Van 27 tot 29 maart 2023 vond in Wenen de Europese Gasconferentie (EGC) plaats. Een alliantie van grassroots-bewegingen die strijden voor klimaat en sociale rechtvaardigheid kwamen samen op de tegenconferentie: de Power to the People Conference. Honderden mensen van verschillende bewegingen over de hele wereld kwamen bijeen om van elkaar te leren, ervaringen en kennis uit te wisselen en te discussiëren over alternatieven om de wereld te veranderen. Onder anderen de activisten van Don’t Gas Africa, die hun strijd en overwinningen tegen gasontwikkeling en kolonialisme met de aanwezigen deelden, en deskundigen die uitlegden waarom gas geen duurzame oplossing is waren aanwezig om uitleg te geven over de impact van gas op zowel het klimaat als mensenlevens. Tijdens de conferentie werden manieren besproken waarop een groene en rechtvaardige transitie het kapitalisme kan beëindigen, terwijl activistische collectieven uit de hele wereld met elkaar in contact werden gebracht.

Na de tegenconferentie stonden een paar dagen van acties op het programma, waarbij honderden activisten de fossiele brandstof-infrastructuur blokkeerden. In totaal waren er 5 acties verspreid over drie dagen! De activisten blokkeerden het privévliegveld van Wenen, de Europese gasconferentie zelf en de transportroute van OMV, een grote Oostenrijkse gas- en olie-industrieel. Ook werd er een enorme demonstratie georganiseerd, waarbij opnieuw honderden mensen door de straten van Wenen trokken. Sommige activisten slaagden er ook in het galadiner van European Gas Conference te infiltreren en confronteerden de gas-investeerders rechtstreeks met hun misdaden.

Hoewel het politiegeweld tegen activisten tijdens deze actieweek in Oostenrijk een nieuw hoogtepunt bereikte en veel activisten werden gearresteerd, maakte de gebundelde kracht van al deze mensen het hele project tot een groot succes.

Europese Gasconferentie

De European Gas Conference, een lobby-evenement van de Europese gasindustrie, financiële instellingen en beleidsmakers, vindt jaarlijks plaats in Wenen. Zij presenteren zichzelf als het enige platform dat “de oostelijke en westelijke gasindustrieën verbindt”, maar ondertussen verbinden en verdiepen zij enkel de mondiale crises, van klimaatverandering tot neokolonialisme en oorlogen over natuurlijke grondstoffen. Terwijl veel mensen in Europa zich zorgen moeten maken over hoe zij hun dagelijkse uitgaven en energiekosten kunnen beheren als gevolg van de huidige inflatie, en landen als Pakistan worden geconfronteerd met hevige overstromingen, dagelijkse stroomuitval en een verschrikkelijke economische crisis, hebben de hoofdrolspelers die deze bijeenkomst mede organiseren recordwinsten gemaakt. De globale afhankelijkheid van klimaatvernietigende en neokoloniale energiebronnen wordt door de partijen op de conferentie beleidsmatig verder versterkt.

De op deze conferentie aanwezige lobbyisten en bedrijven nemen beslissingen die ons állen aangaan, en door ze achter gesloten deuren te nemen, hollen ze ook onze democratie uit.

System Change not Climate Change

De tegenconferentie en actieweek werden logistiek mogelijk gemaakt door de Oostenrijkse actiegroep System Change not Climate Change. Deze groep werd in 2015 opgericht in de nasleep van een grote klimaatrechtvaardigheidsbeweging die ontstond in de context van de beroemde COP in Parijs. Sindsdien houden ze zich bezig met de kwestie van klimaatrechtvaardigheid, waarbij ze zich richten op de economische en sociale dimensies en op de kapitalistische wortels van de klimaatcrisis.

ASEED Europe

Food System & Agricultural change-ASEED Europe is een in Amsterdam gevestigd collectief dat groepen en individuen (met name jongeren) die streven naar eerlijke en duurzame voedselsystemen ondersteunt en mondig maakt. Ze promoten grassroots organisatie, mobiliseren mensen om actie te ondernemen en ondersteunen de informele uitwisseling van vaardigheden en kennis rond sociale kwesties, klimaatverandering, landbouw, voedsel, weerbaarheid en verzet. Tijdens de tegenconferentie verzorgde ASEED workshops over de betrokkenheid van de gasindustrie bij de landbouwsector.

