“’t Is mooi geweest”. Zo luidt de tekst bovenaan het overlijdensbericht van Garmt Kroeze. In het najaar van 2020 mocht Het Actiefonds een nalatenschap ontvangen van deze bijzondere figuur, activist en medeoprichter van de Provobeweging. We spraken met oprichter en bekende ex-Provo Roel van Duijn.
Auto’s en ijskasten
“Ik leerde Garmt kennen toen ik van plan was een tijdschrift op te richten met de naam Provo, dit was begin 1965. Ik was toen nog redacteur van het anarchistische tijdschrift De Vrije.* Intussen was ik genezen van de hoop dat arbeiders de revolutie zouden starten. Ik leerde de arbeidersklasse kennen; die waren meer bezig met geld verdienen zodat ze auto’s en ijskasten konden kopen. Daarom ging ik me richten op jongeren. En zo vond ik Garmt Kroeze, in het gezelschap van Rob Stolk*, in café Luba.”
Dit café, op de hoek van de Lijnbaansgracht en Looiersgracht te Amsterdam, wordt nu gezien als de geboorteplek van de Provo. Luba bestaat intussen niet meer; het moest plaatsmaken voor Café Chaos, een naam die overigens ook toen prima in de tijdsgeest had gepast.
Barst!
Dit rokerige bruine café – tegenover het hoofdbureau van de politie – werd de ontmoetingsplek van bevlogen idealisten. “Garmt was vooral een vriend van Rob, hij woonde toen in Zaandam. Samen hadden ze een tijdschrift, dat heette Barst!.” Dit blad was vooral van de hand van Garmt, maar het bleef bij één nummer in een oplage van slechts 225 exemplaren.
Samen met Rob en Roel richtte Garmt de Provo op. “Hij was een uitgesproken anarchist, hij was iets ouder dan ons, een jaar of zeven. Hij had contact met het Noordelijk Gewest van de Vrije Socialisten (de organisatie achter de Pinksterlanddagen) en hij las er veel over.” Roel vertelt dat Garmt actievoerde tegen de atoombom, tegen militarisme en tegen de munitiefabriek in de Zaanstreek.
Creativiteit en levensmoed
Op de vraag wat Garmt precies voor man was, antwoordt Roel: “Hij was heel creatief in zijn uitingen, een expressief persoon. Ik herinner me dat hij zich bij een happening bij Het Lieverdje heel demonstratief met wilde armgebaren opstelde tegenover de politie.” Garmt was homoseksueel; dit was ook één van de redenen dat hij van het Groningse platteland naar Amsterdam was vertrokken, weg uit het destijds behoorlijk conservatieve noorden. Hij kwam openlijk voor zijn seksualiteit uit, maar in zijn hele leven heeft hij nooit een relatie gehad. “Hij was wat eenzaam en had last van vlagen van depressiviteit. Gelukkig kon hij zich daar overheen zetten door zijn creativiteit en levensmoed. Het was in de regel een erg positieve man.”
Vieze woorden
Garmt schreef veel stukken voor het magazine van de Provo. “Er zat vuur in die man. Hij was enorm sympathiek en had uitgesproken politieke idealen.”
“Ik herinner me een manifest dat hij schreef in Barst!, over ‘vieze woorden’”:
(…) “Wij willen een barst zijn in deze gladde, de mens tot konsumptiemachine vernederende maatschappij, een barst die naar wij hopen zich spoedig zal verwijden tot een scheur, tot een breuk.
Vanuit deze breuk willen wij, praktisch en nuchter en vooral zonder ethisch gezwijmel gaan bouwen aan een wereld, waar bijvoorbeeld woorden als neuken, kut, lul, kapotje, godverdomme en dergelijke gewoon zijn, maar waar termen als oorlog, geweldpleging, militair, autoriteit, apartheid, diskriminatie, sociale ongelijkheid, effektenbeurs, geloof etc. tot de uitermate vieze woorden worden gerekend.” (Uit: een open brief aan de Binnenlandse Veiligheidsdienst).
