii steunt vrijwillige remigranten en uitgezette migranten in hun land van herkomst, waar ze vaak geen officiële hulp krijgen. De vereniging is zeer kritisch over de mogelijkheid van Frontex-activiteiten in hun land. De Europese commissaris voor Binnenlandse Zaken, Yiva Johansson, heeft beweerd dat de inzet van Frontex in Dakar zal helpen om “mensensmokkelactiviteiten” vanuit de Sahel naar de Canarische Eilanden onder controle te krijgen. Het is niet de eerste keer dat een Europese macht de soevereiniteit van een Afrikaans land afpakt onder het mom van mensenrechten.
Een document van de Europese Commissie over Senegal, gepubliceerd op 7 juni 2022 en in handen van Boza Fii, draagt weinig bij aan het wegnemen van eventuele bedenkingen. Naar verluidt staat in het document dat een nauwere samenwerking tussen Senegal en Frontex zou moeten inhouden dat Frontex-agenten wapens mogen dragen en gebruiken, met volledige immuniteit voor de Senegalese wet. “Het is duidelijk de koloniale politie die terugkeert naar Afrika”, concludeerde Boza Fii tijdens een toespraak op PUSH BACK FRONTEX, dat plaatsvond van 10 tot 12 augustus 2023.
Op de eerste dag opende Boza Fii het evenement met een persconferentie met lokale Senegalese journalisten over de inzet van Frontex in hun land (Afrique-Frontex-AFIC). Daarna hielden ze een “Herdenkingsactie” voor degenen die op zee stierven, om elk van de slachtoffers van het Europese grensregime te herdenken en te vechten tegen de grenzen die hen gedood hebben, maar ook om het recht op identiteit en waardigheid voor alle doden te promoten, en het recht van hun families om het te weten. Er werd ook een film vertoond over de schending van de rechten van migranten door Frontex. De tweede dag werd gekenmerkt door workshops en rondetafeldiscussies over deportaties en gedwongen terugkeer, visumbeleid en het exporteren van grenscontroles naar naburige landen. De laatste dag organiseerde Boza Fii een 3 uur durende mars in Dakar om bewegingsvrijheid voor iedereen te eisen.
Het Actiefonds is trots Boza Fii te steunen! De EU doet er alles aan om de dood van migranten in de Middellandse Zee en de Atlantische Oceaan onzichtbaar te maken, of in ieder geval niet hun verantwoordelijkheid. Het Actiefonds heeft al uitgebreid geschreven over het antimigratiebeleid van Europa, waarvan de EU-Turkije deal (2016) en de Tunesië deal (2023) twee van de bekendste voorbeelden zijn. Het werk van organisaties als Boza Fii is essentieel om te begrijpen hoe Europese grensbeveiliging overloopt in nieuwe imperiale fantasieën.
Help Het Actiefonds met 10 euro per maand en steun daarmee acties wereldwijd.
doneer nu