Het Actiefonds is er trots op deze twee collectieven te hebben gesteund en is solidair met alle actiegroepen die bij de tegenconferentie en de actieweek aanwezig waren, én met alle activisten die politiegeweld hebben ervaren. Want we laten de echte criminelen niet achter gesloten deuren besluiten over onze toekomst!

Sinds de opkomst van het industriële kapitalisme strijden arbeiders overal ter wereld voor hun rechten. De economische en culturele waarde van werk is veranderd: arbeid werd gescheiden van thuis en verplaatst naar industriële fabrieken waar veel mensen onder gevaarlijke en onzekere omstandigheden werkten en extreem onderbetaald werden.

Vandaag de dag is er niet veel veranderd, de arbeidsomstandigheden voor veel mensen zijn nog steeds ondraaglijk met tijdelijke werkcontracten, lage lonen en weinig bescherming. Vooral migranten, mensen zonder papieren, zwarte, inheemse en gekleurde mensen, vrouwen, transseksuelen en niet-binaire mensen zijn kwetsbaar voor uitbuiting.

Dit is geen toeval, aangezien racisme en seksisme vaak worden gebruikt om de uitbuiting van de werkende armen te rechtvaardigen en de solidariteit tussen de werkende klassen te breken, bijvoorbeeld witte tegen zwarte werknemers. Bovendien verdienen sectoren als sekswerk en huishoudelijk en verzorgend werk speciale aandacht, omdat deze sectoren cultureel ondergewaardeerd zijn en bijzonder gevoelig zijn voor uitbuiting omdat dit werk vaak door bovengenoemde groepen wordt gedaan.

Daarom organiseert men in Utrecht een demonstratie voor de Dag van de Arbeid. De boog van het kapitalisme spant natuurlijkerwijs richting uitbuiting. Het is aan de mensen om deze spanning te bestrijden, een leefbaar loon op te eisen en te strijden voor een waardig leven zonder vervreemding.

Colombia is een land dat de laatste decennia is veroordeeld tot systematisch geweld als gevolg van ongelijkheid, armoede, drugshandel, corruptie en gewapende groepen. We zijn echter ook getuige geweest van golven van sociale uitingen en uitbarstingen die een verandering voor het land teweeg hebben gebracht.

Sinds de ondertekening van het vredesakkoord in 2016 tussen de regering en de FARC dachten de leiders dat hun grootste probleem onder controle was. Maar de studentenmobilisaties van 2018, de volksmobilisaties van 2019 en 2021 lieten zien dat het land nog veel moet veranderen om een de noodzaak van een niet uit te stellen verandering in het land weerspiegelden. Dit bleek ook uit de verkiezingen van 2022, waaruit een eclatante verschuiving naar links voortkwam. Voor het eerst werd een progressieve linkse regering onder leiding van Gustavo Petro president.

De staatsinstellingen en de rechterlijke macht, die in de loop van de geschiedenis zijn doordrongen van maffia’s, laten zich niet gemakkelijk hervormen en verzetten zich tegen elke verandering die de belangen van de landadel en de politieke elite raakt. Dit belemmert de voortgang van politieke, economische en sociale hervormingen.

Daarom gaat La Revuelta op 1 mei de straat op om te vechten voor vooruitgang en sociale en economische gelijkheid in Colombia. Zij houden artistieke interventies op het belangrijkste plein van Bogotà, waar het parlementsgebouw staat. Zij eisen betere arbeidsomstandigheden, meer kansen voor de jeugd en betere zorg voor ouderen.

Zes maanden na de dood op Jina Mahsa Amini zijn de Iraanse protesten door extreem staatsgeweld stevig onderdrukt. Dat wil niet zeggen dat ze voorbij zijn: momenteel blijven honderden Iraniërs met gevaar voor eigen leven doorprotesteren. Beloetsjistan, een gemarginalisserde provincie in het Zuidoosten van het land, is momenteel de voortrekker van de protesten.