Afzondering
Roel: “Ik ben Garmt later uit het oog verloren, hij verdween uit Amsterdam. Toen Provo groter werd verdween hij mettertijd uit mijn gezichtsveld en uit dat van anderen.” Hij werkte een tijdje in de fabrieken van Heineken, later keerde hij terug naar Het Hogeland in Groningen, alwaar hij een afgezonderde arbeiderswoning betrok.
Garmt Kroeze (1937 – 2017) stierf na een kort ziekbed in zijn woning te Usquert, Groningen. Hij liet Het Actiefonds een genereuze erfenis na. “Hij droeg jullie een zeer warm hart toe.”
Roel van Duijn (1943) is politiek activist en één van de oprichters van de Provo- en Kabouterbeweging. Hij zat in de Amsterdamse gemeenteraad en werd later wethouder als lid van de PPR (Politieke Partij Radikalen). Later werd hij ook vertegenwoordiger van De Groenen, Groen Amsterdam en GroenLinks. Hij is ook bekend als schrijver en publicist. Op dit moment woont en werkt hij in Duitsland.
*De Vrije Socialist was een anarchistische krant die in 1898 werd opgericht door Domela Nieuwenhuis. Het blad werd later ‘De Vrije’ genoemd en hield in de jaren 90 op te bestaan.
*Rob Stolk was samen met Garmt Kroeze en Roel van Duijn oprichter van de Provobeweging. Hij was een activist en maatschappelijk betrokken drukker. Hij overleed in 2001 op op 55-jarige leeftijd.
Animal Rebellion organiseerde een eerste actieweek in het kader van de Septemberrebellie, de actiemaand van de wereldwijde klimaatbeweging Extinction Rebellion. De acties haalde het landelijke nieuws, legden een sterke basis voor een massa-beweging en Animal Rebellion komt binnenkort voor in een documentaire van BNN.
Tussen 17 en 20 september (’20) organiseerde Animal Rebellion Nederland een eerste echte actieweek, als onderdeel van de wereldwijde Septemberrebellie van klimaatbeweging Extinction Rebellion. Het was een absoluut success. Activist Sara* vertelt hoe het eraan toeging: “Ik ben enorm trots op de organisatie van deze club geweldige mensen. We stelden mensen aan als de-escalator, politieliaison, legal advies, media-spokesperson en natuurlijk arrestables. Last-minute veranderingen in plannen werden decentraal middels uitgebreide briefings besproken en op gestemd.” Het motiveerde haar extra dat er activisten uit België, Duitsland, Engeland en Tsjechië meededen, wat de gemeenschapszin van de internationale groep ‘rebellen’ vergroot: “een sterke basis voor een massa-beweging.”
De acties, die allemaal plaatsvonden in Den Bosch, kregen de nodige (landelijke) media aandacht. Op de NOS en De Telegraaf verschenen artikelen over de acties naar aanleiding van de 13 activisten die werken opgepakt. Het AD en Brabants Dagblad doken dieper in op de mensen achter de organisatie, en spraken met woordvoerder Larissa van Nimwegen. Over de motivatie van Animal Rebellion schreven ze: “Burgerlijke ongehoorzaamheid is het nieuwe middel om het doel te bereiken: een plantaardig voedselsysteem. Geweldloos rebelleren om zo de politiek te bewegen boeren te helpen met de transitie van vleesindustrie naar plantaardige landbouw.” Verder werden de activisten op de laatste dag gevolgd door BNN. De omroep maakt een documentaire waarin Animal Rebellion ook in zal voorkomen, al moeten we daar nog even op wachten.
Zolang er nog geen rechtvaardig, plantaardig, en duurzaam voedselsysteem is, zal Animal Rebellion hiervoor blijven strijden. De precieze vervolgplannen (focus op visserij of melkindustrie) zijn nog niet duidelijk, maar daar wordt al weer snel aan gewerkt.