Iraanse demonstranten riepen op tot wereldwijde solidariteitsacties. Het Groningen Feminist Network gaf daaraan gehoor. Met steun van Het Actiefonds maakte zij een banner voor hun solidariteitsmars afgelopen oktober, waarbij drie Iraanse vrouwen en queers spraken over hun ervaringen van onderdrukking in de Islamitische Republiek.

Maar het patriarchaat beperkt zich geenszins tot Iran. Ook de Rijksuniversiteit Groningen blijft kampen met institutionele uitsluiting van vrouwen en queers. De universiteit ontsloeg op Internationale Vrouwendag Universitair Hoofddocent Susanne Täuber, omdat zij zich meermaals kritisch uitspraak over genderdiscriminatie op de universiteit. Onder de hashtag #AmINext uiten studenten en medewerkers van de RUG hun zorgen over een universiteit die mensen ontslaat zodra ze machtsongelijkheid aan de kaak stellen.

Sepideh Yousefzadeh Faal Daghati is universitair hoofddocent intersectional wellbeing and decoloniality bij Campus Fryslân. Zij maakte in een recente open brief expliciet de connectie tussen Iran en de RUG: “Wat Susanne overkomen is, deed me denken aan de angst en bedreigingen waar academici in Iran mee te maken krijgen. Susanne Täuber heeft de structurele uitdagingen en de worstelingen met gender en hiërarchie aan onze universiteit benoemd. Dit zou haar niet moeten gebeuren.”

Het Actiefonds steunde ook de Feminist Strike van 8 maart waarbij Täuber haar ontslag aan de demonstranten aankondigde. Het patriarchaat moet gesloopt! Van Teheran tot Groningen!

AFA Fryslan is een kleine maar toegewijde groep antifascisten die de aanwezigheid van Forum voor Democratie, PVV, en andere extreem-rechtse partijen bestrijden in Friesland. Concreet deden ze dat met posters plakken tijdens de campagenetijd, en door te demonstreren tegen FvD-bijeenkomsten.

Op 7 maart zou Forum spreken in theater de Lawei in Drachten, dat pretendeert een diverse en inclusieve werkomgeving na te streven. Toch biedt het theater een podium voor de meest uitgesproken fascisten van ons land, zelfs nadat AFA meermaals de directeur van het theater aanmaande het evenement te annuleren.

AFA organiseerde daarom een demonstratie voor het theater om de bruinhemden duidelijk te maken dat ze niet welkom zijn in Friesland. Het resultaat gaf reden tot hoop. Er waren nog steeds honderden die wilden deelnemen aan het evenement, maar de opkomst was duidelijk bescheidener dan tijdens de laatste campagnetijd in 2019. Niet eens de helft van de opkomst van toen kwam nu naar de bijeenkomst. In tegenstelling tot de antifascisten. Zij protesteerden volgens AFA met tien keer zoveel mensen als vier jaar daarvoor. FvD kreeg uiteindelijk maar 3.6 procent van de stemmen in de provincie, ten opzichte van 13.4 procent vier jaar geleden.

Het Actiefonds is trots dat het AFA Fryslan steunt. Zij zijn een belangrijk tegengeluid in onze samenleving die steeds sneller verrechtst. Toen niet, nu niet, nooit meer fascisme!

“In 2021 stegen de zelfdodingspogingen van kinderen en jongeren bijna 150% ten opzichte van 2020. Het beruchte record is een bewijs van hoe nijpend de staat van de geestelijke gezondheidszorg in ons land is.”

Dit is de conclusie van GrowSpace Poland, een actiegroep die zich inzet voor suïcidepreventie onder LHBTQIA+-jongeren. Zij vroegen data op bij Poolse politiebureau’s om de zelfdodingscijfers van Poolse jongeren in kaart te brengen. Hieruit bleek dat er ongeveer 2000 suïcidepogingen zijn gedaan in 2021, waarvan er 150 eindigden in de dood. GrowSpace benadrukt dat de oorzaken van zelfdoding complex en uiteenlopend zijn. Toch moeten we niet verzwijgen dat tweederde van de suïcidepogingen door LHBTQIA+-jongeren wordt uitgevoerd, waarvan het grootste deel trans zijn.