*niet haar echte naam
In de rubriek Actiefiguren spreken we met de vrijwilligers en donateurs die ons werk mogelijk maken. We bespreken wat hen beweegt, waarom ze voor Het Actiefonds kozen en wat onze wereld volgens hen nodig heeft. Voor deze aflevering spraken we met Dorien. Dorien (25) is sinds een jaar donateur van Het Actiefonds en schrijfster. “De strijd is het waard. Als een paar activisten opstaan dan leidt dat heel snel tot een sneeuwbalreactie.”
Dorien komt uit Amsterdam, studeerde sociologie en genderstudies en werkt bij de Volkskrant. Ook schreef zij het boek Feminist fataal, waarin zij thema’s als seksualiteit, gender en racisme toegankelijk maakt voor iedereen die daarin geïnteresseerd is. Over het belang van activisme is Dorien duidelijk. “Activisme confronteert mensen met hun gedrag. Daar zitten ze eigenlijk niet op te wachten maar dat is juist het punt. De beweging tegen Zwarte Piet is daar een goed voorbeeld van. Die bestaat al een eeuw maar pas toen men in 2011 ging demonstreren bij de intochten werden veel mensen wakker. Daardoor zien we nu dat het Sinterklaasfeest eindelijk verandert.”
Soms probeer ik zelfs vegan te zijn maar te vaak laat ik me dan weer verleiden door een kaasplank
Zelf zit ze niet bij een sociale beweging. “Ik ben wel aanwezig bij demonstraties, zoals de Women’s March, Mars tegen Racisme of Kick Out Zwarte Piet. Maar ik vind het moeilijk me aan één beweging te binden. Dat betekent niet dat ik radicaal activisme niet belangrijk vind. Het is superbelangrijk dat mensen in de Kalverstraat gaan liggen om aandacht te vragen voor het klimaatprobleem. Maar zelf schrijf ik liever een boek zodat ik in alle rust een bepaald onderwerp kan leren begrijpen.”
Ze omschrijft zichzelf dan ook wel als activist. “Ik gebruik mijn social media en probeer in mijn persoonlijke omgeving bewustzijn te creëren over belangrijke onderwerpen. Zo leg ik familieleden uit dat Zwarte Piet racistisch is en praat ik met vrienden over seksualiteit. Ook pas ik mijn koopgedrag aan en eet ik al 17 of 18 jaar geen vlees meer. Soms probeer ik zelfs vegan te zijn maar te vaak laat ik me dan weer verleiden door een kaasplank…”
Dat er verschillende vormen van activisme zijn beschrijft ze ook in haar boek. Eén van de manieren die ze daarbij ook noemt: doneren aan Het Actiefonds. “Het Actiefonds spreekt mij aan vanwege haar inclusiviteit. Groepen van over heel de wereld met totaal verschillende doelen kan ik via Het Actiefonds steunen. Dat is voor mij belangrijk omdat alle problemen uiteindelijk met elkaar te maken hebben. Bovendien steunt Het Actiefonds beginnende activisten. De mensen die met weinig middelen de straat op gaan om te vechten voor hun rechten.”
Juist die mensen hebben financiële steun nodig. “Activisten hebben het niet makkelijk. Maar de strijd is het waard. Als een paar activisten opstaan dan leidt dat heel snel tot een sneeuwbalreactie.”
Dat zagen we bij Kick Out Zwarte Piet maar ook bij de demonstraties in Ecuador of de acties van de Adivasi-gemeenschap in India. Activisten voeren de strijd voor verandering aan. Daarbij hebben ze onze en dus ook jullie hulp nodig. Wil je helpen? Klik hier om te zien welke acties wij steunen.
In de rubriek Actiefiguren spreken we met de vrijwilligers en donateurs die ons werk mogelijk maken. We bespreken wat hen beweegt, waarom ze voor Het Actiefonds kozen en wat onze wereld volgens hen nodig heeft. Voor deze aflevering spraken we met Jeanine. Jeanine is sinds kort donateur van Het Actiefonds en activist. “Door financiële steun te verlenen voorkomt Het Actiefonds dat activisten ook nog eens opdraaien voor de kosten van een actie.”
Jeanine zet zich in voor verschillende sociale bewegingen. “Ik geloof dat we met verschillende groepen en mensen samen kunnen werken om de wereld een betere plek te maken. In deze tijd waarin extreemrechts steeds meer opkomt en genormaliseerd wordt, vind ik het belangrijk om een tegengeluid te laten horen en samen te werken tegen deze normalisatie.”
Ik was extra blij toen Het Actiefonds dit jaar hielp met de organisatie van het No Border Camp in Nederland
Om dat tegengeluid mogelijk te maken is Jeanine Het Actiefonds gaan steunen. “Als mensen acties doen komen daar kosten bij kijken. Het is belangrijk dat activisten dan bij Het Actiefonds terecht kunnen. Door financiële steun te verlenen voorkomt Het Actiefonds dat activisten, die al veel tijd en energie stoppen in een actie, ook nog eens opdraaien voor de kosten van een actie.”
“Wat mij verder aanspreekt aan de werkwijze van Het Actiefonds is dat het veel diverse groepen over de hele wereld bijstaat. Ik vind het mooi dat de focus niet alleen op de westerse wereld ligt, maar dat er aandacht is voor de strijd in veel verschillende landen en delen van de wereld.”
Zelf is Jeanine vaak aanwezig bij demonstraties en veel bezig met acties tegen het “onmenselijke Europese migratiebeleid. “Ik was extra blij toen Het Actiefonds dit jaar hielp met de organisatie van het No Border Camp in Nederland. Veel verschillende mensen kwamen daar samen om workshops te volgen en actie te voeren tegen het huidige migratiebeleid en de bedrijven die winst maken op de doden bij de Europese grenzen.”
Op de vraag of er acties zijn die Het Actiefonds nog niet steunt maar wel moet steunen antwoordt Jeanine: “Ik kan me zo snel niets bedenken, dus jullie zijn goed bezig!”
Actievoeren brengt inderdaad kosten met zich mee. Gezien het belang van directe actie voor een gelijkwaardige samenleving is het cruciaal dat die kosten zo min mogelijk een belemmering vormen. We zijn heel blij dat we met Jeanine’s steun daar bij kunnen helpen.
We zijn altijd op zoek naar meer mensen zoals Jeanine. Ken je zo iemand of ben je zelf geïnteresseerd in het steunen van wereldwijd activisme, dan kun je ons via deze link steunen.
In de rubriek Actiefiguren spreken we met de vrijwilligers en donateurs die ons werk mogelijk maken. We bespreken wat hen beweegt, waarom ze voor Het Actiefonds kozen en wat onze wereld volgens hen nodig heeft. Voor deze aflevering spraken we met Tom (34). Tom is nu twee jaar donateur van Het Actiefonds en actief bij dierenrechtenorganisatie Ongehoord. “Activisme is de logische conclusie van idealisme. Idealen zijn leuk maar met idealen alleen bereik je niets.”
Tom werd twee jaar geleden donateur en legt uit dat hij voor Het Actiefonds koos om zo de Nederlandse en internationale actiebeweging te steunen.
“Het meest interessante aan Het Actiefonds is dat, ook al is het veel veranderd over de afgelopen decennia, het ideologisch niet afwijkt van hoe het ooit begonnen is. Heel vroeger werd de bijdrage aan Het Actiefonds ‘wereldbelasting’ genoemd. Het idee was dat je een vrijwillige belasting afstond uit een streven naar maatschappelijke gelijkwaardigheid. Ik vind dat een mooi concept. Alhoewel je nu gewoon geld kan doneren, is het doel hetzelfde gebleven. De Nederlandse actiebeweging wordt nog altijd gesteund en heeft goede banden met het fonds. Maar misschien het coolst vind ik de steun die de internationale actiebeweging krijgt van het fonds. Groepen uit landen waarin het echt een extreem privilege is om überhaupt actie te voeren krijgen steun.”