De actiegroep hield een herdenking met kaarslicht voor het Ministerie van Volksgezondheid om tienerzelfdoding aan te kaarten. Daarnaast zamelde GrowSpace handtekeningen in voor een petitie die de regering aanmaant met snelle en concrete plannen te komen voor preventie. Op het moment lijden namelijk 70 procent van LHBTQIA+-tieners aan suïcidale gedachten. Scholen moeten een plan hebben om hiermee om te gaan. 

70 procent van LHBTQIA+-tieners lijdt aan suïcidale gedachten.

Meer dan 10 duizend mensen ondertekenden de petitie en 40 organisaties verenigden zich in een coalitie om zelfmoordpreventie te bevorderen. Het onderzoek en de herdenking zijn besproken in minstens 80 mediapublicaties. De ondertekenden eisen gespecialiseerde trainingen voor leraren en ouders, net als extra aandacht voor pestgedrag onder leerlingen. 

Aanvankelijk wilde het Ministerie van Volksgezondheid en het Ministerie van Onderwijs niet ingaan op de actiegroep, maar na de media-aandacht verklaarden zij dat de huidige suïcidepreventieprogramma’s volgens hen al goed genoeg functioneren. De coalitie laat het hier niet bij en kondigden aan nader onderzoek doen naar het succes van het huidige beleid. 

Het Actiefonds steunde de groep met het aanschaffen van kaarsen, posters en ander materiaal voor de herdenkingsceremonie. Want hoe kan preventiebeleid rond zelfdoding al ‘goed genoeg’ werken wanneer suïcidepogingen zo extreem stijgen?

Sinds 2020 bouwt Mexico in de istmus van Oaxaca een 300 km lange spoorweg die twee havensteden met elkaar zal verbinden: Coatzacoalcos aan de Atlantische kust en Salina Cruz aan de Pacifische kust. Dit megaproject gaat gepaard met een gaspijpleiding en verschillende industrieparken die de spoorweg flankeren. De parken dienen om tegen lage kosten goederen voor de export tussen de twee havensteden te produceren.

Het doel is duidelijk: om de economie van Mexico te stimuleren en zijn plaats in de wereldwijde kapitalistische economie te bestendigen, moet de Corredor Interoceánico (interoceanische corridor) de istmus omvormen tot een internationaal handelsknooppunt, vergelijkbaar met het Panamakanaal. De spoorweg zal het vervoer van goederen en producten over de landstrook vergemakkelijken door de reistijd tussen de twee havens terug te brengen tot 24 uur. De tussenliggende industrieparken zullen van Oaxaca een “nieuwe wereldfabriek” maken. Het traject van 300 km is een symbool geworden van het neoliberale kapitalisme, dat natuur en levensonderhoud vernietigt om meer kapitaal te vergaren voor de gelukkige enkelingen.

Dat het project alleen voor de rijken voordelig is viel al op toen bouwvakkers de toegang tot het toezichtterrein blokkeerden om betere werkomstandigheden te eisen. President Manuel López Obrador reageerde door te verklaren dat de winst van het megaproject zou dienen om de pensioenen van de arbeiders te financieren, net als die van het leger.

Inheemse gemeenschappen totaal genegeerd

Maar er is één groep waarmee de autoriteiten weigeren te onderhandelen of samen te werken: de Inheemse gemeenschappen die op de istmus wonen. Zij worden nu bedreigd met uitzetting. Hun levensonderhoud en cultuur worden aangevallen door de spoorweg die hun voorouderlijke gronden wil omvormen tot een gigantisch industrieel complex. De autoriteiten informeren hen voortdurend verkeerd over de omvang van het project en ze krijgen geen mogelijkheid om hun zorgen te uiten. Hun rechten zijn met voeten getreden, aangezien zij geraadpleegd moeten worden over alle activiteiten die op hun land plaatsvinden.