Door jouw idealen in de praktijk te brengen kun je de maatschappij ook daadwerkelijk veranderen
“Zo vind ik het heel goed dat er acties in bijvoorbeeld India, Colombia of Tanzania worden gesteund. En wat betreft acties in Nederland vind ik acties van groepen die zich horizontaal organiseren en een antiautoritair standpunt innemen het vetst. Wat ik graag nog zou zien is dat Het Actiefonds de revolutionaire strijd in Rojava op een bepaalde manier steunt.”
Het is volgens Tom belangrijk dat de Nederlandse en internationale actiebewegingen steun krijgen omdat activisme cruciaal is om de grote problemen van onze tijd op te lossen. “Activisme is de logische conclusie van idealisme. Idealen zijn leuk maar met idealen alleen bereik je niets. Door jouw idealen in de praktijk te brengen kun je de maatschappij ook daadwerkelijk veranderen. Die verandering is belangrijk omdat overal om ons heen onderdrukking en uitbuiting duidelijk zichtbaar zijn: de natuur gaat eraan, dieren worden gemarteld en mensen zijn slachtoffer van kapitalistische uitbuiting, racistisch grenzenbeleid, seksistisch geweld en noem maar op. Kijk om je heen, het is niet best. Dat activisme structureel iets kan doen, is duidelijk. Zonder activisme zouden er geen mensenrechten of vegan hype zijn bijvoorbeeld.”
Zelf brengt Tom zijn idealen ook in de praktijk. Hij is vrijwilliger bij dierenrechtenorganisatie Ongehoord. “Wij publiceren onderzoek naar de Nederlandse vee-industrie. Alleen al in Nederland worden jaarlijks miljoenen dieren gemarteld waarna ze op een gruwelijke manier in slachthuizen vermoord worden. Het idee dat dieren een beter leven leiden als er een keurmerkje op vlees zit is compleet achterhaald. Dit is te zien in de onderzoeken die wij hebben gepubliceerd op onze website. Dieren zijn, net als mensen, in staat om pijn en stress te ervaren. Dieren hebben ook net zo goed behoefte om ongestoord te kunnen leven op de manier zoals zij dat prettig vinden. Als maatschappij moeten we kiezen voor diervriendelijke alternatieven want als vrijwilliger bij Ongehoord kan ik concluderen dat er geen vee-industrie kan bestaan zonder dierenleed.”
En zo is het. Het Actiefonds steunt Ongehoord en de strijd voor dierenrechten. Bovendien kunnen wij het belang van activisme voor progressieve maatschappelijke verandering niet genoeg benadrukken. Zoals Tom ook aangeeft steunen wij wereldwijd mensen met die instelling. Inderdaad vaak in landen waar dat levensgevaarlijke risico’s met zich meebrengt. Zo steunen we op dit moment bijvoorbeeld een campagne tegen seksueel geweld in Kenia en een groep jongeren die het opneemt voor de LGBTQ+-gemeenschap in Burundi. Met de steun van Tom en anderen kunnen we dat blijven doen.
Ons tweede Actiefiguur is vreer verkerke! vreer is duo-raadslid bij BIJ1 in de Gemeente Amsterdam, en daarnaast al heel lang actief bij Het Actiefonds. Eerst als vrijwilliger bij de sectie voor Latijns-Amerika, toen als bestuurslid, op dit moment als vrijwilliger in de West-sectie. We spraken vreer over hun eigen verleden als transactivist, hoe je begint met actie voeren en de waarde van directe actie.
“Het Actiefonds is heel erg nuttig omdat we altijd kijken naar datgene wat heel moeilijk financierbaar is. “Funding the unfundable” is min of meer de core business. We geven met onze secties vooral geld aan acties die elders niet of nauwelijks gesubsidieerd kunnen worden.