De Union de Communidades Indigenas de la Zona Norte del Istmo heeft besloten het megaproject te bestrijden met geweldloze directe acties. Ze maken gebruik van sit-ins, blokkades, protesten en andere middelen om de aanleg van de spoorwegen te blokkeren en te verhinderen. Met meer dan duizend lichamen sterk slagen ze erin het bouwschema voorlopig te dwarsbomen, maar het is een zware strijd. Opnieuw worden de rechten van inheemse gemeenschappen en van de omringende natuur genegeerd wanneer neoliberale elites een kans zien om meer geld te verdienen. D projectontwikkelaars gaan zelfs zover dat ze beweren dat de corridor juist goed is voor de economie van de lokale dorpen.

Het Actiefonds is er trots op deze Inheemse gemeenschappen te steunen in hun strijd tegen het mondiale kapitaal en het kolonialisme. Zoals de inheemse activiste Juana Ramírez Villegas stelt: Ik nodig mijn broeders en zusters uit verschillende delen van de wereld uit om hun grondgebied te verdedigen, zich niet te laten verslaan, zich te organiseren en hun strijd zichtbaar te maken. Het is tijd om ons grondgebied te verdedigen dat het leven en de toekomst van onze zonen en dochters vertegenwoordigt.”

Door de finiancialisering van de huurwoningmarkt worden de huurprijzen gekoppeld aan inflatie. Ieder jaar geeft de overheid de maximale huurverhoging aan. In 2022 was dat 2,3 % voor de sociale huursector en 3,3 % voor de vrije sector. Huurders met een gezinsinkomen tot € 75.000 kunnen rekenen op een inkomensafhankelijke huurverhoging tot wel € 100 per maand. De huurder is echter niet verplicht dit daadwerkelijk te betalen, maar veel individuele huurders weten niet hoe ze collectief en effectief bezwaar kunnen maken tegen de verhoging.

De campagne “Wij weigeren de huurverhoging” probeert hier verandering in te brengen. Omdat de huur elk jaar stijgt, keert hun campagne ook jaarlijks terug.

Campagne

“Wij weigeren de huurverhoging” informeert mensen over hun rechten en de mogelijke strategieën om legaal hun huurverhoging te weigeren en voorziet een gedetailleerd stappenplan als gereedschap voor huurders. Op deze manier kunnen huurders het heft in eigen handen nemen en gemakkelijk de huurverhoging weigeren. In webinars en lokale bijeenkomsten mobiliseren ze mensen om actief deel te nemen aan een collectieve landelijke huurverhogingsweigering.

solidair netwerk

Elk jaar opnieuw organiseert de campagne een landelijke actiebijeenkomst en verschillende lokale flyeracties. Wanneer er een grote groep huurders zich aanmeldt uit dezelfde regio ontstaat er een lokaal solidarteitsnetwerk waarin de huurders hun zorgen en problemen kunnen delen en elkaar actief ondersteunen. Door gezamenlijk op te treden en de juiste kennis en eerdere ervaringen met elkaar te delen worden mensen gerustgesteld. Zo bouwen ze aan een duurzaam solidariteitsnetwerk van weigeraars van de huurverhoging én aan systeemverandering. Het effectief gebleken stappenplan vergroot de druk op verhuurders en politiek om daadwerkelijk de huren te bevriezen of te verlagen.

 5 jaar bevriezing van de huur

Het politieke doel is vijfjarige bevriezing (2022- 2026) van de huren zonder inflatiecorrectie. Na ruim 10 jaar van huurstijgingen boven inflatie moet wonen weer betaalbaar worden en mag niemand in armoede vervallen door te hoge woonlasten. Huizen zijn er voor mensen, niet voor winst. De eis voor huurbevriezing voor de komende vijf jaar heeft de campagne overhandigd aan Minister Hugo de Jonge, samen met de betrokken huurders.

Ondertussen blijven duurzame solidariteitsnetwerken van en voor huurders ontstaan, met de bedoeling om jaarlijks de huurverhoging collectief te weigeren en ook de optie om in huurstaking te gaan onder de aandacht brengen.

Ben je huurder en wil je zelf een wapen van directe actie in handen hebben tegenover overheid en verhuurder? Sluit je aan bij “Wij weigeren de huurverhoging,” lees meer over hun acties en volg het stappenplan om je huurverhoging te weigeren!

Het Actiefonds is trots deze campagne te ondersteunen, want: eerst eten, dan de huur!

Actie

Met een in het oog springende blokkade verhindeden ongeveer 40 activisten van Debt for Climate Switzerland effectief de ingang van de luchthaven, zodat de gasten van het WEF niet zomaar bij hun limousine-taxi naar Davos konden komen. Ook blokkeerden ze de weg naar de luchthaven, met als doel het programma van het WEF te verstoren, omdat sprekers en panelleden vast kwamen te zitten op de luchthaven. De gasten, die vanuit de hele wereld hier aankwamen, werden rechtstreeks geconfronteerd met hun eigen destructieve impact op de wereld. Omdat de wereld zich de 1% niet meer kan veroorloven, hield Debt for Climate Switzerland degenen die op het vliegveld aankwamen een spiegel voor. Verschillende activisten uit het Globale Zuiden waren aanwezig om te spreken over hoe hun landen het meest te lijden hebben onder het verwoestende beleid van het WEF.

Omdat de ogen van de hele wereld tijdens het WEF op Davos gericht zijn, gebruikte Debt for Climate deze aandacht om de destructieve impact van het WEF aan te kaarten. Hun actie werd opgepikt door verschillende grote internationale media. Met meer dan 100 artikelen in verschillende media wereldwijd, Tweets van Green Peace International en een livestream die meer dan 100 000 keer werd bekeken, was hun actie een groot succes.

Deze actie was onderdeel van een serie van drie acties rond het WEF. De anderen vonden plaats in Zürich en Davos, waar twee Congolese activisten van Debt for Climate waren uitgenodigd. In lezingen, workshops en paneldiscussies die DfC organiseerde, bespraken zij hoe de klimaatcrisis nu al schade veroorzaakt in het Globale Zuiden en op welke manier de eisen van de Debt for Climate-campagne sociale en ecologische rechtvaardigheid kunnen realiseren.

WEF en Climate Debt

Volgens onderzoek van het VN- Environment Program en Oxfam is de rijkste 1% het meest verantwoordelijk voor de uitstoot die klimaatverandering veroorzaakt. De landen van het Globale Noorden zijn verantwoordelijk voor 92% van de overtollige emissies, terwijl die slechts 40% van de wereldbevolking vertegenwoordigen en het minst te lijden hebben onder de klimaatcrisis. Het zijn vooral de in het Globale Noorden gevestigde multinationals die het meest vervuilen. Terwijl de uitstoot van normale burgers in Europa sinds de jaren negentig afneemt, neemt de uitstoot van de top 1% nog steeds toe. En deze ene procent, de politieke en financiële wereldelite die bijeenkomt tijdens het WEF, is het meest verantwoordelijk voor de klimaatcrisis terwijl ze er het minst onder lijdt. Door hun individuele uitstoot en de beslissingen van hun bedrijven verhinderen zij actieve herstelbetalingen en oplossingen voor het Globale Zuiden, waar de klimaatcrisis het meest voelbaar is. Het zou alleen maar eerlijk zijn dat de rijke vervuilers die op het WEF aanwezig zijn, betalen voor de schade die zij in andere delen van de wereld veroorzaken.

Debt for Climate Campaign

Debt for Climate is een grassroots, door het Globale Zuiden aangestuurd initiatief dat sociale en klimaatrechtenstrijd verbindt door arbeiders-, sociale en klimaatbewegingen uit het Zuiden en het Noorden te verenigen. Hun belangrijkste doel is het kwijtschelden van alle schulden die landen in het Globale Zuiden hebben bij het IMF en de Wereldbank. Aangezien het Globale Noorden een enorme ecologische schuld aan het Globale Zuiden heeft, is kwijtschelding van de schulden van Globale Zuiden een manier om deze landen uit de schuld-val te halen. In plaats van te investeren in fossiele brandstoffen om de schuld terug te betalen, kunnen zij investeren in projecten die hun landen daadwerkelijk leefbaar maken in tijden van klimaatcrisis, en zich aanpassen aan de gevolgen van deze zich voortdurend ontwikkelende crisis.