De acties die Het Actiefonds steunt hebben allereerst een attenderende waarde. En zijn daarom ontzettend belangrijk voor mensen die in de gevestigde politiek werken. Je hebt activisten nodig, of dat nou buurtbewoners zijn die tegen de ophef van een tramlijn zijn, of mensen die de bruinkoolmijnen in Duitsland bezetten met z’n vijfduizenden. Dan kun je vervolgens kijken: wat kan de politiek doen aan deze issues?”
“Het Actiefonds heeft ook regelmatig transactivisme gesteund in Nederland en daarbuiten. Je hebt toch geld nodig, en jarenlang was er gewoon niemand om geld aan te vragen. Nu zijn er meer fondsen opgekomen, het Trutfonds bijvoorbeeld – het financiële veld is enigszins uitgebreid.
Binnen transactivisme ben ik zelf zo’n vijfentwintig jaar actief op meerdere niveaus. In 2001 heb ik het eerste genderqueer collectief in Amsterdam opgericht, Noodles. Op dat moment was er alleen maar hulpverlening, en geen plek waar je als transmensen gewoon even bij elkaar kon komen. Het was allemaal heel erg gemedicaliseerd. Nu zijn er gelukkig meer mogelijkheden, meer initiatieven.”
“Het advies dat ik nieuwelingen in activisme zou willen geven is: wees actief op het punt dat dichtbij je hart ligt. Wat dichtbij je belangen ligt. Heel vaak heb je ook niet te kiezen waar je actief wordt, vooral als je niet wit en westers bent, soms wordt je ertoe gedwongen door het leven.
Als jij het niet eens bent met de besluiten die over je worden genomen, dan kan je twee dingen doen. Je kan je erbij neerleggen of je kan je verzetten, op welke manier dan ook. Vrij snel begin je om je heen te kijken en te roepen van: hé, ik ben hier boos over, wie is daar nog meer boos over? En als je een goed idee hebt – het Actiefonds steunt nog steeds alles van een demonstratie tot aan een revolte.”
“Wat ik het leukst vind aan vrijwilliger zijn bij Het Actiefonds is de grote diversiteit aan aanvragen die ik tegen kom. En met mijn lange geschiedenis bij het fonds vind ik het ook leuk om te zien hoe het actieveld in de loop der jaren verschuift. Bepaalde issues zijn op een gegeven moment uitgespeeld, en dan komt er een ander probleem met meer urgentie op. Dus ik denk dat dat voor mij belangrijk is – overzicht.
De meest memorabele acties voor mij zijn denk ik de vele verschillende acties die we hebben gedaan voor vluchtelingen en voor het milieu, met name de radicalere daarvan. Dat we aanvragen kregen voor het financieren van lock-ons, het blokkeren van kerncentrales. Dat zijn het soort directe acties waarbij je fysiek dingen doet, waarbij je jezelf en je lichaam in het spel zet. Dat vind ik de meest memorabele zaken.”
Our first Actionfigure is Diana Quirschfeld! Originally from Slovakia, she now lives in Utrecht and volunteers at Het Actiefonds in the East team. The East section deals with applications from Eastern Europe and the Middle-East. Diana talked to us about her beginnings as an activist, the film festival she’s organizing, and her fear that a functioning democracy makes people in the Netherlands less politically engaged.
“I joined Het Actiefonds because I wanted to be closer to activism, to direct action, and grassroots organisations. Het Actiefonds itself also works more like a grassroots organisation: everyone’s there because they’re motivated and committed. In the Czech Republic, I did civil society studies at university. When I was born, there were zero NGOs in Slovakia, and that was the only study programme on civil society in all of Eastern Europe. It didn’t exist because there was almost no civil society.
I really believe in the power of civil society, in the power of grassroots organising, the power of activism, the power of civil engagement. I think that democracy, or the values that we want in society, are the responsibility of all of us. It’s not only about going to elections every few years. We are all responsible. That’s what I like about activism: activists want to change things, not just sit and complain.”