Het Globale Noorden heeft zijn rijkdom gebouwd en blijft die opbouwen door landen in het Globale Zuiden uit te buiten door hun natuurlijke grondstoffen te plunderen, ten koste van de toenemende vernietiging en opoffering van de bevolking in landen in het Globale Zuiden.

Daarom eist Debt for Climate dat de rijkste landen van het Globale Noorden hun klimaatschuld betalen door de onrechtmatige, vaak illegaal toegekende schulden van het Globale Zuiden aan het IMF en de Wereldbank kwijt te schelden. Lees meer over hoe Debt for Climate dit proces  van klimaat- en sociale rechtvaardigheid voorstelt op hun website of op hun Instagram, Twitter of Facebook.

Debt for Climate Switzerland is een groep uit het Globale Noorden binnen de door het Globale Zuiden geleide “Debt for Climate”-campagne. Hun strategische rol is om de Zwitserse samenleving bewust te maken van de ongelijke verdeling van schuld, rijkdom en de consequenties van klimaatverandering, en om de Zwitserse regering te overtuigen om de eis voor onvoorwaardelijke kwijtschelding van schulden van het Globale Zuiden te ondersteunen. Ze organiseren outreach-evenementen en voeren geweldloze burgerlijke ongehoorzaamheidsacties uit. Om meer te lezen over hun organisatie en op de hoogte te blijven van hun acties, ga naar hun website en volg ze op Instagram, Twitter en  TikTok.

De Shahuarmanga is een gemeenschap van de oorspronkelijke bewoners van Pastaza, een provincie in het Amazonegebied van Ecuador. Toerisme is vandaag de dag hun belangrijkste strategie om hun cultuur en land te behouden. Maar fossiele brandstofbedrijven eisen hun land op om naar olie en gas te zoeken. Niet alleen is het belachelijk om naar meer fossiele brandstoffen te zoeken in deze tijden van klimaatonwrichting, maar om er andermans levensonderhoud voor op te offeren is ronduit weerzinwekkend.

Zo denken de Shahuarmanga er ook over. Samen met 33 andere Inheemse gemeenschappen, geleid door vrouwen, verzetten ze zich tegen deze multinationale vervuilers. Ze lieten zich niet intimideren, en organiseerden protesten en sit-ins in de hele provincie en in de hoofdstad Quito om te eisen dat deze bedrijven hun plannen onmiddellijk stopzetten. Graafmachines naderden al hun heilige grond; er was geen tijd te verliezen.

Succesvolle campagne

De protesten werden snel en efficiënt georganiseerd, en de resultaten stemmen tot blijdschap. De Shahuarmanga zijn erin geslaagd de oliemaatschappijen voorlopig de toegang tot hun land te ontzeggen. De bedrijven hebben een tweede verzoek ingediend, waarvan ze hopen dat die in januari van dit jaar wordt ingewilligd. In ieder geval zullen de Shahuarmanga niet aan de kant staan en zich ook inzetten om dit tweede verzoek naar de papierversnipperaar te sturen. Want dit is hun land, hun cultuur en hun levensonderhoud dat de overheid en deze fossiele giganten in de weegschaal leggen. Fossiele-brandstofwinning betekent niet alleen de vernietiging van het bos, maar ook de vervuiling van de rivieren en de lucht, een ramp voor de biodiversiteit – kortom de uitbuiting van Pachamama, de bij de volkeren van de Andes bekende godheid die zich het best vertaalt naar ‘Moeder Aarde’.

Hun vastberadenheid is sterk. In hun woorden: “Dankzij de steun van de instellingen die ons vertrouwen en ons laten zien dat we er niet alleen voor staan, voelen we ons gesterkt. Ze geven ons kracht om door te gaan met deze strijd van verzet. Omdat we allemaal verzet zijn. Wij zijn land, wij zijn rivier, wij zijn zaad.”

Het Actiefonds steunt de Shahuarmanga met trots!