“It’s great that I was able to find a job related to my studies right after university. But activism and civil rights are closer to my heart, that’s why I work with Het Actiefonds. I need that element in my life. Now, I usually work with very professionalized organisations, which are almost like companies. That’s great – the world needs such organisations. But I also really like the smaller, grassroots organisations. There people are very driven: they’re not doing it because it’s their normal job, but out of passion, or frustration, or some other motivation.”
“When I moved to the Netherlands I was looking for people that feel the same way about activism as I do. And it really took me three years to find a group like that. I think in the Netherlands people have been happy with their government for so many years, and they trust the police and government so much, that they’ve become lazy when it comes to activism. When the plane was shot down in Ukraine, there were massive protests in Slovakia and the Czech Republic, but there was nothing in the Netherlands. I was really shocked, because those were Dutch people! I think it really is because democracy has worked here well for so long, that people are just like – okay, this is not my job, this is not my business, it’s the government’s job to fix that, not me.
It’s the price you pay for a functioning democracy. But I think Dutch people take that for granted, and I don’t think we should.”
“Last winter a journalist was murdered in Slovakia, with his fiancée. Ján Kuciak was twenty-seven years old and he was an investigative journalist, investigating corruption in politics and business. That led to the biggest protests in Slovakia since the revolution thirty years ago. We organized a small gathering here. The first protest was just a memorial for the journalist, we lit a candle in front of the embassy. In total we organized about five protests in The Hague and Amsterdam. Now we are organizing a small film festival in the Hague, where we show anti-corruption documentaries from the Czech Republic and Slovakia, in November in Humanity House. We hope that we can get a discussion going with Dutch people, together with Slovaks.
Also, we want to do something about the fact that no one cares about Crimea. They just took a piece of land, in Europe, and no one cares. For many Dutch people, it’s not Europe, it’s too far away — but it’s only a two-hour flight!”
“It was really great to find people who consider themselves activist. I joined about a year ago, I think, and what we do is we meet monthly and we review proposals. Most applications come from Eastern Europe or Russia or Central Europe. We discuss the proposals and decide if projects are in line with the strategy of Het Actiefonds. If needed, we check with the applicants and ask them some questions. We also try to reach out to our own networks. If we have a Slovakian or Czech group, I ask around: do you know these guys, are they for real?
The majority of people in the East section either is from the region, or has lived or worked there. Everyone in the group is somehow connected to the region.”
“Last weekend I was in Poland, and I was walking in the main square in Wroclaw, and I saw four guys holding a poster of a man kissing a small child. They had a megaphone, and they were playing a recorded speech about how gay people are pedophiles, destroying our society – horrible stuff. I stopped, and I saw a small group of LGBT people, peacefully counter-protesting, and I got involved – I ended up protesting with them for like two hours. After two hours it turned out that they were the organisers of a Gay Pride in Wroclaw, that we supported! I didn’t even know, I just ran into them. Those things that I get to see, or when I know someone who was there, those are things I remember. I’m very interested in civil rights so… of course there’s many cool environmental projects, but I don’t know much about climate change so for me it’s harder to connect. But the civil rights projects are really memorable for me. Almost every month there’s one proposal where I’m like, this is really cool, I’m glad people are doing this.”
“Working at Het Actiefonds, it really gives me energy to read about the people around the region where I’m from: how they work together to do something. And it’s great to meet with like-minded people once a month, it gives me hope. Every generation is responsible for peace in their country and in the world. The fact that the last twenty years the government did well here, doesn’t mean the next twenty years will be like that. We have to be involved in society.”
The Iron Sky Film Festival, co-organised by Diana, will take place on the 17th and 18th of November at Humanity House in The Hague. The festival will show films by Czech and Slovak documentary makers, whose work deals with themes of corruption and democracy in their countries. What is going wrong in these young democracies? And what has to happen to turn the tide? Click below to go to the event page on Facebook!
